“ครูสง่า” (บันทึกความประทับใจที่ศิษย์มีต่อครู 5)

         การดาษเอ๋ย ฉันอยากบอกเธอว่า ฉันไม่ใช่นักเขียนที่มีชื่อเสียง ภาษาที่บันทึกลงไปบนตัวเธออาจจะไม่ไพเราะเพราะพริ้งนัก แต่เป็นภาษาที่เกิดจากความรัก   ความศรัทธาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอายุ 11 ปี

เมื่อ 40 ปีก่อน ความรัก ความศรัทธานั้นเป็นพลังที่สานต่อให้เกิดความรัก ความศรัทธาต่อไปอย่างไม่รู้จบ ....จนกว่าบนโลกใบนี้จะไม่มีคำว่า “ครู”

                ฉันตัดสินใจเรียนคณะศึกษาศาสตร์  ในขณะที่ฉันสามารถเรียนต่อทางด้านอื่นได้เพราะฉันเป็นเด็กเรียนเก่ง แต่ฉันบอกตัวเองว่าฉันอยากเป็นครู เพราะครูยิ่งใหญ่เหลือเกินในหัวใจฉัน ฉันจำครูคนหนึ่งได้อย่างไม่ลืมเลือนและยึดถือท่านเป็นแบบอย่างของความเป็นครูในทุกวันนี้ “ครูสง่า” คือผู้ชายอายุประมาณ 40 ปี ครูสอนวิชาภาษาไทย ใจดี รักและเมตตาลูกศิษย์ทุกคนเท่าเทียมกัน เวลาพวกลูกศิษย์ถามการบ้านครู ครูไม่เคยดุแถมหาเวลาว่างมาสอนเพิ่มเติมให้อย่างอารมณ์ดี   ครูมีวิธีการสอนที่สนุก    ครูมักจะหาเกมมาให้พวกเราเล่นบ่อย ๆ  แต่มีข้อแม้ว่าลูกศิษย์ทุกคนต้องท่องอาขยานให้ได้ก่อนบ้าง ต้องทำการบ้านให้เสร็จก่อนบ้าง ซึ่งพวกเราก็เต็มใจทำ เพราะครูจะเล่นเกมกับพวกเราด้วย จำได้ว่าสนุกมาก ครูจะสอนให้ลูกศิษย์ทุกคนรู้จักกฎ กติกาต่าง ๆ

            ครูพูดเพราะไม่เคยพูดหยาบคายกับลูกศิษย์ เรียกลูกศิษย์ว่า “ลูก” ทุกคำ และแทนตัวเองว่า “ครู” แต่ถ้านักเรียนดื้อ ครูจะเปลี่ยนสรรพนามตัวเองเป็น “ฉัน” และเรียกนักเรียนว่า “เธอ” ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันกับเพื่อนไม่ชอบเลย เพราะรู้สึกเหมือนครูรักพวกเราน้อยลง พักกลางวันเรากินข้าวกล่องกันครูก็เอาข้าวมานั่งล้อมวงกินกับพวกเรา  
           ฉันกับเพื่อนมักจะภาวนาให้สิ้นเดือนเร็ว ๆ เพราะครูจะได้เงินเดือน ซึ่งหมายถึงลูกศิษย์ของครูจะได้อ่านหนังสือการ์ตูนเบบี้ หนูจ๋า ขายหัวเราะ ส่วนตัวครูเอง ครูจะซื้อหนังสือมาอ่านสำหรับเตรียมการสอน ที่รู้เพราะฉันเคยถามครู ครูก็บอกว่า “เตรียมสอนหนูน่ะสิลูก” “ครูสง่า” เป็นคนที่แต่งกายสง่าสมชื่อ ครูใส่เสื้อเชิ้ตสีสุภาพและสวมกางเกงทับเรียบร้อยทุกวัน โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนวัด นักเรียนจะได้หยุดเรียนวันโกนและวันพระ ฉันจะตามพ่อแม่มาทำบุญบ่อย ๆ  ทุกครั้งที่ฉันมาทำบุญฉันเห็น “ครูสง่า” ทุกครั้ง เวลามาทำบุญครูจะใส่เสื้อคอกลมสีขาว  มีผ้าขาวม้าพาดไหล่เหมือนที่พ่อของฉันแต่งตัว ฉันดีใจที่เห็นครูของฉันมาทำบุญ เวลาโรงเรียนมีงานเพื่อหาเงินเข้าโรงเรียน ครูทุกคนจะช่วยกันทำงาน “ครูสง่า” จะรับผิดชอบเรื่องการสอยกัลปพฤกษ์ ครูจะให้นักเรียนช่วยเขียนเบอร์ พวกเราภาคภูมิใจมากที่มีโอกาสช่วยทำงานให้โรงเรียน

                เพราะ “ครูสง่า” ในอดีต ทำให้ทุกวันนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นครูที่สง่าสมภาคภูมิของความเป็นครู ได้รับคัดเลือกเป็นครูดีเด่น ครูแม่แบบ ครูต้นแบบ ครูดีในดวงใจของ สพฐ. ฯลฯ สิ่งเหล่านี้เกิดจากความรัก ความศรัทธาทั้งสิ้น

                อดีต : ฉันเป็นลูกศิษย์ที่โชคดีที่มีครูที่ดีอย่าง “ครูสง่า”   ปัจจุบัน : ฉันเป็นครูที่สง่างามได้เพราะฉันมี “ครูสง่า” เป็นแม่แบบของครูดี  อนาคต : ฉันเชื่อว่าความรักความศรัทธาจะบ่มเพาะให้มี “ครูสง่า” อย่างไม่มีวันหมดสิ้น

                อยากบอก “ครูสง่า” ว่าครูเป็นครูดีในดวงใจของศิษย์เสมอและจะเป็นครูที่อยู่ในหัวใจของคนที่รักความเป็นครูตลอดไป ตราบกัลปาวสาน

                                                     *************************

                   นางพรพิมล ผลวัฒนะ  ครูโรงเรียนเสนา “เสนาประสิทธิ์” อ.เสนา จ.พระนครศรีอยุธยา