แม้ห่างหายยังคิดถึง

ในวันวัยของชีวิต ยามได้คิดถึงใครต่อใคร คิดถึงน้ำใจไมตรี คิดถึงความโอบอ้อมอารี คิดถึงมิตรสหาย คิดถึงการห่างหาย คิดถึงประเทศชาติบ้านเมือง คิดถึงโมงยามและห้วงวิกฤติ ที่ใครต่อใครในบ้านเมือง กำลังเริ่มต้นคำถามคำตอบอันซ้บซ้อน ให้เราคอยมอง คอยคิดพิจารณา และคอยถกเถียง เพื่อหาทางออกร่วมกัน ผมเพียงแต่คาดหวัง ในท่ามกลางความห่างหายของสิ่งที่เรียกว่า มิตรภาพ และ ความดีงาม ในผืนแผ่นดินไทย

แม้ห่างหายยังคิดถึง

อ้างอิง - ภาพ Kati1789

เมื่อหลายปีก่อน

ใครบางคนชอบพูดกับผม

ถึงความทรงจำและการห่างหาย

ในยามที่มนุษย์คิดถึงกัน ใครบางคนชอบพูดกับผมเสมอ ถึงความทรงจำอันเจ็บปวด เวลาที่เรารอคอยใครสักคน ซึ่งไม่มีโอกาสอยู่ใกล้กัน ไม่มีโอกาสพบเจอ ไม่มีโอกาสเห็นหน้าค่าตา หรือแม้เพียงคิดว่า เขาอยู่ห่างไกลจากเรา ยามนั้นความทุกข์ในใจย่อมปรากฎขึ้นอย่างไม่อาจคาดเดา

สุดแต่ว่าหัวใจของใครแต่ละคน

จะถูกฝึกฝนและเรียนรู้

ในความคิดถึงเช่นไร

ในท่ามกลางความจริงวันนี้ของชีวิต ในท่ามกลางความเจ็บปวดของชีวิตที่ไม่เป็นดั่งหวัง มีการต่อรองเรียกร้องของปัจจัยรอบข้างชีวิต มีข้อคิดและข้อโต้แย้งจากคำด่าทอของใครมากมาย มนุษย์วันนี้ก็ยังคงเป็นมนุษย์อยู่วันยังค่ำ ที่จำต้องมีรัก มีโกรธ มีเกลียด มีพึงใจและไม่พึงใจ หลายสิ่งอย่างล้วนคละเคล้ากันไปในแต่ละความเป็นคน ที่ยังคงต้องหาคำตอบ

ในความคิดถึง

มีใครหลายคนยืนยัน

ถึงความจริงของหัวใจอันยิ่งใหญ่

ยามเราคิดถึงใครสักคน เราอดทนรอคอยเพื่อไปถึงวันแห่งการพบเจอได้อย่างไร หรือเราจะรอคอยอยู่กับห้วงคำนึง ในแต่ละความรู้สึกรำลึกถึง แต่ละคืนวันที่เราอมยิ้มอยู่เสมอ ยามคิดถึงใครคนหนึ่ง ซึ่งคนคนนั้นอาจไม่รับรู้ ในความห่วงใยที่เราแอบคำนึงถึงอยู่ หรือรู้แต่มิอาจกระทำ

ในคำของผู้รู้และนักปราชญ์มากมาย

ต่างพยายามบอกสอนให้กระทำ

โดยมิหวังผลเป็นเบื้องต้น

พยายามบอกกล่าวบอกสอน และบันทึกคำเรียนรู้ เพื่อให้ผู้คนได้กระทำ โดยไม่เล็งผลเลิศ และไม่หวังผลแห่งการกระทำเหล่านั้น ด้วยการก้าวย่างไปข้างหน้าท่ามกลางความว่างเปล่า รักโดยไม่เรียกร้อง คิดถึงโดยไม่จำเป็นต้องอ้างว้าง หรือคิดถึงโดยไม่ต้องเจ็บปวดใจ

ใครบางคน

อาจยืนขึ้นโต้แย้ง

ในความเจ็บปวดเหล่านั้น

ก็เมื่อลมแห่งความคิดถึงพัดผ่านมา ชีวิตอาจไม่เข้มแข็งเพียงพอจะกลั้นน้ำตาจากภายในใจไว้ได้ เราอาจร้องไห้ เราอาจอ้างว้าง หรือเราอาจต้องอยู่ในความเปลี่ยวเหงาของห้วงน้ำแห่งความคิดถึงได้ หรือตั้งคำปฏิเสธแบบตรงไปตรงมา ว่าเราอยากจะอยู่ด้วยความคิดถึงอย่างเจ็บปวด หากเรายังเชื่อมั่นว่าความเจ็บปวด เป็นเครื่องยืนยันตัวตนของความเป็นคน

อาจมีเสียงหัวเราะถกเถียง

หรือคำร้องขอของชีวิต

ถึงทางออกจากวังวน

ยามคิดใคร่ครวญ ว่าเมื่อหัวใจของเราคิดถึงใคร เราจะอยู่อย่างไร หรืออยู่เช่นไรในท่ามกลางความคิดถึงเหล่านั้น หรือจะพยายามดำรงตน ในห้วงอารมณ์ซึ่งคุกรุ่น กดดันและบีบคั้นโดยหัวใจไม่สลายได้อย่างไร หลายครั้งที่ผมเชื่อว่า ในท่ามกลางข้ามคืน อาจมีใครบางคนนั่งลงถกเถียง หรือร่วมหาทางออกให้กับชีวิตของผู้คนรอบข้าง เพียงเพราะคำว่า คิดถึง

ในท่ามกลาง

ความจริงของวันนี้

ในกลางมวลหมู่มหาประชาชน

ในความหมายของสีสันชีวิต ระหว่างสีเหลืองสีแดง สีของการต่อสู้ทางการเมือง การต่อสู้ในแต่ละความเชื่อของคนไทย สีของมือของเท้า สีของหัวใจใครต่อใคร สีของความเกลียดชังในหมู่คนไทย ผมเห็นความคิดถึงมากมายของเรา อาบฉาบและทาบทาอยู่ทั่วประเทศไทย ในท่ามกลางความเชื่อว่า ชีวิตยังคงมีความหวัง วันนี้ผมเชื่อว่าคนไทยมากมายตั้งหน้าตั้งตา

 

ต่างรอคอยและคิดถึงความหวัง

ในแต่ละข่าวสารของปีนี้

ที่มีแต่คำว่าตกต่ำ

มีคำว่า การเผาเล่น เผาจริง เผาหลอก และปีหน้าเราจะเก็บซากกระดูกทางเศรษฐกิจ ในท่ามกลางความตกต่ำของชีวิตคนไทย มีโอกาสของอัตราการตกงานที่เพิ่มสูงขึ้น มีความยากลำบากของชีวิต จากการลงทุนที่แทบจะไม่ขยายตัว มีภาวะของความหวังทางการเมืองที่สูญหาย มีความมั่นใจของพี่น้องคนไทยร่วมชาติ ที่ยังไม่มีทางออกในชีวิต

ในความคิดถึง

ในแต่ละห้วงความหวัง

ผมเชื่อว่าวันนี้ คนไทยแต่ละคน

ต่างรอคอย และคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่ปนเปกันไป ท่ามกลางใครหลายคนที่คิดถึงความหวัง ว่าคุณทักษิณ ชินวัตร จะเดินทางกลับประเทศไทยอีกครั้ง ใครหลายคนอาจรอคอย การรับโทษทัณฑ์ของคุณทักษิณ และใครหลายคนอาจกำลังตั้งหน้าตั้งตาฉกฉวยประโยชน์

ในท่ามกลางวิกฤติของบ้านเมือง

เรามีโอกาสสำคัญอย่างยิ่ง

ที่ได้รำลึกห้วงเวลา

ยามคิดถึงความเจริญรุ่งเรืองของบ้านเมือง ยามผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส มีน้ำใจไมตรีมอบให้กัน หรือกระทั่งมีอารมณ์แห่งความหวัง อารมณ์แห่งโอกาส ที่คิดว่าวันพรุ่งนี้จะงดงาม มีความสุขยิ่งกว่า มีงานให้ทำ มีความหวังไว้คอยได้คิดถึง มีชีวิตอันผาสุกงดงาม ให้คนไทยได้อิ่มเอิบ

หลายครั้ง

ที่ผมอดคิดไม่ได้

ยามเห็นใครต่อใครน้ำตานอง

เมื่อหวลรำลึกและคิดถึง ไม่แตกต่างจากภาพของลูกสาวที่รอคอยการกลับมาของพ่อ ไม่แตกต่างจากภาพของคนที่รัก ปาดน้ำตายามเห็นหน้าคุณทักษิณ ไม่แตกต่างจากหนุ่มคนรัก แอบกระแอมยามน้ำตาคลอเป้า เมื่อเห็นคนรักกำลังเดินมาหา ในท่ามกลางความงดงามของชีวิตวันนี้

มีสิ่งหนึ่งที่ผมคิดว่าสำคัญอย่างยิ่ง

ในการเคารพความเป็นคน

เมื่อเรามีโอกาสคิดถึง

เมื่อเราทุกคนมีโอกาสดำรงอยู่ ในแต่ละความเป็นคนอย่างเท่าเทียมกัน เมื่อเรามีอารมณ์อันละเอียดอ่อน ที่จะได้คิดถึงใครสักคนที่เรารัก โดยข้ามพ้นจากความโกรธเกลียดเคียดแค้นชิงชัง หรือละเว้นจากใจที่อยากจะทำร้ายทำลายใครต่อใคร ในความละเอียดอ่อนเหล่านี้ต่างหาก ที่ได้บอกสอนความจริงให้เราได้ตระหนัก ในคุณค่าของความเป็นคน

ยามนี้ยามที่เราคนไทย

ต่างมีห้วงของความคิดถึง

ผมยิ่งเชื่อมั่นว่า เราคนไทยทั้งหลาย

ยังคงเป็นปุถุชนคนธรรมดาที่เท่าเทียมกัน เป็นคนธรรมดาที่ยังคงมีโอกาสแห่งความดี และความเลวอยู่เท่าเทียมกัน ด้วยห้วงความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกันในยามนี้ ยามที่ความคิดถึง มีโอกาสครอบงำความโกรธเกลียด ยามที่ความคิดถึง ทำให้น้ำตาของเราหลั่งไหลออกมาชะล้างฝุ่งผง

ที่อาบทับปิดบังใจให้กระจ่าง

แม้จะเพียงชั่วครู่ชั่วยาม

ของความคิดถึง

 

 

หมายเหตุ : เขียนขึ้นแด่ความคิดถึง ถึงมิตรสหายมากมายประดามี ในบางแห่งนี้ ที่มิได้แวะเวียนไปเยี่ยมยามทักทาย หรือบอกเล่าเก้าสิบสิ่งที่อยู่ในใจ ให้ได้ชิดใกล้สัมพันธ์ จนเมื่อมีโอกาสเห็นความคิดถึงของใครต่อใคร แม้ในท่ามกลางสีสันอันแตกต่าง ผมจึงรับรู้ถึงหยาดน้ำตาและความคิดถึง ว่าคือคุณงามความดี ในแต่ละตัวตนของความเป็นคน ที่มิอาจมองข้าม

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

• คิดถึงครับ
• อิอิ

[Boo]

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณ kati

""" สบายดีนะคะ

....

มาทักทายด้วยความรู้สึกเดิม ๆ

เหมือนเมื่อปีก่อน ๆ เช่นเคย ๆ

ด้วยอารมณ์เดียวกับ ชื่อบันทึกค่ะ

....

เช่นเคย เสมอ ยัง นิรนาม :)