ครูคนแรก..คือพ่อแม่
วันนี้..วันครู...ขอเชิดชู และ เทิดทูน พระคุณครูทุกๆท่าน
พ่อแม่..คือครูคนแรก ที่พร่ำสอน
สอนให้ฟัง สอนให้พูด สอนให้อ่าน สอนให้เขียน
สอนให้เรียนรู้ สัมผัสกับโลกใบนี้
สอนให้ใช้ชีวิต สอนให้แก้ปัญหา พึ่งตนเอง
ทำสิ่งดีๆเพื่อคุณพ่อคุณแม่ ตราบที่ยังมีโอกาสได้ทำ
ดูแลท่าน..อยู่ใกล้ๆท่าน อย่าทอดทิ้งท่าน.
ก่อนที่..อาจจะไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งดีๆเพื่อท่าน
เพราะชีวิต ไม่แน่นอน
คุณพ่อคุณแม่...คือคนที่จริงใจกับเรามากที่สุด
คุณพ่อแม่..คือคนที่ไม่เคยทอดทิ้งเรา...ขณะที่เราอาจพลาดพลั้ง
คุณพ่อคุณแม่ คือคนที่ห่วงใยเราที่สุด ไม่ว่าเราจะโตแค่ไหน
แม้จะนานเท่าใด ความรักของพ่อแม่ ยังคงอยู่
ขอคุณครูคนแรกของหนู..และคุณครูทุกๆท่านมีความสุข
สุขภาพแข็งแรงนะคะ
J J
มอบแด่ครูคนแรกนะคะ
บูชาครูทุกท่านค่ะ
สวัสดีค่ะพี่สายธาร
พ่อแม่เป็นทุกอย่างค่ะ
เออ..ใช่แล้ว
เดี๋ยวใยมดไปหามาให้ก่อน
พี่สาวเม้นให้ใยมด
อันนี้อ่านแล้วดีจัง
อิอิ ตอนแรกนึกว่าพี่สาวคิดเองส่ะอีก
แต่ว่าแล้วเชียว มันแปลก ๆ ที่แท้ก็ก๊อฟของเค้ามา
เดี๋ยวใยมดไปหาก่อนค่ะ
พี่สายธารค่ะ
ใยมดอยากเห็นหน้าพี่สายธารมั่งจังเลย
พี่สายธารเคยเห็นหน้าใยมดแล้วอ่ะ
ใยมดอยากเห็นหน้าพี่มั่งน่ะ
เห็นพี่เขียนบันทึกดี ๆ เยอะเลย
ใยมดอยากเห็นคนเขียนบ้างน่ะค่ะ
อิอิ แต่พี่สายธาร โชว์รูปนี้มาตลอดเลย
ใยมดจำได้ ตั้งแต่ใยมดสมัคร g2k ใหม่ ๆ ก็เห็นพี่สายธารเป็นภาพนี้มาตลอดเลย
พี่สายธารคงไม่ให้ใยมดเห็นหน้าแน่ ๆ เลย
อิอิ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เห็นหน้าก็คิดถึงกันเสมอน่ะค่ะ
มายกมือหนับหนุนหนับหนุนน้องใยมด..เจ้าของบันทึกมีหน้าตาอย่างไรหนอ..เผื่อเจอกันจะได้ทักทายถูกอิอิอิอิ
อิอิ ใช่แล้วค่ะพี่แอ้ด
ช่วยหนับหนุนกันหน่อยค่ะ
รักจัง อิอิ
ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาทักทายบ่อยๆ
มีความสุขเสมอๆนะคะ :)
เจริญพร โยมสายธาร
มารดาบิดา ท่านเป็นบูรพาจารย์
ท่านสอนสั่งทุกวิชาอย่างไม่ย่นท้อ
เจริญพร
Pic by pimthipat
D ค่ะ
น้องใยมด
ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาทักทาย
สดใสเสมอๆนะคะ
ขอบคุณ น้องใยมด นะคะ
กับ comment ดีๆ
มีความสุขเสมอๆนะคะ
มีเหตุผลหลายๆอย่าง ที่ใช้รูปสายน้ำแทนตัวเอง
ชอบสายน้ำค่ะ
มีความสุขเสมอๆนะคะ
ชอบสายน้ำ ค่ะพี่
ขอบคุณนะคะ
มีความสุขเสมอๆนะคะ
น้องใยมด..
:)
ขอบคุณนะคะ
สดใสเสมอๆนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
มีความสุข เสมอๆนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
มีกำลังใจดีๆเสมอๆนะคะ
สู้ๆๆ
เมื่อ ศ. 16 ม.ค. 2552 @ 09:19
1073770 [ลบ]
อันแรกอ่านไม่เห็นแน่เลย เอาใหม่อีกที
เมื่อฉันแก่ตัวลง.....ไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจฉัน มีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด
ถ้าฉันทำน้ำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง....ถ้าฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า ขอให้คิดถึงตอนเธอเด็กๆ...ที่ฉันสอนเธอหัดทำทุกอย่าง
ถ้าฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ.ขอให้ อดทนสักนิด อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆ ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ จนเธอหลับเลย
ถ้าฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลยนะ ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆได้ไหม ฉันต้องทั้งกอดทั้งปลอบเพื่อให้....เธอยอมอาบน้ำ
ถ้าฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆโปรดอย่าหัวเราะเยาะฉัน. จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม ทำไม ทำไมทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม
ถ้าฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว ขอ....จงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดินในตอนที่เธอยังเล็กๆ
หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่โปรดให้เวลาฉันคิดสักนิด ที่จริงสำหรับฉันแล้ว....กำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน......ฉันก็พอใจแล้ว
ตอนนี้ถ้าเธอเห็นฉันแก่ตัวลง...ไม่ต้องเสียใจ...ขอให้เข้าใจฉัน....สนับสนุนฉัน ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอตอนเธอเพิ่งเรียนรู้อะไรใหม่ ๆ ในตอนนั้น....ฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต ตอนนี้....ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทางของชีวิต โปรด....ให้ความรักและความอดทนต่อ....ฉัน ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ.... ในแววตาอันฝ้าฟางของฉัน....มีแต่ความรักอันหาที่สิ้นสุดมิได้ ของฉันที่มีให้กับ..........เธอ