49. เผยแพร่ประเทศไทยที่มหาวิทยาลัยดิบรูการ์ฮ อัสสัม
ดิฉันตื่นแต่เช้าเพื่อใช้คอมพิวเตอร์หาข้อมูลเพิ่มเติมสำหรับเตรียมไปบรรยายวันนี้ที่มหาวิทยาลัยดิบรูการ์ฮ เช้าๆ อาจารย์เรียกดิฉันไปดื่มชานมร้อนพร้อมขนมรองท้องก่อน อาจารย์นัดว่าราว 8.30 น. ค่อยมาทานข้าวพร้อมกัน หลังเก้าโมงเช้า พอทานอาหารมื้อเช้าอันหนักหน่วงเพราะควบไปถึงมื้อเที่ยงด้วย คนที่นี่ไม่ห่ออาหารไปทานแต่อาจจะกลับมาทานมื้อบ่ายๆ ดูๆ แล้วงงๆ กับเรื่องเวลาการกินของบ้านนี้เหมือนกัน หรือของคนอินเดียโดยทั่วไปก็ได้
วันนี้อาจารย์กับลูกสาวขับรถคันน้อยไปเพราะดิฉันไปด้วย ปกติสองคนพ่อลูกไปรถโดยสารประจำทาง พ่อจะขี่จักรยานออกไปจอดที่ตลาดส่วนลูกสาวจะเดินไปแล้วไปเจอกันที่ท่ารถ
ถนนจากบ้านไปดิบรูการ์ฮเรียบเป็นระยะๆ สลับด้วยหลุมๆ บ่อๆ ไปตลอดทางอาจารย์ขับรถเก่งมาก หักหลบไปมา คนอินดียไม่กลัวรถ ไม่ว่าจะเดิน ขี่จักรยานก็ทำกันตามสบาย แม้ถนนจะไม่ราบเรียบ แต่ทิวทัศน์สวยงาม ผ่านหมู่บ้านเป็นระยะๆ สลับกับสวนชาเขียวขจีที่มีความสูงเท่าๆ กันแผ่เป็นพรมปูกว้างไปทั้งพื้นที่สุดลูกตา ประกอบกับอากาศยามเช้าที่สดชื่น ทุ่งนาโล่งๆ ที่มีฝูงวัวแทะเล็มหญ้าสลับสายตากับสวนชาก็ทำให้คิดว่านี่เป็นทุ่งนาที่เมืองไทยนั่นเอง ใช้เวลาขับรถจากมอรานไปดิบรูการ์ฮ 45 นาที มหาวิทยาลัยดิบรูการ์ฮอยู่ทางขวามือก่อนเข้าตัวเมือง นักศึกษาเดินกางร่มด้วยสีสันของเสื้อผ้าที่หลากสีสวยงาม อาจารย์จอดส่งลูกสาวทางเข้าสถาบันสตรีศึกษา ดิฉันติดรถไปกับอาจารย์ต่อ ทำให้เห็นว่าที่นี่ แต่ละคณะแยกกันอยู่เป็นหลังๆ อยู่ห่างๆ กันมีรั้วรอบขอบชิดของแต่ละอาคาร พื้นที่ของมหาวิทยาลัยกว้างขวางมาก หอสมุดกลางกำลังปรับปรุง อาจารย์แวะไปที่ทำงานติดต่องาน อาจารย์พาดิฉันแวะไปคารวะ Vice Chancellor ท่านบอกว่าอยากให้มีความร่วมมือกันในอนาคต ท่านมีภารกิจต้องรีบไปข้างนอกจึงไม่มีโอกาสได้คุยกัน ดิฉันเห็นท่านออกไปพร้อมตำรวจติดตาม (สะพายปืนด้วย)
อาจารย์พาดิฉันไปตึกที่ทำงาน พาไปห้องโน้น ห้องนี้ แนะนำให้รู้จักคนนั้น คนนี้ ดิฉันไปพบอาจารย์ “บ” ผู้รับผิดชอบสอนภาษาอัสสัมเพราะแกเชิญดิฉันผ่านอาจารย์ ก ดิฉันนั่งคุยกับอาจารย์ “บ” สักพักท่านพาไปห้องเรียน พอเข้าห้องนักศึกษาจะยืนตรงเคารพอาจารย์ แล้วจึงนั่งลง ท่านแนะนำดิฉันกับนักศึกษา มีนักศึกษาชั้นปี 2-3 ราว 50 คน เช้านี้ดิฉันบรรยายเรื่อง Thai Language and Culture ใช้เวลาประมาณชั่วโมงเศษ เสร็จแล้วให้ซักถาม ถ่ายรูปร่วมกัน เสร็จแล้วอาจารย์ “บ” พาดิฉันไปที่คณะรัฐศาสตร์เพื่อไปพบอาจารย์ “ก” ได้พบกับคณบดีผู้หญิง ท่านเชิญให้นั่งทานขนมเค้กกับน้ำชา มีอาจารย์อีก 3-4 ท่านมานั่งล้อมหน้าโต๊ะทำงานพูดคุยกัน (อาหารกลางวันสำหรับดิฉันค่ะ) ดิฉันถูกถามเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวจากอาจารย์ที่นั่นที่มาสมทบวงน้ำชา ใกล้เวลา 13.30 น. อาจารย์คณบดีและอาจารย์อีกหลายคนพาดิฉันไปห้องบรรยาย นักศึกษายังมาไม่ครบ คณบดีบ่นกับนักศึกษาอยู่พักหนึ่ง แนะนำดิฉันกับชั้นเรียน นักศึกษานำดอกไม้และผ้าพันคอเป็นผ้าฝ้ายทอสีขาวแดงมามอบให้ดิฉัน บ่ายนี้ดิฉันบรรยายเรื่อง Thai Society and Politics ประมาณชั่วโมงเศษ หลังจากนั้นเปิดให้ถามคำถาม มีคำถามมากมายส่วนใหญ่เป็นเรื่องการพัฒนาชนบท สถานภาพชาย-หญิง สถาบันกษัตริย์ รวมถึง infrastructure ต่างๆ
เสร็จแล้วถ่ายรูปหมู่ร่วมกัน มีคนมาบอกว่าสนุกมาก ทำให้รู้เรื่องเมืองไทยมากขึ้น
อาจารย์ “ก” ส่งดิฉันไปกับนักศึกษา3-4 สาวเพื่อไปเที่ยวหอพักเขาๆ พาดิฉันเดินไประยะทางราวกิโลเมตรเศษ น้องๆ เหล่านี้เป็นลูกหลานไท อาหมเป็นส่วนใหญ่ แกแต่งชุดแบบปัญจาบีสีสันสวยงาม หอพักหญิงแยกจากชาย มีหลายหลัง หอของน้องๆ นี้อยู่ไกลกลางทุ่ง อากาศดี หอพักหญิงมีรั้วรอบขอบชิด ไม่อนุญาตให้ผู้ชายขึ้นบนตึก ต้องพบที่ห้องรับรองข้างล่างเท่านั้น น้องๆ พาขึ้นไปชั้นสอง หน้าห้องมีรองเท้าของสาวๆ ถอดเรียงไว้ทุกห้อง ห้องหนึ่งพักสองคน ดิฉันเข้าไปในห้องหนึ่งของสาวๆ ที่พาไป เขาเอาเตียงชนกัน มีโต๊ะหนังสือคนละชุด น้องๆ เก็บห้องพักสะอาด เป็นระเบียบ คุณภาพชีวิตดีกว่าหอพักนักศึกษาเวียดนามที่เวียดนามที่ดิฉันเคยไปเห็นมา น้องๆ นักศึกษาเอาขนมมาเลี้ยงกัน เขาน่ารักดี ใสๆ แบบธรรมชาติ เราถ่ายรูปร่วมกัน ขอที่อยู่กัน ดิฉันให้กำลังใจเขาในการเรียน
มหาวิทยาลัยนี้พื้นที่โล่งๆ ไม่รกรุงรังเหมือนบางมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนี้สร้างในปีค.ศ. 1965 ตึกหลายตึกกำลังบูรณะซ่อมแซมใช้เวลานานแล้ว ทำให้คุณภาพชีวิตในการทำงาน การเรียนไม่ค่อยดีเพราะทั้งเสียงดัง ทั้งกลิ่นสีทาอาคารรบกวน
ราวบ่ายสี่โมงอาจารย์ “ก” ขับรถมารับดิฉันที่หอพัก เสร็จแล้วไปแวะรับลูกสาวของอาจารย์ที่
ที่ทำงาน ลูกสาวอาจารย์ยังไม่ได้ทานกลางวัน คุณพ่อจึงพาไปแวะที่บ้านพักอาจารย์ “บ” (คนที่เชิญดิฉันบรรยายตอนเช้า) ซึ่งอยู่หลังมหาวิทยาลัย บ้านแต่ละหลังเหมือนบังกาโล น่าอยู่เพราะแต่ละบ้านปลูกดอกไม้หน้าบ้านสวยงาม ภรรยาอาจารย์ “บ” ทำชานมพร้อมขนมหวานหลายอย่าง เช่น บ้าวเปียกใส่นมหอมหวานอร่อย คุ้กกี้ อินทผาลัม มาให้ทาน อาจารย์สามคนนี้พูดคุยกันถึงอธิการบดีของเขาซึ่งเพิ่งมารับตำแหน่งไม่นาน วันนี้ลูกสาวอาจารย์แสดงความคิดเห็นมากเพราะไม่ค่อยได้คุยปัญหาในที่ทำงานกับคุณพ่อที่บ้านเท่าไร ทานเสร็จลากลับ ภรรยาอาจารย์ “บ” นำผ้าฝ้ายสีขาวแดงมาคล้องคอให้ดิฉันเพื่อมอบให้เป็นของขวัญ เราถ่ายรูปกันก่อนจากมา
เริ่มมืดแล้ว ในรถนั่งฟังเพลงอัสสัมกันเบาๆ มาในรถถึงมอรานมืดสนิท แวะตลาดซื้อของตามรายการที่ลูกสาวและภรรยาฝากมา รวมถึงซื้อข้าวสารเป็นกระสอบ ซื้อไข่ และแวะไปที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งรับทำขนมในเทศกาลบิฮู ลูกสาวอาจารย์แวะไปรับขนม
ถึงบ้าน ดิฉันขอตัวไปอาบน้ำเพราะอากาศร้อนมาก เสร็จแล้วไปนั่งดูทีวีกับลูกๆ ของอาจารย์ อาจารย์ “ก” ทำโยคะทุกวันในห้องที่พวกเรานั่งดูทีวี สุนัขตัวน้อยของบ้านวิ่งเล่นไปมาในห้องขนกระจาย ได้เวลาอาหารค่ำราวสามทุ่ม เราไปทานกัน วันนี้มีแกงลูกชิ้นหมูใส่มันและแกงถั่ว เพื่อนลูกสาวของอาจารย์พร้อมลูกน้อยมาพักกับครอบครัวอาจารย์ด้วย บรรยากาศจึงดูคึกคักทีเดียว ทานเสร็จดิฉันขอตัวกลับห้อง ไฟยังไม่มาดิฉันนอนเลยเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน
----------------------
ด่วน ขอเชิญท่านที่สนใจศึกษาเกี่ยวกับอินเดีย สมัครเรียนในหลักสูตรปริญญาโท สาขาวัฒนธรรมและการพัฒนา วิชาเอกอินเดียศึกษา ตั้งแต่บัดนี้ถึงสิ้นเดือนพฤศจิกายน 2551 โปรดเข้าชมรายละเอียดใน www.lc.mahidol.ac.th โทร. 02-800-2308-14 ต่อ 3101 โทร. 02-800-2323
ความเห็น (4)
สวัสดีครับ
สนุกทุกตอนเลยครับ อาจารย์เล่าละเอียดดีจัง นักศึกษาเยอะเหมือนกันนะครับ
เรียน คุณธวัชชัย
ขอบพระคุณค่ะ
ดิฉันเล่าจากบันทึกที่จดไว้ค่ะ จึงทำให้นึกตามไปได้ และมีภาพถ่ายประกอบที่จะช่วยทำให้ย้อนนึกถึงเหตุการณ์ได้ค่ะ
เรียนอาจารย์โสภนาครับ
เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่านครับ
สนุกและได้ความรู้ครับ
หวังว่าวันหนึ่งจะได้ไปเยือนอัสสัมบ้างครับ
เรียน ท่านพลเดช ที่เคารพ
ขอบพระคุณค่ะ อัสสัมน่าไปเยือนค่ะ อย่างน้อยมิตรภาพและสายสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกันทำให้รู้สึกดีค่ะ