ผู้ส่งสาร G2K "จิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้คู่หลักธรรม"
ช่วงนี้ ว่างเว้นการบันทึก เพื่อไปปฏิบัติภารกิจเป็นผู้ส่งสาร (Messenger) เชิญชวนให้บุคคลที่ศิลาเคารพนับถือ หรือมีความรู้สึกสนิทคุ้นเคยมากพอที่จะบอก “สาร” ซึ่งจะกล่าวถึงต่อไปนี้ ว่าสารนั้นคืออะไร
วัตถุประสงค์แรก ๆ ที่เข้าสู่แวดวง G2K ก็มาจากแรงบันดาลใจที่มีอยู่นานแล้วว่าอยากมี “บันทึกออนไลน์” ซึ่งตอนนั้น ก็ไม่ไฮเทคพอที่จะรู้ว่า Blog คืออะไร หรือการมี Website ของตัวเองเป็นอย่างไร... มีแต่แรงปรารถนาที่จะบันทึกความนึกคิด ความรู้ ประสบการณ์เท่าที่มีอยู่และเก็บเอาไว้ แล้วแต่ท่านผู้สนใจจะอ่านหรือไม่ ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ทางการศึกษาเท่านั้น
แต่เมื่อได้เข้ามาเป็นสมาชิกจริง ๆ จัง ๆ ก็มีสิ่งที่ไม่ได้คาดหมาย ไม่ได้อยู่ในเป้าประสงค์แต่แรก นั่นคือ “กัลยาณมิตรแลกเปลี่ยนเรียนรู้” จึงไม่อาจเข้ามาเพียงแค่ปลดปล่อย "สาร” (Messages) แล้วกลับไปทำงานตามปกติ.... คงต้องเกิดกระบวนการสื่อสารแบบสองทาง (Two Way Communication) อย่างสร้างสรรค์ และเกิดการคิดแบบต่อยอด Thought creates Thought ซึ่งท่านอาจารย์ประพนธ์เพิ่งกล่าวเปิดประเด็นไว้ใน Blog ของท่านเมื่อเร็วๆ นี้
เมื่อเห็นความสำคัญยิ่งยวดของกระบวนการสื่อสารในชุมชน G2K ก็เลยไปทำหน้าที่คล้าย (แต่คงไม่เหมือน) มิชชั่นนารี... แต่ถ้าจะให้เหมือนเลยน่าจะเทียบได้กับ Messenger ในการส่งสาร “ความสำคัญของการบันทึกออนไลน์” ให้อนุชนรุ่นหลังได้ทราบ และยังได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างสมาชิกเพื่อการต่อยอดความคิดไม่มีสิ้นสุด
โดยบุคคลที่ศิลาได้ไปทาบทาม และเชิญชวนมาเปิดบันทึก ล้วนแต่เป็นกูรูในศาสตร์หลากหลาย มีความอาวุโสด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิ... โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีจิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้คู่หลักธรรม อันเป็นสโลแกนประจำตัวของศิลา ภู ชยาอีกด้วย
เมื่อได้เห็นเมตตาของคุณครูคิม...กุศโลบายวิธีการสอนเด็กให้รู้จักเปิดบันทึกของตนเอง...ซึ่งตรงกับอุดมการณ์ที่ศิลาเองก็ได้พยายามเผยแพร่สารสำคัญนี้ออกไปตั้งแต่เข้าเป็นสมาชิก G2K ได้สองสัปดาห์...แต่ยังไม่บรรลุผล...ขณะที่ลูกศิษย์ของคุณครูคิมได้เริ่มต้นแล้วอย่างงดงาม....
ผลที่ชี้วัดให้เห็นนี้เองทำให้ศิลากลับมาทบทวนตัวเองว่า...การส่งสารในฐานะ Messenger ให้กับท่านผู้ใหญ่ที่ศิลาเคารพรัก และเพื่อนฝูงที่สนิทสนม คงแตกต่างกับการทำหน้าที่เป็น “ครู” ผู้สอนและแนะแนวทางให้ลูกศิษย์เจริญรอยตาม... เพราะเราไม่อาจทำหน้าที่เป็น “ครู” ให้กับพวกท่านเหล่านั้นได้ เราทำได้เพียงแค่ส่งสารให้พวกท่านนั้นได้เห็นคุณค่าหรือประโยชน์ตามความคิดต่อการมองโลกของเรา...และก็คงไม่อาจคาดหวังผลใด ๆ หรือให้ใครมาคิดแบบเรา.... จากวันที่ส่งสาร จนถึงวันนี้ มีเพียงท่านเดียวที่เปิด Blog ใน G2K ...ซึ่งมีส่วนทำให้ศิลามีกำลังใจที่จะส่งสารนี้ต่อไปเรื่อยๆ ...เพราะศิลาเห็นคุณค่าในขุมทรัพย์ความรู้และประสบการณ์ของท่านทั้งหลาย...และอยากให้ท่านร่วมกันบริจาคทรัพย์นั้นเป็นทานต่อไป...เพียงแค่คนเดียวที่อ่านบันทึกเราและนำไปคิดต่อ...นำไปประยุกต์ใช้..ก็นับว่าเป็นกุศลในใจเราแล้ว
ขอจบบันทึกนี้ ด้วยความหวัง ความตั้งใจไม่เลิกราที่จะทำหน้าที่ "ผู้ส่งสาร" นี้ต่อๆ ไป...
ทั้งนี้ตามสไตล์บันทึกของศิลา ขอแถมท้ายด้วยเกร็ดความรู้คำว่า “สาร” กันสักหน่อย ข้อมูลจาก http://www.dek-d.com/board/view.php?id=887960 คำ สาสน์ (อ่านว่า สาด) สาส์น (อ่านว่า สาน) และ สาร (อ่านว่า สาน) ยังมีการนำไปใช้สับสนกัน ดังข้อความที่เห็นกันอยู่เสมอ ๆ เช่น สาสน์จาก (นายกรัฐมนตรี, ผู้ว่าการ ฯลฯ) สาส์นจาก... หรือ สารจาก... ทำให้เกิดความสงสัยว่า ควรจะใช้คำใดจึงจะถูกต้อง ถ้าเปิดพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๒๕ พิมพ์ครั้งที่ ๔ จะไม่พบคำ "สาส์น" แต่จะพบคำว่า สาสน์ (หน้า ๘๑๘) และคำว่า สาร (หน้า ๘๑๕) ซึ่งนิยามไว้ดังนี้ สาสน์ (สาด) น.คำสั่ง, คำสั่งสอน; โดยปริยายหมายถึงพระราชหัตถเลขาทางราชการ จดหมายทางราชการของประธานาธิบดี และลิขิตของพระสังฆราช เช่น พระราชสาสน์ อักษรสาสน์ สมณสาสน์. สาร ๑, สาร-๑, สาระ (สาน, สาระ-) น.แก่น, เนื้อแท้ที่แข็ง, เช่น แก่นสาร ส่วนสำคัญ, ข้อใหญ่ใจความ, เช่น ไม่เป็นสาระ; ถ้อยคำ เช่น กล่าวสาร, หนังสือ เช่น นิตยสาร, จดหมาย เช่น เขียนสาร. การที่พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ไม่เก็บคำ สาส์น เพราะเป็นคำที่อ่านและเขียนผิดอักขรวิธีไทยของคำที่มาจากภาษาบาลีสันสกฤต คำบาลีสันสกฤตนั้น พยัญชนะตัวที่ไม่มีรูปสระกำกับอยู่และไม่ใช่ตัวควบกล้ำหรือตัวสะกด จะอ่านเหมือนมีสระอะประสมอยู่เสมอโดยเฉพาะพยัญชนะตัวท้ายคำ เช่น สาสน (อ่านว่า สา-สะ-นะ) เมื่อไทยรับคำบาลีสันสกฤตมาใช้มักนิยมแปลงพยัญชนะตัวท้ายคำเป็นตัวสะกดบ้าง เช่น กาล (กา-ละ) อ่านเป็น กาน, ขย (ขะ-ยะ) แผลงเป็น ขัย แปลงเป็นตัวสะกดและตัวการันต์บ้าง เช่น สนฺต เป็น สันต์, วิโรจน เป็น วิโรจน์ คำ สาส์น ซึ่งเป็นคำมาจากบาลีว่า สาสน จึงต้องเขียนว่า สาสน์ (อ่านว่า สาด) จึงจะถูกต้องตามหลักอักขรวิธีไทยดังกล่าวข้างต้น และคำนี้มีแบบแผนการใช้มาแต่โบราณกับลิขิตของพระสังฆราช เช่น สมณสาสน์, พระราชหัตถเลขาทางราชการ เช่น พระราชสาสน์ เท่านั้น ส่วนที่มีการใช้คำว่า สาส์น และอ่านว่า สาน คงเนื่องมาจากชื่อหนังสือ สาส์นสมเด็จ ซึ่งเป็นหนังสือที่รวบรวมจดหมายโต้ตอบเกี่ยวกับความรู้ทางประวัติศาสตร์ โบราณคดี ภาษา ขนบธรรมเนียมประเพณี ศิลปะ ฯลฯ ระหว่างสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพกับสมเด็จฯ กรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ หนังสือเล่มนี้เป็นที่รู้จักกันแพร่หลายมาก คำ สาส์น นี้จึงติดหูติดตาและนำไปใช้ในความหมายของ "จดหมาย" กันแพร่หลาย ที่ถูกแล้ว คำว่า สาส์น จะต้องถือว่าเป็นคำวิสามานยนาม เป็นคำยกเว้นที่ใช้เป็นชื่อหนังสือเล่มนี้เท่านั้น
ฉะนั้น เมื่อไรก็ตามที่ต้องการจะหมายถึง "ถ้อยคำ, หนังสือหรือจดหมายจากบุคคลใดบุคคลหนึ่งให้ใช้คำว่า สาร เช่น สารจาก (นายกรัฐมนตรี, ประธานกรรมการ, ...) สารฉบับนี้มีข้อความว่า... ไม่ใช้ สาสน์ หรือ สาส์น เป็นอันขาดเพราะไม่ถูกต้อง.
ที่มา : จดหมายข่าวราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๔
แต่ในปัจจุบัน คำว่า "สาส์น" ได้รับการละเว้น แล้วอีกคำหนึ่ง (จากข้อมูลเพิ่มเติมของ คุณ เทราสเฟียร์ เอล เซราฟิเดอร์)
ข้อมูลเพิ่มเติม จาก คุณ เทราสเฟียร์ เอล เซราฟิเดอร์
เรื่องคำว่า สาส์น นั้น
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระบรมราชวินิจฉัย แย้งราชบัณฑิตสภาว่า "คำว่า สาส์น นี้ ได้มีการใช้ต่อเนื่องเป็นนิจมานับแต่ครั้งแผ่นดินพระพุทธเจ้าหลวง หากท่านทั้งหลายเห็นว่าผิด ข้าพเจ้าก็จะใช้อย่างที่ข้าพเจ้าได้ร่ำเรียนมา และใช้อย่างที่สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงใช้ ขอให้ถือว่า การใช้คำสะกดการันต์ว่า สาส์น นี้ เป็นพระราชนิยมในรัชกาลปัจจุบัน" ปัจจุบัน ในกรณีกระทรวงการต่างประเทศ ออกพระราชสาส์นตราตั้ง หรือแม้แต่การรับพระราชสาส์นตราตั้ง(เอกอัครราชทูต อุปทูต หรือกงสุลใหญ่ผู้มีอำนาจเต็ม)จากประเทศอื่นที่มีพระราชวงศ์เป็นพระประมุขประเทศ ก็ต้องใช้ "สาส์น" และในกรณีที่ประเทศที่มีประธานาธิบดีเป็นประมุข มีอักษรสาส์นตราตั้ง ก็ใช้ "สาส์น" เช่นกัน เนื่องมาจากพระบรมราชวินิจฉัยข้างต้นนั่นเอง
ความเห็น (48)
สวัสดีค่ะ
แวะมาบอกว่าคิดถึงๆๆนะค่ะ....^_^
และขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆๆที่มีมาแบ่งปันนะค่ะ...
มาเห็นด้วยกับ คุณธรรม กับ การเรียนรู้ค่ะ
... เห็นภาพใหม่ สดใส งามจังค่ะ ...
คงได้ร่วมแลกเปลี่ยนในโอกาสต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะ
มาเรียนรู้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
- มาเรียนรู้ด้วยคน
- สื่อสารทางจิตใจครับ
- อิอิๆๆๆๆๆๆๆ
.....เพียงแค่คนเดียวที่อ่านบันทึกเราและนำไปคิดต่อ...นำไปประยุกต์ใช้..ก็นับว่าเป็นกุศลในใจเราแล้ว.......
ประทับใจมาก ขออนุญาตเข้ามาเรียนรู้ด้วยคนหนึ่ง ครับผม
มิตรภาพ ความรู้ คุณธรรม
กำลังใจ มีที่นี่ค่ะ
มีสิ่งดีๆเสมอๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ใช่เลยค่ะ..ชอบข้อความและภาพงดงามนี้มาก..^^
นอกจากได้ส่งรับสารแล้ว..ยังได้รับมิตรภาพงดงามจากเพื่อนพ้องน้องพี่ในที่นี้อีกด้วย..
นอกจากนั้นแอ๊วชอบที่ได้ฝึกภาษา..ฝึกการถ่ายทอดความคิด มุมมอง ประสบการณ์ผ่านการเขียนเป็นการฝึกทักษะที่ดีมากค่ะ..ชอบมากค่ะ..
เป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกันในการเรียนรู้ในทุกอย่างนี้..อย่างมีความสุขนะคะ..
ขอบคุณค่ะ..^^
- สวัสดีครับ
- เป็นความคิดที่ดี แค่คิดจะให้ ก็มีความสุขแล้ว
- ผมเองก็พยายามเช่นกัน บางคนมีความรู้ มีประสบการณ์ดีมาก อยากให้นำความรู้มาเป็นวิทยาทานบ้าง แต่ก็ยังไม่สำเร็จ
- คนที่จะเขียนบล์อก ต้องมีความรักก่อน ถ้าไม่...ก็จบ
- ขอให้สู้ต่อไป ขอให้กำลังใจครับ
- สวัสดีค่ะ คุณ kittyjumpเลขาnatadee
รูปนี้สวยสดใสจริงๆค่ะ
- แวะไปจองบันทึก Love Zone...Diary มา อยู่ในช่วงผลิต (กลั่นกรอง) อยู่ใช่ไหมคะ
- ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงยิ่งนะคะ
- ที่กรุณาให้เกียรติกับพี่คิมค่ะ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ..
- สำหรับพี่คิมได้แนะนำทั้ง ๒ ฝ่ายคือฝ่ายครูและนักเรียนค่ะ
- ครูก็สมัครและมีบันทึกกันเกือบทั้งโรงเรียนแล้วนะคะ
- แต่..นิ่ง ๆ ไหว ๆค่ะ
- ส่วนนักเรียนนั้นเป็นการสื่อสารแบบสองทางและมีปฏิสัมพันธ์กันตลอดเวลา
- ข้อดี..สามารถสมัครได้และลงบันทึก
- ข้อเสีย.. เวลาในการตอบบันทึกค่อนข้างจำกัด ที่บ้านไม่มีคอม ไม่มีเน็ตและ เครื่องของโรงเรียนมีไม่พอต่อการให้บริการเด็ก ๆค่ะ
- หาดูให้ดีนะคะว่า..คุณศิลา..อยู่ตรงไหนเอ่ย
- http://www.krukimpbmind.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538709098
- จะแนะนำให้เด็ก ๆ เข้ามาอ่านค่ะ เขาจะได้ภาคภูมิใจว่ามีคนกล่าวถึงค่ะ
ขอบพระคุณคุณ poo ค่ะ 
ตามไปเที่ยวอินเดียมาแล้วนะคะ ถ่ายรูปได้สวยมากค่ะ โดยเฉพาะนางแบบ...สวยจริง ๆ
ขอบพระคุณคุณเทียนน้อยค่ะ 
ที่แวะมาเยี่ยมชม...ไปฝากโน๊ตน้อยที่ Blog ของคุณเทียนน้อยแล้วนะคะ...ศิลาเห็นแล้วว่าเทียนน้อยเล่มนี้ส่องสว่างประหนึ่งเทียนพรรษาเลยค่ะ
- ตอนเด็ก ๆ มักคิดว่า ความพยายามนี่ ยากจัง เพราะขี้เกียจ
- พอโตขึ้นมา ความพยายามนี่ทำไม่ยากแฮะ แต่ศิลปะในการทำที่ละไมสิยากกว่า
- เดี๋ยวนี้ชอบคิดว่า อะไร ๆ ก็ไม่ค่อยยากแล้ว
- แต่ "การปล่อยวาง ไม่คิด ไม่คาดหวังมาก" นี่แหล่ะ ยากสุด
- เวลาที่ต้อง try my best ครูปูจึงมักหลับตากับผลไปเลยหล่ะค่ะ
- อิอิ ขี้เกียจลุ้นค่ะ
- แต่ไม่ขี้เกียจคิดถึงคุณศิลานะคะ
- ฮิ๊ว.........
- (^_____________^)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ขจิต...สื่อสารทางจิตกันนี่...ต้องจุดเทียนกันคนละเล่มก่อนดีไหมคะ...จะได้ขลัง...คุยกับท่านอาจารย์ต้องเหลาสติปัญญาให้คม จะได้ไม่งงเหมือนตอน "เลือดออก" ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหนุ่ม 
ตามไปแอบอ่านบันทึกในอดีต...และขออนุญาตหยิบแนวคิด พอกินพออยู่มาเตือนสติตนเองนะคะ ขอบพระคุณค่ะ
- ขอบพระคุณคุณสายธาร
สำหรับกำลังใจค่ะ รับรองไม่ท้อค่ะ - ศิลาได้ชื่อว่าอึด ตื๊อ และแกร่งเหมือนก้อนหินค่ะ
ขอบพระคุณค่ะคุณครูแอ๊ว
ที่มองเห็น "คุณค่า" เหมือนกันเลย เป็นกำลังใจให้กันนะคะ
ขอบพระคุณท่านศรีกมลมากค่ะ 
เห็นด้วยค่ะว่าต้องเริ่มจากรักก่อน จึงเขียน...ศิลาก็จะเป็นส่วนหนึ่งที่จะพยายามทำให้ทุกท่าน "รัก" ...ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ
ขอบพระคุณคุณครูคิม 
ค่ะที่เป็นแรงบันดาลใจและให้ข้อแนะนำดี ๆ ...ขอเรียนให้ทราบว่าเมื่อได้ทบทวนตามข้อแนะนำของคุณครูคิมแล้วพบว่าเป็นเรื่องของการยังไม่เห็น "คุณค่า" เพราะหากเห็นคุณค่า เวลาก็จะมีมาเอง...ส่วนเรื่องไม่มีคอมฯ หรือเน็ต..อืม..เป็นไปไม่ได้อย่างยิ่ง ทุกท่านถึงจุดอิ่มตัวของชีวิตแล้วค่ะ เหลือเพียงการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า... ขอบพระคุณค่ะที่ช่วยให้ศิลาทบทวน
- ขอบพระคุณคุณครูปูค่ะ
ที่อุตส่าห์มาเยี่ยมศิลาทั้งที่ยังเหนื่อย - อนุโมทนาบุญกุศลที่ลงแรงกายและแรงใจเพื่อกิจกรรมดี ๆ อย่างนี้นะคะ
- เป็นแม่พระที่อารมณ์ดีที่สุดตั้งแต่ศิลาเคยเห็นมาเลยค่ะ
หลายสิ่งหลายอย่างที่ดีๆในชีวิตผม ได้มาจากโกทูโนว์ นี่แหละครับ
ต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่ให้เกียรติเข้าไปแลกเปลี่ยน ผมทำงานในหน่วยงานที่มีนโยบายให้นำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาปฏิบัติ โดยเฉพาะกับพี่น้องในชนบทที่ยากจน คนรากหญ้า(เข้าใจว่าบางอย่างที่นำมาเล่าอาจจะไม่เหมาะสมกับชีวิตในเมืองก็ได้) เป็นเพียงเรื่องเล่าจากประสบการณ์ในพื้นที่ ครับ
สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณ small man 
ที่มาแลกเปลี่ยน คงจะจริงนะคะที่เขาว่าสิบปากว่าไม่เท่ามือคลำ...ต่อให้เราบอก แต่เขาไม่มาลองปฏิบัติดู ก็อาจจะไม่เห็นเหมือนที่เราเห็นกัน จริงไหมคะ
สวัสดีค่ะ
* แวะมาเรียนรู้และร่วมสื่อสารด้วยใจค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
- ขอบพระคุุณค่ะคุณหนุ่ม ที่กลับมาแนะนำ ถ้าหากได้มีโอกาสมาอ่านบันทึกนี้อีกรอบ อยากจะตอบว่าศิลาเห็นว่าอยู่ในตัวเมือง ยิ่งต้องนำปรัชญานี้มาปรับใช้ จะได้ไม่ฟุ้งเฟ้อ หากแต่ว่าโดยสภาพในท้องถิ่น จะเอื้ออำนวยมากกว่าในการนำหลักเศรษฐกิจพอเพียงไปใช้ในชุมชน จึงดูเหมาะสมกว่า
- ศิลาเองนำหลักนี้มาใช้ จึงได้เลิกซื้อน้ำหอมแพง ๆ มานานแล้วค่ะ...พี่สาวทนไม่ได้ ก็อุตส่าห์ซื้อมาฝากจากเมืองนอก..(ไม่ดีเลย ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่ศิลาก็บอกแล้วว่าเลิกซื้อซะ)
- เพียงแค่ใช้สบู่หอมๆ ก็พอค่ะ...เราทำงานในห้องแอร์ ไม่จำเป็นต้องใช้ จริงไหมคะ...หรือว่าคนทั่วไปใช้ก้น งั้นเราก็เชยซิ (อิอิ)
- จึงขอยืนยันค่ะที่จะมีส่วนในการเผยแพร่หลักคิดนี้ในชุมชนคนเมือง ขอบพระคุณค่ะที่นำสิ่งดี ๆ มาให้แต่ถ่อมตนว่าไม่เหมาะ
สองศรีพี่น้องแวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ (^_^)
คุณครูปูฝึก dance หรือเปล่าคะ ขอคำบรรยายภาพด้วยนะคะ (จะได้แซวถูก อิอิอิ)
มาชม
เห็นคมความคิดได้ดีจังนะนี่...
ขอบพระคุณคุณ umi 
ที่มาเยี่ยมเยียนค่ะ ขอให้ทานอาหารเที่ยงอร่อย ๆ นะคะ Good Food, Good Health ค่ะ
ตามมาขอบคุณก่อนนะครับ กำลังยุ่งๆๆเล รอพี่ปูมากินเด็ก เอ้ยมาแกล้งเด็ก
แวะมารับสารครับ...เห็นใจ พยายามต่อไปครับ
ขอบพระคุณคุณ freeman ค่ะ จะพยายามมุ่งมั่นต่อไป คิดได้อย่างหนึ่งค่ะ นอกจากจะเป็น messenger แล้วยังเป็น saleswoman ด้วยค่ะ "ขายฝัน"
น้องศิลา
พี่ครูต้อยมาเป็นกำลังใจสานส์รักอย่างนี้ มีสาระ นับถือแนวคิดดีๆนี้นะคะ คนคิดเข้าใจเชิญชวนอย่างมีเสน่ห์ น่ารักไปอีกสไตล์ค่ะ
สไตล์ศิลา
ขอบคุณค่ะ
- ขอบพระคุณคุณครูต้อยที่แวะมาเยี่ยมตอนดึก
- เวลาไปส่งสารให้ท่านผู้ใหญ่ ก็รู้สึกได้ว่าเราเสมือน Messenger ค่ะ เผลอ ๆ สู้ Messenger ไม่ได้ค่ะ เพราะเขารับเอกสารกันเป็นเรื่องเป็นราว แต่ศิลาส่งสารนามธรรม ไม่แน่ใจว่าคนรับรับเนื้อหาตรงกับที่เราอยากส่งหรือเปล่า
- ที่เขียนออกตัวว่าไม่ได้รู้สึกน้อยใจอะไรเลย รู้สึกว่าท้าทายและก็จะทำตัวเป็นหยดน้ำกร่อนหินไปเรื่อย ๆ ค่ะ
- สุดท้ายด้วยความเป็นห่วงอย่างยิ่ง โปรดถนอมสุขภาพนะคะ สักพักศิลาก็จะนอนแล้วใคร ตื่นแต่เช้าดีกว่านอนดึกใช่ไหมคะ จำได้ว่าคุณครูต้อยเคยแนะนำไว้ค่ะ
สังคมG2K นั้นเข้ามาแล้วรู้สึกอบอุ่น ร่ำรวยความสุข ความรู้ ให้กัน แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันขยายวงออกไปเรื่อยๆนะคะ หลายๆอย่างเราก็ได้รับแรงบันดาลใจจากการได้รับรู้วิธีคิด วิธีทำจากท่านสมาชิกนี่เอง
หวังว่าคงได้พบกันเรื่อยๆนะคะ
"จากวันที่ส่งสาร จนถึงวันนี้ มีเพียงท่านเดียวที่เปิด Blog ใน G2K "
อยากรู้จริงๆ ครับว่า...
หนึ่งเดียวคนนั้นคือผู้ใด...ที่ปล่อยใจ
ให้คารมของพี่ศิลาฯ...พามาที่นี่ได้
:)
ยินดีค่ะคุณนายดอกเตอร์ 
ยังนึกถึงกระรอกกระแตน้อยอยู่เลยค่ะ น่าประทับใจมาก ใฝ่ฝันที่จะมีบ้านใกล้ธรรมชาติ...ทุกวันนี้ได้แค่มองนกน้อยเกาะสายไฟฟ้าค่ะ ขอบพระคุณนะคะที่แวะมาทักทาย ดีใจมากเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณศิลา
แวะมาทักทายและพูดคุยกับคนจริต...คล้ายกัน...(ตีขลุมหน่อยนะคะ)
ระยะนี้ ยุ่งใจนิดหน่อยค่ะ เลยพยายามสื่อสารและคุยกับตัวเอง...
ไม่ได้ทุกข์ท้อหรอกค่ะ กำลังพยายามชำแหละ ความรู้สึกของตัวเองน่ะค่ะ....^__^...
ขอบคุณกำลังใจและสารดี ๆ มีคุณค่าที่คุณศิลาส่งให้เสมอค่ะ
(^___^)
สวัสดีครับ ... ผู้ส่งสาร (สาส์น) Sila Phu-Chaya :)
Sender <--> Massage <--> Channel <--> Reciever
หลักการสื่อมวลชนหรือเปล่าครับนั้น
:)
คุณณภัทร9 
อยากทราบจริงๆ หรือค่ะ...คน ๆ นั้นหลงใหลในสุนทรียสนทนากับการพัฒนาจิตวิญญาณค่ะ...พอมีเชื้ออยู่แล้ว ส่งหินกับเหล็กให้ ไฟก็ติดค่ะ...เนี่ย ก็เสียว ๆ เหมือนกันเอาก้อนหินไปปาบ้านเขาบ่อย ๆ กลัวเขามาเอาคืน...มาจริงแฮะ
คุณศิลาคะ
ตามอ่านย้อนหลังค่ะ ช่วงนี้งานที่จะต้องเร่งรัดทำมีเยอะ อ่านเรื่องนี้ไปแล้วหนึ่งรอบ วันนี้มีเวลาอยากอ่านและสื่อสารสองทางกลับมาด้วยค่ะ
เพราะดาวลูกไก่เองก็รู้สึกว่าได้ทำหน้าที่ "ผู้ส่งสาร" หลายครั้งในเรื่องชวนเขียนบันทึกเพื่อเผื่อแผ่แบ่งปัน คำตอบที่ได้รับกลับมาเป็นๆ ขาด ๆ แล้วสัญญาณภาพ เสียง และตัวอักษรก็ขาดหายไปค่ะ
ยังคิดอยู่ว่าจะกลับมาทบทวนรหัสที่ส่งออกไปไหมว่ามันผิดเพี้ยนประการใด แต่ ก็รู้สึกเหมือนว่าเราต้องก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ จะถอยหลังกลับไปที่จุดเดิมซึ่งไกลมากแล้ว จะไหวหรือ
วันก่อนขับรถ เหลือบมองกระจกส่องไปข้างหลัง เกิดความคิดแว้บขึ้นมาค่ะ เราขับรถเร็วไปไหม คนอื่น(เปรียบเหมือนทีมงาน)ตามเราทันหรือเปล่า หรือมีใคร...(จะเป็นใครดีล่ะคะ!) กำลังไล่จี้เพื่อขอแซงหน้า จะต้องรีบหลบเข้าซ้ายไหม ฯลฯ แล้วกลับมาคิดแว้บเรื่องชีวิตกับหน้าที่การงานค่ะ ก็นึกเรื่อง คนส่งสาร ขึ้นมาด้วยนะคะ...เอ มันจะเอามาเกี่ยวโยงกันได้ไหมไม่รู้นะคะ ^^
ขอบพระคุณคุณคนไม่มีราก 
ที่แวะมาทักทาย และรู้สึกดีใจด้วยที่หมั่นสำรวจจักรวาล (ตนเอง) ยาม "ยุ่งใจ" ...ศิลาเชื่อว่าการ "รู้แล้วละ" ไม่นานก็สลาย "ความยุ่งเหยิง" ได้หมดค่ะ...ไม่มีใคร หรืออะไรทำอะไรเราได้ นอกจากตัวเราเองเผลอทำตัวเองค่ะ
- ขอบพระคุณท่านอาจารย์ Wasawat
ที่แวะมาเยี่ยม ศิลาไป comment ในหลาย ๆ บันทึกของท่านอาจจะเข้าประเด็นหลงประเด็นบ้างก็ต้องขออภัยนะคะ เพราะพยายามติดตามความรู้ของท่านอยู่ค่ะ - เรื่องนี้ไม่น่าจะครบวงจรกระบวนการสื่อสารค่ะ ...เพราะเป็นการ "ส่งสาร" แบบ "ให้" ฝ่ายเดียว หากผู้รับเข้าใจสารก็จะส่งสารต่อไปยังคนทั่วไป ซึ่งเป็นการ "ให้" ต่อ ๆ กันไป ...อาจจะไม่ส่งกลับมาที่ศิลาก็ได้ค่ะ
- ลองทำหน้าที่เป็นผู้ส่งสารดูไหมคะ เหนื่อยแต่สนุกค่ะ
- ขอให้ท่านอาจารย์อยู่กับ G2K นานเท่านาน "เหนื่อยก็พัก รักก็มา" นะคะ แต่ท่าจะรักมาก เห็นกันบ่อย ๆ รู้สึกปลื้มปิติยิ่งนัก
- อ่านความเห็นคุณดาวลูกไก่
แล้วอมยิ้มมีจินตภาพตามไปด้วยค่ะ สามารถโยงกระบวนการสื่อสารเป็นขับรถแข่งไปได้ - สำหรับศิลา เป็นการส่งสารเพื่อให้สารล้วน ๆ หากท่านผู้นั้นส่งสารกลับมา หรือไปให้ใครต่อก็ถือว่าปิติ แต่หากเงียบไป สัญญาณหาย ก็ไม่โทษสัญญาณ หรือไม่โทษว่าเราเร็ว เราช้า เพราะปกติเป็นคนมีนค่ะ...เหนื่อยก็พัก รักก็ลุยต่อ...ส่งไปเรื่อย ๆ เหมือนน้ำหยดหินค่ะ (ถ้าไม่ใช่หินปูนก็แล้วไป)
- อาจจะเป็นเพราะคุณดาวลูกไก่ทำงานเป็นทีม ก็เลยอยากให้ก้าวเท้าไปพร้อม ๆ กัน เลยฉายภาพขับรถขบวนแห่...ถ้าอย่างนั้น ก็คงต้องทำความเข้าใจทีมงานค่ะ ...และส่งสารตามผู้รับ...เครื่องส่งต้องจูนให้ตรงเครื่องรับค่ะ ...ผู้เร็วกว่าย่อมต้องรอ...
- ขอบพระคุณค่ะที่มาแลกเปลี่ยนแบบน่ารัก ๆ สไตล์ชื่นชมยินดี
สวัสดีค่ะ
* แวะมารับสารและเป็นกำลังใจให้ค่ะค่ะ
* สารที่ส่งแล้วมีผลตอบรับหลายรูปแบบ...เพียงแต่เราไม่เห็นผลสะท้อนกลับเท่ากับงานสอนของครู...
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ
เป็นสมาชิกใหม่ค่ะ มาแนะนำตัวและสมัครเป็นเพื่อนใหม่ ครูคิมเป็นผู้แนะนำค่ะ
- ขอบพระคุณคุณพรรณา
ที่แวะมาอ่านบันทึกศิลาค่ะ - บทบาทของคุณครูถือว่าเป็นผู้ส่งสารที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ นะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณภาศรี
เคยไปเยี่ยมแล้ว และจะไปเยี่ยมอีกค่ะ