มักหลายตายกะรอ
มักหลายตายกะรอ
ย้อนมักเจ้าหลาย ถึงตายอ้ายกะรอได้
ย้อนว่าฮักน้องหล่าเกินใคร สิโดนปานใด๋รอได้บ่แคร์
ย้อนหลงฮักเจ้า ไผว่าโง่เง่ากะซ่างเถาะแหม๋
ได้ฮักได้เว้าได้เศร้าได้แล กะดีคักแหน่ล่ะใจจนจน
แอบเฝ้าแอบมองเทิงแลเทิงจ้องเบิ่งน้องทุกวัน
เจ้าฮู้บ่เด๋น้องหล่าจอมขวัญ ว่าพี่ชายนั้นมักน้องพอตาย
มักเจ้าขนาดจนใจสิขาดบาดเจ้าย่างกาย
ผู้หญิงเบิดโลกบ่มองบ่หมาย หัวใจพี่ชายให้เจ้าผู้เดียว
***โอ้ย....ฮุ้แหน่บ่หนอ ฮุ้ว่าคนรอ ฮักเจ้า มันใจแห้งเหี่ยว
เทิดทูลน้องหล่า พอปานนางฟ้ามักเจ้าจริงเชียง
ทุ่มเทหมดใจให้เจ้าผู้เดียว เธอยังบ่เหลียวให้เปลี่ยวเอกา
ย้อนฮักเจ้าหลายถึงได้ยอมทนยอมช้ำ
เป็นแขกคนฮักขาประจำ เอาความเจ็บช้ำแทนรักตอบแทน
ขอแนมกะได้ ถ้าดวงพี่ไม่ ได้น้องเป็นแฟน
ขอมักแต่เจ้าฝ่ายเดียวแกนๆ บ่ได้เป็นแฟน ขอรอ...จนตาย....
ม.มหาสารคาม
23 ม.ค. 52
ณ สังขละบุรี
ความเห็น (5)
น่าสงสารจังเลย เดี๋ยวจะส่งใบบัวบกไปให้นะ กลับมาจากกรุงเทพหรือยัง มาแล้วรายงานด่วยจ้า
จั่งแมนทุกข์ แมนเศร้าน้อ..น้องซาย เอ้ย
นานตอบเนาะรออ่านนะ
คือเป็นตาเศร้าแท้
โอ้ย.........ตาเหลียใจ