ทำยังไงดี
ขณะนี้หนูกำลังขึ้เวรบ่ายค่ะ มีผู้ป่วยกำลังหายใจหอบมากๆๆตัวโยนเกร็งตัวงอบิดราวรูปตัวยูกลับหัวคอเกร็งปากเกร็งตัวเกร็ง เกร็งทั้งตัวเขาอายุ 14 ปี ป่วยเป็น Kerniterus ตั้งแต่เกิดได้ 5 วันชักอยู่ที่บ้านค่ะ แกหอบมากมาAdmit Pneumonia มารดาบิดาปฎิเสธใส่ท่อช่วยหายใจ น้องหอบมากหายใจ50-60 ครั้งต่อนาทีมาร่วม 3 วันแล้วค่ะ ให้ valium 10 mg v ก็เหมือนเดิม มารดาดูแลดีมากนั่งอุ้มน้องตลอดเวลา น้องร่างกายสะอาดสะอ้านป่วยมา 14 ปี ไม่มีฟันผุเลย หนูพยายามทำทุกอย่างทั้งให้น้องพอจะพักได้บ้าง เขาชอบ ฟุตบอล หนูพยายามเบี่ยงเบน ให้เขามีสติกับสิ่งที่เขาชอบ สมาธิอยู่กับสิ่งที่เขาชอบ ไม่ได้ผลเลยจะทำอย่างไรดีคะ
ความเห็น (6)
ให้ครอบครัวมามีส่วนร่วมให้มากขึ้นและอาจจะหาลูกฟุตบอลเล็กๆๆหรือหมอนรูปลูกฟุตบอลมาไว้ใกล้ๆๆน้อง เขาอาจจะอาการดีขึ้นบ้างแต่คิดว่าเขาน่าจะมีความสุขอยู่ในใจที่ได้อยู่ใกล้ๆกับคนที่รักและสิ่งที่รัก
ขอบคุณมากๆๆค่ะ
ตอนนี้ยังหาลูกบอลไม่ได้ แต่แม่น้องนอนกอดน้องอยู่บนเตียง พ่ออยู่ข้างๆ หนูไห้พ่อช่วยจับมือน้องและแม่ไว้ค่ะ น้องยังหอบเหมือนเดิม เขาดูเหนื่อยมาก หนูเคยดูแลคนไข้หอบมากๆแบบนี้แต่เป็นผู้ใหญ่พาเขากำหนดลมหายใจมีสติแค่ลมหายใจเข้าออก สำหรับเด็กนี่เราจะพูดอย่างไรดีคะ
palliative care
น้องยังหอบเหมือนเดิม เขาดูเหนื่อยมากให้ valium 10 mg v ก็เหมือนเดิม
เห็นใจมากๆเลยค่ะ สถาณการณ์อย่างนี้ พ่อแม่ ผู้ดูแลทุกคนทุกข์ใจจริงๆ แต่ยังไงได้คะ เมื่อไม่ใส่ท่อ.......ก็ขอให้น้องหลับสบายๆ....... ไม่ทรมาน.....จริงๆค่ะ การเบี่ยงเบนกำหนดลมหายใจทำยากค่ะ..เราก็ประคับประคองพอยาเริ่มออกฤทธิ์ ก็คงจะหลับได้ช่วงสั้นๆจริงๆซึ่งตลอดเวลาเด็กอยู่ในอ้อมกอดมารดา...จนเขาจากไปด้วยความสงบค่ะ (เล่าจากประสบการณ์ค่ะ)
เอาใจช่วยและให้กำลังใจค่ะ คุณเยี่ยมมากค่ะ
เวลาอาการทางกายมากๆ เรื่องอื่นคงช่วยยากครับ ผมว่าคงต้องจัดการเรื่องอาการกร็งและหอบเหนื่อยให้ทุเลาตามสาเหตุก่อนครับ
อ่านแล้ว สงสารเหลือเกินค่ะ ตอนนี้เป็นไงบ้างคะ เป็นห่วงจังค่ะ
ผู้ป่วยเสียแล้วค่ะ แต่ท่ามกลางอ้อมกอดของแม่และพ่อที่อยู่ด้วยกันกับเขาค่ะ