ซาหวัดดีค่ะ....หนนี้ขอเขียนเรื่องความรักแล้วกันนะคะ...ไหนๆ ทหารฟ้า...ก็หลงเดือนอุตส่าห์หาภาพสวยๆ
มาให้...แม่มดน้อย.....เพราะรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมา...หลาย Valentine ที่ผ่านไป...แม่มดน้อยต้องซื้อ
ดอกไม้ให้ตัวเองทุกปี.......จนเซ็ง..ทหารฟ้าเลยส่งรูปสวยๆในวันแห่งความรักมาให้แต่....
ทหารฟ้า.......รีบไปหน่อยเลยผิดเดือน....55555 (ก้อนับเวลาเป็นวินาทีก็งี้แหล่ะ)
เพื่อไม่ให้เพื่อนรักต้องเสียหน้า....หนูเลยต้องมีเรื่องราวมาให้เข้ากับบรรยากาศ ... ไม่งั้นรูปความรัก
คงไปโผล่ที่หัวข้อธรรมะของหนู......ย้ายด่วน!!!!!!
...........เหนื่อยไหม...เหนื่อยกับการวิ่งหา
ไขว่คว้าอะไรก็ไม่รู้ เพียงแต่หวังว่าได้มาแล้วมีความสุข
ทั้งที่หลายต่อหลายครั้งลึกลงไปแล้วหัวใจมันบอกเราว่าเรากำลังเดินผิดทาง
แต่ด้วยความเคยชินกับเส้นทางนี้เสียแล้ว จึงคิดว่าเป็นทางที่..ปลอดภัย ที่สุด
เราจึงไม่พยายามหลุดจากมัน เพราะความกลัว..ที่จะเผชิญกับความไม่แน่นอน......
..........กี่ครั้งในชีวิตของเราที่ถูกถามว่าแน่ใจเหรอ?
แล้วเราก็หยุด "ความเชื่อ" ของเราไว้ตรงนั้นโดยไม่ได้ทำอะไรกับมัน
กี่ครั้งที่เราทิ้งความฝันของเราไว้ข้างหลัง กี่ครั้งที่เรารู้ว่า
เราทำได้....แต่เราไม่ทำ.....เรามัวประเมินตัวเองตาม...ตราที่สังคมประทับให้
เราปล่อยให้มาตราฐานของคนอื่นมาครอบงำความคิด มากำหนดคุณค่าของตัวเรา
..........เพราะหากเรายังวิ่งตามนิยามชีวิตที่คนอื่นกำหนด.....สุดท้ายก็ไม่มีวันพอ
เพราะเมื่อเรารู้สึกพอใจกับตัวเอง ก็จะมีโฆษณาใหม่ๆ มาบอกว่า.....
ผู้หญิงอย่างคุณนี่ไง...ที่ต้องการสิ่งนี้ ควรใช้ชีวิตแบบนี้ เพื่อทำให้ชีวิตของคุณสมบูรณ์แบบขึ้น
...............แต่....จำไว้เถิดว่า...จะไม่มีใครรัก...คนที่ไม่รักตัวเอง..........
จงรักตัวเองในแบบที่เราเป็น...ไม่จำเป็นต้องปรุงแต่งเพื่อให้ได้มาซึ่งรัก......
เมื่อใจเราเข้าใจตัวเอง.....เราก็จะมีใจที่มั่นคง...และใจมั่นคงนี้ก็จะสามารถ
มอบความรักแบบไม่มีเงื่อนไขให้กับทุกคนรอบตัว.............
ไม่ว่าจะเป็น สามี, เพื่อน หรือแม้แต่พ่อ แม่ ของเราเอง.......
รักพวกเขาในแบบที่เขาเป็น............ชีวิตก็จะง่ายขึ้น...ใจเราสงบขึ้น
เราก็จะเห็นตัวเองมากขึ้น....เข้าใจชีวิตมากขึ้น..ความสุขก็มาเยือน........
................... ง่ายๆ แค่นี้เอง............................
จงรักตัวเองในแบบที่เราเป็น...ไม่จำเป็นต้องปรุงแต่งเพื่อให้ได้มาซึ่งรัก......
จริงจริงด้วย...ยกมือหนับหนุนจ้า
ขอบคุณliverbird สำหรับความคิดถืงที่ฝากมาให้ มีค่ายิ่งใหญ่กว่าดอกกุหลาบกองโตซะอีก แถมไม่มีการเหี่ยวเหมือนดอกไม้ด้วยนะ ...ว่าแต่ว่า...ความรัก คือความสุขที่แท้จริงของชีวิต...จริงหรือ?
จงรักคนที่เขารักเรา และคนที่เราอยากจะรัก
โดยอย่าหวังว่าคนๆนั้นจะรักเรามากเท่ากับเรารักเขาหรือไม่
จงเป็นผู้ให้ความรัก..จะมีความสุขกว่าการรอความรักมาหา
เรา
ความรักจะสร้างพลังจิตใจให้เข้มแข็ง หากรู้จักใช้ความรักให้
เป็นประโยชน์ ขอส่งกำลังความรักและกำลังใจน้อง คร้าบ..
ยัยแม่มด ชั้นรักเธอนะ แต่รักท่านเต่าน้อยมากกว่านะจ๊ะตัวเอง
รักนะจ้ะ ( ง่วงมากแต่อ่านของหนูใหม่แล้วอยากให้กำลังใจจ้ะ ไปนอนแล้วนะ )