15 ธันวาคม 2551 เป็นวันที่ต้องไปทำงานวันแรก หลังจากจบการเรียนเวชปฏิบัติ 12 ธ.ค. 51
ตื่นเต้นเหมือนกันนะ..เหมือนน้องใหม่ไปทำงาน..อารมณ์เดียวกับตอนบรรจุใหม่สมัย นู้น...2532.. คึกคักในหัวใจดีค่ะ..เคยคุยกับแพทย์ประจำศูนย์ฯทางโทรศัพท์..วันนี้จะไปสวัสดีเป็นทางการซะที..โชคดีที่เราเคยเป็นลูกน้องท่านมาก่อน..เคยทำงานด้วยกันตอนอยู่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนม..ท่านเป็นผู้มีวิสัยทัศน์ดีค่ะ..(สายตาก็ยา..ว..วด้วย!) ..
ทราบมั้ยคะว่า..ท่านถึงที่ทำงานก่อนเราอีกนะ..เราอยู่ใกล้แต่ไปทีหลังแน่ะ..น่าอายมากๆเลย..เราแก้เขินโดยการยกมือไหว้แล้วพูดเสียงดัง..อาจารย์คะ..มารายงานตัวค่ะ..ได้ผลดีนะ
..ถามอาจารย์ว่า..เป็นไงบ้าง..ศูนย์ของเรา..คำตอบคือ..ดี..สบายดี (จบ)
เวลาตรวจผู้ป่วย..เราจะสัมผัสบรรยากาศได้ว่า..ผู้ป่วย/ญาติ จะรู้สึกเกร็งๆ คุยกับหมอไม่สะดวก..เกรงใจ.. พอมาหาเราก็จะบอกอาการอีกสารพัด..ขอยานั้นยานี้เพิ่ม..ตามความเคยชิน..พอเราถามกลับว่าแล้วทำไมไม่บอกคุณหมอล่ะ..ก็จะตอบว่าไม่กล้า..แต่ความจริงแล้ว ยาที่สั่งไปก็เหมาะสมกับโรค/อาการที่เป็นแล้วล่ะ..จริงๆคืออยากได้แบบไปเผื่อไว้ก่อน..พยาบาลก็เลยถึงบางอ้อ..ว่า..ที่เค้าพูดว่า..สงบสยบความเคลื่อนไหว..มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
..
สวัสดีค่ะ
- ตามมาให้กำลังใจค่ะ สู้ ๆ
- สวัสดีปีใหม่ค่ะ
- สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะคะ ขอบคุณอีก 1 กำลังใจที่ไม่เคยลืมกัน ภาพสวยจังค่ะ มองแล้วสบายตา สบายใจดี