2. ทำยังไงให้เข้ารับการรักษา

มะเร็งเต้านม2

เป็นแล้วไง? ยังไงก็ต้องรักษา !

          

    ยากมากกับการโน้มนาวจิตรใจให้หายกลัว เพราะอะไรมันน่าจะมาจากไม่มีความรู้ในเรื่องนั้นๆ

ฟังมาผิดๆ ถูกๆ ทำให้คิดไปเอง สิ่งที่น่ากลัวกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง คือความคิดเราเองโดยเฉพาะ

ความคิดที่ไม่รู้จริง เอาละจะมาเรียบเรียงต่อว่าหลังจากรู้แล้วทำอะไรต่อไปอ้อลืมพูดถึงอาการ

อาการเบื้องต้น ณ วันนั้น 07-12-2551 (ไม่ได้เห็นเองแกอายแกไม่ยอมให้ดูน้องสาวได้เห็นเป็นคนบอก)

     จุดที่ 1 มีลักษณะแดงเป็นวงยกขอบผิวบริเวณในวง ไม่นูนแต่กลับเรียบ ตรงกลางวงเป็นแผล

     จุดที่ 2 มีอาการบวมแดงแต่เป็นลูกเล็กๆ ไม่โต

     

     ไม่มีอาการเจ็บ มีแต่อาการตึงๆ รั้งๆเล็กน้อย อาการอื่นไม่แน่ชัด เพราะแกบอกว่า ไม่มีอาการอื่น

     แต่ถ้ายกของหนักก็จะเจ็บตึงมากขึ้น

คราวนี้เราก็ใจไม่ดี จะให้เข้ากรุงเทพฯซะเดี๋ยวนั้นเลย แต่แกก็ยังงอแง อีกมากมาย ตัวเราเองก็ยังไม่รู้เรื่อง

การรักษา(ไม่มีความรู้ในการรักษารู้แค่เรื่องทั่วๆไปของมะเร็ง) จะอธิบายให้แกเข้าใจก็ไม่ได้ ก็เลยต้องขู่ไว้

ว่าให้เวลา 15 วันให้เตรียมตัวเข้ากรุงเทพฯ หลังจากนั้นเราก็เข้ากรุงเทพฯ กลับมาถึงใช้เวลา 1 วันในการ

หาข้อมูลเพื่ออธิบายให้แกเข้าใจ ถึงการรักษา และขั้นตอนในการรักษา ความเสี่ยงต่อการเมินเฉยที่จะเข้า

รับการรักษา โดย

    1. หาข้อมูลการรักษาจากอินเตอร์เน็ท

        ข้อมูลที่ได้ก็คือ

           - การวิเคราะห์ระยะของโรค

           - ขบวนการรักษา   

    2. โทรติดต่อขอข้อมูลขบวนการรักษา จากโรงพยาบาลต่าง ๆ

    3. อธิบายลำดับการเจริญเติบโตของโรคให้แกฟังให้เข้าใจว่ามันเป็นมาแบบนี้ และต่อไป

        มันจะเป็นอย่างไร และอันตรายแค่ใหน (ตามข้อมูลที่เราหามาได้(ต้องถูกต้องนะ))

    4. อธิบายขบวนการรักษาให้แกฟังคร่าวๆ (อย่าเพิ่งเล่าฉากหวาดเสียวล่ะ) เล่าให้ฟังเหมือนมันเป็น

       เรื่องเล็กๆ น่ารำคาญมากกว่าน่ากลัว(เรื่องจริงตายได้แบบง่ายๆเลยละ่) พยายามเล่าให้ฟังเหมือนว่า

       ใครๆเค้าก็เป็นกัน และรักษาหาย (เพราะกำลังใจและความหวังสำคัญมากเท่าๆกับยารักษา) ต้องให้

       แกมีความหวังเสมอว่าแกต้องหาย หลังจากนั้นก็ดำเนินการส่งตัวรักษาได้เลย

ติดตามต่อขั้นตอนส่งตัวรักษา...............................................................................................