สิ่งที่ยากที่สุดในการพัฒนาคือ การสร้างความตระหนัก

         รู้สึกเหนื่อยกับความไม่สนใจในการพัฒนาคุณภาพการศึกษาของบางโรงเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการจัดระบบประกันคุณภาพภายในที่ยั่งยืน เตรียมรับการประเมินคุณภาพภายนอก  ได้ยินผู้บริหารโรงเรียน ครู บางคน พูดว่า "ประเมินไม่ผ่านก็ไม่มีใครมาไล่ออก  ไม่มีใครมายุบโรงเรียนหรอก"  ทำให้เกิดความรู้สึกว่า แล้วคุณภาพของการศึกษาที่ทุกคนต่างตั้งความหวังไว้ว่าจะเป็นเครื่องมือในการพัฒนาคุณภาพของคนจะเป็นเพียงความฝัน ที่นักการศึกษากล่าวไว้เป็นทฤษฎีที่ไม่สามารถนำสู่การปฏิบัติได้อย่างเป็นรูปธรรม  เพราะในเมื่อโรงเรียนที่เป็นหน่วยปฏิบัติไม่ใส่ใจกับคุณภาพตามมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานแล้ว ก็เท่ากับว่า เป็นการทำงานแบบไปวันๆ ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน ไม่สนใจกับกระบวนการตรวจสอบคุณภาพของหน่วยงานภายใน หรือภายนอก

       สิ่งที่ยากที่สุดในการพัฒนาคือ การสร้างความตระหนัก  จะทำอย่างไรให้เกิดความตระหนักและเห็นความสำคัญของการพัฒนาระบบประกันคุณภาพภายใน  เพราะปัจจัยที่จะส่งเสริม สร้างแรงจูงใจ ไม่ได้อยู่ที่ผลของคุณภาพในการจัดการศึกษาของโรงเรียน  แต่มีปัจจัยอื่นหลายปัจจัย ที่บางเรื่องไม่ได้เกี่ยวข้องกับการศึกษาเลยที่เข้ามามีอิทธิพลเหนือสิ่งที่ควรจะเป็น

       จึงเป็นเรื่องยากที่เราจะทำให้การศึกษามีคุณภาพตามมาตรฐานที่ต้องการ  ฝากเป็นโจทย์สำหรับผู้มีอำนาจ และผู้ที่เกี่ยวข้องทุกท่านหันมาให้ความสนใจ มีมาตรการที่ชัดเจนในการเสริมสร้างแรงจูงใจ และลงโทษสำหรับผู้ที่ไม่ใส่ใจในการพัฒนาคุณภาพการศึกษา  เพราะบุคคลเหล่านี้คำว่า "ศักดิ์ศรี" คงไม่มีในความคิดของเขาแล้ว จะเห็นได้จากคำพูดที่ว่า "ประเมินไม่ผ่านก็ไม่มีใครมาไล่ออก  ไม่มีใครมายุบโรงเรียนหรอก"  สงสารเด็กตาดำๆ  สงสารพ่อ แม่ ผู้ปกครอง ที่อุตส่าห์มอบความไว้วางใจ ส่งแก้วตา  ดวงใจมาไว้ในอุ้งมือ .........