วสส.ขอนแก่น

    ในปี พ.ศ.2536  ฉันสอบได้  หลักสูตรประกาศนียบัตรสาธารณสุขศาสตร์  ซึ่งจะต้องเดินทางไปเรียนที่ วสส.ขอนแก่น  ฉันสงสัยเหมือนกันว่าหลักสูตรนี้สอนให้เราไปทำหน้าที่อะไร  จนวันที่ฉันไปถึงขอนแก่น พ่อแม่เหมารถกะบะไปส่งถึงขอนแก่น  เพราะคิดว่ายังไงฉันก้อคงไปไม่ถูก อีกอย่างเพราะฉันไม่กล้าไปไหนมาไหนคนเดียวตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว  ก่อนเดินทางแม่ฉันขายผ้าไหมหมดบ้าน  ประมาณ เกือบ 20 ผืน เพื่อเอาเงินไปให้ลูกสาวลงทะเบียนเรียน  ฉันเศร้ามากๆ  แต่ความรู้สึกตอนนั้นคิดว่า  ก็ยังดีกว่าพ่อแม่ไปหยิบยืมเงินคนอื่นแล้วกัน  เพราะยังไงผ้าไหมเหล่านี้ก็เป็นของเรา  ขายเพื่อสร้างอนาคตให้ลูกน่าจะดีกว่า (คิดแทนแม่ตอนนั้นนะคะ)

    และแล้วเมื่อมาถึงฉันก็รู้ว่า  ฉันมาเรียนเป็นพนักงานอนามัย  เป็นหมออนามัย  ฉันต้องเรียนเรื่อง  สรีรวิทยา  เรื่องการพยาบาล  เรื่องจิตเวช  การใช้ยา  การอนามัยสิ่งแวดล้อมและอื่นๆอีกมากมายภายใน 2 ปี  รวมถึง 1 ปีแรกก็มีการออกไปฝึกงานที่โรงพยาบาลชุมชนด้วย  เป็นระยะเวลา  6 เดือน หมายถึงว่าเรียนภาคทฤษฎี 6 เดือน  ฝึกปฏิบัติอีก 6 เดือน ฉันก็ได้ไปฝึกงานที่  โรงพยาบาลโนนไทย  อ.โนนไทย  จ.นครราชสีมา  ที่นั่นทำให้ฉันพูดภาษาโคราชได้   ทำให้ฉันทำคลอดได้  เย็บแผล  ผ่าฝี  ตัดไหม  ฉีดยาและอื่นๆอีกมากมาย  ที่หมออนามัยควรทำได้  ฉันทำได้ทุกอย่าง 

    ในการฝึกงานในโรงพยาบาล  ทางโรงพยาบาลจะจัดให้เราฝึกหมุนเวียนกันไป  เช่นว่า  อาทิตย์อยู่ห้องคลอด  อาทิตย์หน้าอยู่ห้องฉุกเฉิน  พวกเราก็ต้องรีบเก็บ Case ให้ครบทำที่ทางวิทยาลัยกำหนดให้  ในตึกผู้ป่วยใน  ฉันต้องทำแผนให้สุขศึกษาหรือให้ความรู้แก่ผู้ป่วยด้วย  ภาษาที่ใช้ส่วนใหญ่ก็ใช้ทั้งภาษากลางและภาษาท้องถิ่น  นั่นคือ  ภาษาโคราช  ฝึกงานที่นี่ประสบการณ์ไม่น้อยเลยทีเดียว  สนุกมากๆบรรยากาศอบอุ่นเสมอ  เมื่อคิดถึง ความเมตตาปราณีที่พี่ๆ  พยาบาล  เจ้าหน้าที่และคนงานใน โรงพยาบาลมีให้มาตลอด 6 เดือน  ขอขอบคุณย้อนหลังไปเมื่อ  14 ปีที่แล้วด้วยนะคะ  ณ.วันนี้ยังรำลึกถึงเสมอ