แอ่วเจียงใหม่
เมื่อสองสามวันก่อน แม่ต้อยได้มีโอกาสไปจังหวัดเชียงใหม่หลังจากที่ไม่ได้ไปมาค่อนข้างนานพอสมควร อันที่จริงเชียงใหม่เป็นบ้านเกิดของแม่ต้อย ดังนั้นหากต้องการจะพบเพื่อนฝูงหรือญาติคนรู้จักกัน หากมีการแจ้งล่วงหน้าก็จะสะดวกไปไหนมาไหนก็ง่าย เพราะตอนนี้เชียงใหม่เจริญมากแม่ต้อยจำถนนหนทางไม่ค่อยจะได้เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปมากจาก ๓๐ ปีที่ผ่านมา
การไปคราวนี้แม่ต้อยไม่ได้บอกใคร เพราะว่างานค่อนข้างเร่งด่วน ดังนั้นเมื่อถึงนครเชียงใหม่จากสนามบินไปยังโรงแรมแม่ต้อยก็ต้องช่วยตนเองตลอด อาศัยรถโรงแรมซึ่งก็มีความสะดวกดีอย่างมาก
ในตอนเย็น แม่ต้อยเลยอาสาพาน้องอีกสองคนที่ไปด้วยกันเดินเล่นๆจากโรงแรมไปแถวไนท์บาร์ซ่าที่มีแหล่งขายของกลางคืนซึ่งเป็นที่นิยมของทั้งคนไทยและต่างชาติ ด้วยความที่ไม่ได้ไปเสียนานแม่ต้อยคิดว่าคงไม่ไกลมาก แต่ที่ไหนได้เราสามคนเดินเกือบสองกิโลเมตรกว่าจะถึง แม่ต้อยตั้งใจว่าอยากหาอาหารเหนือๆรับประทานเพื่อย้อนระลึกถึงความหลัง
สักหน่อย
ในที่สุดเราก็ได้รับประทานอาหารเหนือสมใจอยาก ร้านที่แม่ต้อยไปนั่งทานในวันนี้เป็นร้านที่แม่ต้อยเคยมารับประทานและฟังเพลงตอนเป็นสาวๆ(โอ้โฮ ) ซึ่งเขายังคงรักษาคุณภาพ เอกลักษณ์ และบรรยากาศไว้ได้เป็นอย่างดี เรานั่งทาน ลาบ น้ำพริกอ่อง จิ้นปิ้ง ข้าวซอย ใส้อั่ว ข้าวนึ่ง โดยมีนักร้องที่ขับกล่อมเราด้วยเพลงสมัยยุคแม่ต้อยเป็นสาว ได้ความสุขไปอีกแบบหนึ่ง
มาเชียงใหม่คราวนี้แม่ต้อยรู้สึกอย่างหนึ่งคือเมื่อได้ยินคนเชียงใหม่อู้กำเมืองเมืองจะรู้สึกดีดี ทำให้ย้อนระลึกถึงวัยเด็กที่ต้องใช้ภาษาท้องถิ่นตลอด ในสมัยยุคแม่ต้อยยังเป็นเด็กนั้นคนเชียงใหม่จะพูดภาษาภาคกลางน้อยมาก เพราะว่าระบบการสื่อสาร เช่นโทรทัศน์ หรือสื่อต่างๆไม่รวดเร็วทันสมัย อีกทั้งการคมนาคมก็ไม่อื้ออำนวยให้คนต่างถิ่นได้เข้าไปที่เชียงใหม่มากนัก ทำให้คนทางเหนือสื่อสารด้วยภาษาท้องถิ่นหรือที่เรียกว่า “ กำเมือง”ในชีวิตประจำวัน กำเมืองบางคำ ในปัจจุบันอาจจะไม่เป็นที่คุ้นเคย เช่นคำว่า มุย ( ขวาน) งืด( สงสัย) เป่อเลอะ( มาก) ปู้น(โน่น) สะป้ะสะเป้ด( มากมายก่ายกอง)
การที่ได้ยินได้ฟังอีกครั้งหนึ่งจึงทำให้แม่ต้อยระลึกถึงความหลังและรู้สึกว่าการอู้”กำเมือง” นั้นเป็นเสน่ห์ที่สุดสำหรับคนที่มีพื้นเพทางเหนือแบบแม่ต้อย โดยนิสัยส่วนตัวแล้วจะพยายามอู้กำเมืองกับคนที่เขาพูดได้ ดังนั้นมาเชียงใหม่คราวนี้ก็เช่นกัน แม่ต้อยหวังว่าจะได้อู้กำเมืองกับ คนขายของ คนขับรถ แต่ที่พบคือโดยทั่วไปการสื่อสารจะใช้ภาษากลาง แต่หากว่าเราลองพูดภาษาเหนือไปก่อน เขาก็จะพูดโต้ตอบกลับมา
เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ได้พบ นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงด้านอื่นๆ ที่มีการพัฒนามากมาย เชียงใหม่ฤดูนี้อากาศเย็นมากที่เดียวคะ สวมเสื้อกันหนาวได้ทั้งวัน ดอกไม้สวยงาม ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเชียงใหม่เสมอตลอดมา
ใครที่อู้กำเมืองได้ หากเจอแม่ต้อยอย่าลืมมาอู้กำเมืองตวยกั๋นนะเจ้า
ความเห็น (8)
สวัสดีครับ คุณ แม่ต้อย
- ดีใจจังที่ได้อ่านบันทึกนี้ครับ อ่านได้เพลิดเพลินมีสาระดีมากครับ
- ผมอยากให้คนเชียงใหม่ อู้กำเมือง เพราะผมเป็นคนต่างถิ่น (สุพรรณบุรี) ฟังแล้วเพราะดีครับ (แม้ว่าไม่รู้เขาพูดอะไรกัน :)
ขอบคุณมากคะ ที่คนสุพรรณเองอยากฟังการอู้กำเมืองด้วย ที่จริงภาษาที่คนสุพรรณกพูดเพราะมากนะคะ ฟังแล้วอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกจริงๆคะ ภาษาแต่ละท้องถิ่นนี่แสดงถึงวัฒนธรรมที่ดีงามและนำใสใจจริงของผู้คนนะคะ
ขอบคุณมากคะ สำหรับกำลังใจ สวัสดีคะ
สวัสดีเจ้าแม่ต้อย
- ได้ไปแอ่วเหนือโตยกับแม่ต้อย
- ม่วนอ๊ก ม่วนใจ๋ เจ้า
- คนเจียงใหม่งามแต้ ๆ
- และจิตใจดีเหมือนแม่ต้อยดด้วยนะเจ้า
- ฮิ ๆ ๆ ๆ
- เคยเรียนอยู่ที่นั่นตอนชั้นเล็ก ๆ ค่ะ
ชอบฟังภาษากำเมืองเหมือนกัน เพราะดี ดูมีเสน่ห์ เห็นเขาพูดกันก็อยากพูดได้บ้างแต่จนปัญญา เป็นอะไรที่ควรรักษาไว้
ดีนะครับ มาช่วงก่อนหน้านี้ ถ้ามาในช่วง สัปดาห์นี้ จะหนาวมากเลยครับ อากาศลดลงฮวบ ไม่ทันตั้งตัวกัน... หวัดเล่นงานกัน งอมไปหมดเเลย..
งั้นวันหลังแม่ต้อยได้ไปแอ่วเจียงใหม่อีกจะมาเล่าเรื่องม่วนๆนะเจ้า
สวัสดีเจ๊า..แม่ต้อย..พอลล่าเป็นสะใภ้คนเหนือนะเจ้า.. อิอิ ฟังคำเมืองฮ้พ่องบ่อฮู้พ่อง....เจ้า..
เอาการ์ตูนมาฝากแม่ต้อยเจ้า.......
- สวัสดีค่ะ อ.แม่ต้อย
- ชอบภาษาเหนือเหมือนกันค่ะ น่าฟังมากๆค่ะ
ปล. บันทึกนี้เขียนเลื่อนไหล อ่านเพลินดีค่ะ