สวัสดีปีใหม่ 2552

สวัสดีปีใหม่ 2552

                เรื่องราวที่เรียบเรียงขึ้นนี้เป็นเรื่องราวของชีวิตในช่วงปลายปี 2551 และต้นปี 2552 ของผมเองเป็นเรื่องราวของการเฉลิมฉลอง เรื่องราวของความสุขที่อยากแบ่งปันให้คนอ่านได้ความสุขไปด้วย

เริ่มจากวันที่ 26 ธันวาคม 2551 วันนี้มีนัดกันจะไปฉลองปีใหม่ของที่ทำงาน คือผมทำงานที่สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุดรธานี ซึ่งในการส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ในครั้งนี้ผู้บังคับบัญชา คือนายแพทย์สาธารณสุขจังหวัด ได้สนับสนุนการจัดงานโดยให้เจ้าหน้าที่ได้มาร่วมกันเฮฮา สนุกสนาน ซึ่งพี่ปุ้ยได้ออกแบบงานให้มีการประกวดนายสาวสวย ดดยจับหนุ่ม ๆ มาแต่งนางสาวไทยกัน ก็ไม่ผิดหวังครับ ไม่ว่าจะเป็นนายสุพรรณศรี จากงานยานพาหนะ นายณัฐจากงานคอมพิวเตอร์ นายอั๋นจากรถโมบายล์ นายปราการจากงานอาหารปลอดภัย เริ่มงานก็มีการร้องเพลงตามปกติ เพลงยอดฮิตปีนี้คือเพลง คนบ้านเดียวกัน  งานก็สนุกมีการแจกทองด้วยครับ ที่สำคัญผมได้ของรางวัลเป็นชิ้นแรกของงานเลยละครับ

27 ธันวาคม 2551 จริง ๆ แล้ววันนี้มีแข่งกีฬาสาธารณสุข โดยโรงพยาบาลอุดรธานีเป็นเจ้าภาพในการจัดงาน ซึ่งผมและครอบครัวต้องเตรียมตัวไปขึ้นเวทีแสดงดนตรีสามพ่อลูกในการเลี้ยงฉลองครบรอบ 10 ปี ชมรมตระกูลโค้ว ซึ่งแม่ของผมเดิมเป็นคนแซ่โค้ว งานนี้เราซ้อมกันไม่นานครับสำหรับผมนะ เพราะเล่นผิด ๆ ถูก ๆ ก็ยังมีเสียงของไวโอลินอีก 2 ตัว คอยประคองไว้ เล่นเสร็จลงมากินต่อ แล้วกลับบ้าน อาม่าปลิ้มหลานครับผม ปลื้มมาก

28 ธันวาคม 2551 ดำริแรกวันนี้เกิดจากผมไปนั่งมองเด็ก ๆ  ลูกหลานของคนในละแวกตึกแถวเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็น น้องหยก น้องเก่ง ลูกผม 3 คน หลานอีก 1 เป็น 4 มีเทียนจุ้ย ฟะฉาย  จินเถียน จินจวน ปาเข้าไป 6 คนแล้ว ผมเลยชวนลูกชายว่าป๊าจะจัดปีใหม่ให้พวกเอ็งได้กินขนมจับฉลากกันดีมั้ย ให้ไปชวนเพื่อนมาด้วย ปรากฎว่าทั้งฮุงเซียว ข้างบ้าน ปู๋ปู่ เด็กข้างบ้านอีกคน ก็มาร่วมแจม  วันนั้น ผมได้เรียนรู้การเป่าลูกโป่ง เพราะปกติผมจะไม่เป่าลูกโป่งมันเจ็บปาก แต่อาอี้เพื่อนแม่เอาข้างเกรียบมาให้กินแล้วพากันเป่า แป๊บเดียว 100 ลูกครับ พอถึงเวลาเราไปเลื่อนคอมพิวเตอร์ออกมาร้องคาราโอเกะกัน  ภรรยาผมก็พึมพำด้วยความเป็นห่วงเล็ก  ๆ นะ เพราะมีเพื่อน ๆ ลูกชายคนโต พวกนี้ ป.5 แล้ว ก็ดื้อตามประสาเด็ก เขาพึมพำว่า เล็ก ๆ  ไม่เนาะ พอเพื่อนลูกมามีเจ้าแบ๊งค์ คนนี้ตัวโตมาก โตกว่าผมอีก แบ๊งค์นี่เขาจะคุยเป็นผู้ใหญ่แล้ว แถมพอได้ยินเพื่อว่าจะร้องเพลง คนบ้านเดียวกัน แบ๊งค์ถึงกับออกปากว่าเบื่อว่ะ ฟังบ่อยแล้ว   อีกคนก็มีเจ้าอ๋อง กับน้องชื่อโชกุน โชกุนนี่เขาเป็นคนชอบเต่ามาเห็นเต่าญี่ปุ่นที่บ้านที่ผมเลี้ยงไว้ที่โต๊ะบัญชีก็ขอเล่นใหญ่เลย  ส่วนอ๋องมาถึงไม่พูดมาก ร้องเพลงจับไมค์อย่างเดียว จนอู๋ซึ่งผมตั้งให้เป็นพิธีกรประจำงาน เพราะเห็นพูดดี แต่กลายเป็นว่าเพื่อน ๆ กันอู๋ออกไปไม่ให้จับไมค์ซะเนี่ย เลยต้องมีการตกลงกันว่าเป็นพิธีกรคู่ระหว่างอู๋กับอ๋อง   พีพี นั้นแม่มาส่งเอาเคเอฟซีมาฝากด้วย น้องเจมส์กับญาติ ๆเขา ก็มาแจมกัน  ถ้าเทียบกับไข่พวกนี้ก็เบอร์ 000 ละครับ มาเจอกับเบอร์เล็กยังไม่เข้าอนุบาลอย่างจินเถียน กับพวกอนุบาล 2 อย่างจินจวน ปู๋ปู่ ก็จะมีความไม่กลมกลืนทางขนาดร่างกายอยู่  เห็นดุ ดุ กันอยู่เพราะถูกน้องกวนว่างั้น  ต้นลูกพี่หมวยขี่มอไซค์มาเอง ขากลับผมเลยไปส่ง เป็นห่วงครับเรามีเล่นเกมส์กัน 2 – 3 อย่าง มีแบ่งกลุ่มเจาะลูกโป่ง กับแข่งเหยียบลูกโป่ง  ปรากฎว่าเหยียบลูกโป่งกันสนุกมากจนเหลือ 2 คนสุดท้ายคืออาฟะ กับอาจุ้ย มีการเตะปากกันครับ เพราะให้นั่งเหยียบลูกโป่ง อาจุ้ยเหวี่ยงขาลูกเตะปากอาฟะ พร้อมกับลูกโป่ง ถึงน้ำตาครับ  ก็จับฉลากกัน ตอนจะจับเนี่ยน้องหยก กับน้องเก่ง มาจับด้วยทันเวลาพอดี อ้อแต่ก่อนจับผมพลาดไปตรงที่ไม่มีของขวัญของจินจวน  ไอ้ผมก็ลืมไปว่าของผมมีน่าจะยกให้หลาน หลานเลยแง ๆ ผมเลยเรทติ้งกระฉูด ศรีภรรยากับมารดามากลุ้มรุมต่อว่า แต่ก็ยังแก้ไขทัน เพราะสุดท้ายจินจวนก็เอาของขวัญของผมไปจับแทน แค่เปลี่ยนชื่อนะครับ ส่วนวงผู้ใหญ่ก็กินกันสนุกสนาน นั่งคุยกันตามประสาผู้ใหญ่ ไอ้ผมก็ส่งแล้วก็มานั่งลงกินผัดหมี่  ร้องเพลง วันนั้นเก็บของตอน หกทุ่ม มีความสุขมากครับ

30 ธันวาคม 2551 วันนี้มีนัดต้องไปส่งนุชกับลูกที่บ้านไผ่ ช่วงบ่าย ๆ ไปเฮฮาอยู่บ้านป๋าเหมอ กลับบ้านเอาตอนเกือบหกโมง กะว่าจะไปคารวะผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลเลยไม่ได้ไป  ขับรถไปถึงบ้านไผ่ตอนทุ่มกว่า ๆ คุณแม่ (แม่ยาย) ทำบัวลอยน้ำขิงสูตรพิเศษให้กิน ไปเจอหนังสือพระน่าอ่าน อ่านตอนมงคล 38 หลับไปกับพระครับ 

31 ธันวาคม 2551 ออกจากบ้านไผ่เอาตอนประมาณ 11 โมงเพราะยายนุชไม่อยากให้สาย กลัวผมง่วงหลังเที่ยงครับ  ถึงบ้านเจอท่านหนุ่ม (น้องชาย) แจ่เก๋ นัดกันไปกินปลาเผา  แล้วเลยเล่าเรื่องตีจินจวนให้เขาฟัง เรทติ้งกระฉูดอีกครั้งหนึ่ง มารดาผมครับรอบนี้ คนเดียวเต็ม ๆ ผมเลยได้โทรไปขอโทษพ่อแม่เขากีที วันนี้ปิดท้ายปีด้วยการไปนั่งทำบัญชีครับ ปีใหม่พอดีเลย

1 มกราคม 2552  เช้านี้ ผมไม่รีบครับ ไปทำบุญที่วัดบ้านตาดกับครอบครัว ตอนแรกคิดว่าไม่ทันซะแล้ว ก็พอดีโทรหาป๋าเหมอ เพิ่นพาไปกราบหลวงปู่ลีและได้ของดีมา เป็นพระหลวงตาบัวครับ  สาย ๆ พากันออกไปกินลาบดงเค็งกัน ลมแรงมาก ผมเริ่มไอเลยได้เอาเสื้อกันหนาวมาใส่ครับ  ขับรถพาแม่ แจ้เก๋ หนุ่ม ไปหนองคายกะว่าจะข้ามลาว  แวะที่วัดหลวงพ่อนาค บ้านผือ ได้ทางลัดใหม่  ถึงหนองคายไปกินแหนมเนือง แล้วเดินเล่นซื้อกางเกงโมเลกุลลายพรางทหารมาตัวนึงใส่ดีมากครับ

เย็นนี้มีนัดเพื่อน ๆ มอ.6 เจอกัน เชษฐ์มารับผมไปบ้านพี่โอ๋ พี่สาวของเอ๋เพื่อนผม ไปถึงมีหมอแป๋งมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ไอ้ผมก็จำว่าทุ่มนึง แต่ที่แท้มันนัดกันตอน 5 โมงเย็น สักพัก ต๋องก็ตามมา แต่เพื่อคนนี้มันมีเพื่อนมาก พอมาถึงมันไปนั่งคุยกับอีกโต๊ะนึงก็เพื่อนกันแหละครับแต่คนละห้อง ผมได้ลากมันมา ต๋องคุยเรื่องงานสักพักว่าได้งานดีหัวหน้ารู้ใจ ตัวเองก็รู้งานเลยไปได้สวย ตึ๋งมา คีย์มา ทักษมลมา  คราวนี้เราคุยกันยาวเลยครับ ขุดเรื่องเก่า 15 ปี ย้อนทั้งนั้นแหละครับ รวมทั้งข่าวล่าสุดประมาณว่า 8 ปีก่อนมาเล่าสู่กันฟัง  ตึ๋งคนนี้เขาเป็นตำรวจ จากห้วยขวาง มาอยู่สกล ตอนนี้อยู่กุมภวาปี ชีวิตดีกำลังรุ่ง แต่งงานแล้ว เล่าเรื่องเพื่อนที่มาขอความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ประมาณว่างานนายร้อยให้ผู้พันทำว่างั้นเถอะ ส่วนเจ้าคีย์เนี่ยเมียชื่อเป็ด ผมลากมาด้วย คนละห้องกันแต่คุยได้สนิท เพราะมันสนิทกันอยู่แล้ว คนนี้สารานุกรมเพื่อนครับ มาถึงเนี่ยเราเกือบจะเลิกกันตอน 4 ทุ่มนั่นแหละ พอมันมาคุยน้ำไหลไฟดับ เพื่อน แต่ละคนคีย์เล่าได้ ไม่ว่าจะเป็นไอ้เล็กลูกหมอชิน , อกนิษฐ์ , และเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้มากินกัน เขาเล่าออกรสมากครับ พูดถึงรัชฎาด้วย (ผมเคยชอบอยู่พักนึง) ทักษมลมา เพื่อน ๆ ขอดูนมกันใหญ่ เพราะไปแปลงมาแล้วครับ สนุกครับวันนั้นเพื่อน ๆ นัดกันว่าจะมาเจอกันอีก

4 มกราคม 2552 นั่งขายของตามปกติ วันนี้มีคนเดินเข้ามา คิดว่าใคร อาจารย์ รร.นานาชาติ สอนไวโอลิน ผมเรียกอกนิษฐ์  ตอนหลังถึงรู้ว่าเขาเปลี่ยนชื่อเป็นกนิษ  พอดีแวะไปหาเกียน หาเล็ก เล็กไม่อยู่ก็ข้ามมาคุยกับผม เล็กตามมานั่งที่บ้านพอดี ก็คุยกัเล่าเรื่องหนหลังนะแหละครับ ผมเลยได้รู้ว่าเพื่อเปลี่ยนชื่อ แต่ฝีมือสุดยอด ฝีมือสีไวโอลินนะครับ เพื่อนเล่นหน้าพระที่นั่งมาแล้ว มาเล่นให้เราฟังที่บ้าน แม่ผมชมเปาะ สงสัยถ้าเป็นหลาน (ลูกชายผม) แกคงปลื้มตัวลอย กนิษเขาเป็นช่างภาพหลวงด้วยนะครับ เห็นว่าถ่ายรูปมา 5 ปี แล้วได้ลงหนังสือ SPIRIT OF ASIA ด้วยสุดยอดครับ สอนไวโอลินให้ลูกหลานคนใหญ่โตในกรุงเทพ เพื่อนว่าเพื่อนชอบเที่ยวจะจัดเวลาให้มีเวลาพัก จะได้ไปเช่าบ้านนอนทางภาคเหนือ ภาคอีสานบ้าง นี่เพื่อนผมครับ

[night_jasmine]

เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ สวัสดีปีใหม่ 2552