ในการฝึกงานภาคสนามของการเรียนประกาศนียบัตรสาธารณสุขศาสตร์ (ป.สศ) ฉันเป็นรุ่น 61 มีเพื่อนๆที่เรียนด้วยกัน ครั้งแรก 200 คน ผ่านไปๆ ก็ลดน้อยลง วันที่จบจริงๆ อยู่ที่ 196 คน ถ้าฉันจำไม่ผิดเพราะ ล่วงเลยมา 13 ปีแล้ว เพื่อนๆ น่ารักกันทุกคน อายุคละๆกันไปตั้งแต่ 17 - 35 ปี มีทุกกลุ่มอายุ บางคนก็เป็นลูกจ้างของโรงพยาบาลสอบได้ทุนมาเรียน บางคนก็จบ ม.6 แล้วสอบได้มาเรียน ฉันเป็นกรณีหลัง แล้วก็มีการแบ่งด้วยนะคะ สมัยปี 36 ทุน สสจ.ศรีสะเกษ ผู้หญิงสอบได้ไปเรียนที่ วสส.ขอนแก่น ผู้ชายสอบได้ไปเรียนที่ วสส.ชลบุรี (ความจริงฉันก็อยากไปเรียนที่ชลบุรีเหมือนกันนะ) แต่ก็ถูกจัดไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เล่าต่อตอนที่ไปฝึกงานที่โรงพยาบาลโนนไทยนะคะ สมัยนั้นปี 37 ยังเป็นโรงพยาบาลขนาด 60 เตียงอยู่นะคะ เป็นโรงพยาบาลที่อยู่ห่างจากหมู่บ้านย่านชุมชน น่าจะประมาณ 2 กิโลเมตร สร้างอยู่ท่ามกลางท้องทุ่งนา บรรยากาศดีมากๆ เย็นๆมา พี่ๆเจ้าหน้าที่ พนักงานจะพากันออกกำลังกาย เล่นวอลเลย์บอลกันอย่างสนุกสนานข้างๆบ้านพักที่จัดให้นักศึกษา ฉันกับเพื่อนๆไม่ค่อยได้เล่นหรอกกว่าจะลงจากฝึกงานก็ค่ำ ไปเอาข้าวปิ่นโตที่โรงอาหารแล้วก็เดินผ่านมา ขึ้นบ้านพัก เย็นๆลงไปเยี่ยมคนไข้กับคุณหมอ ทำทุกวัน จนวันไหนคนไข้ไม่เห็นนักศึกษาจะต้องถามหา ทำตัวเหมือนเป็นญาติผู้ป่วย จนเขารัก มีของมาฝากเป็นระยะๆ
ไม่มีความเห็น