ลุยเดี่ยวเที่ยวสิงคโปร์(1)


แรงจูงใจจากหนังสือแนะนำการท่องเที่ยวแบบแบ็คเพ็คที่เคยได้อ่านผสมกับว่ามีจดหมายของญาติ(น้าชายที่ถูกส่งไปอยู่เมืองจีน)แจ้งว่าลูกสาวคนสุดท้องจะแต่งงานที่สิงคโปร์ทำให้ฉันลองลุยเดี่ยวเที่ยวสิงคโปร์ในครั้งนี้

แรงจูงใจเบื้องต้น

มีน้าชาย(น้องของแม่จริงๆ)อยู่คนหนึ่งชื่อทองอินทร์ หรือ ชื่อจีนว่า FU QUI Yuan ตาส่งให้ไปอยู่กับแม่ใหญ่(ยายอีกคนหนึ่ง)ที่เกาะไหหลำตั้งแตเขาอายุได้10กว่าขวบ จนตอนนี้เขาอายุได้70ปีแล้วเมื่อก่อนคนที่มาจากเมืองจีนจะมีการส่งกลับลูกหลานผู้ชายไปที่เมืองจีนประมาณเพื่อสืบสานธรรมเนียมหรือรักษาดูแลรากฐานตระกูลอะไรทำนองเนี้ยะ..น้าชายเป็นครูมีลูกเมียอยู่ที่นั่น..เมื่อสักสิบกว่าปีก่อน(ตอนที่รัฐไทยเริ่มมองจีนแดงว่าเป็นมิตรเหมือนกับฝรั่ง เลยทำให้การไปมาหาสู่ของคนไทยและคนจีนสดวกง่ายดายมากขึ้นและไม่ถูกมองในแง่ลบเหมือนอย่างแต่ก่อน) น้าทองอินทร์ได้เคยมาหาญาติที่เมืองไทย..มากราบกระดูกก๋ง(ตา)และยาย..ครอบครัวฉันเป็นจีนแบบไม่ใช่จีน คือไม่มีใครพูดภาษาจีนได้เลยและไม่ค่อยได้ไหว้เจ้าอย่างเคร่งครัดนัก(ทำแค่ตรุษจีน) น้าก็คงงงว่าทำไมเราไม่ยึดธรรมเนียมแบบจีนเหมือนอย่างเขา..น้ามาอยู่เมืองไทยได้สักสี่ห้าเดือนแล้วกลับไปเมืองจีน(เกาะไหหลำ)ตอนกลับน้ายังเชื้อเชิญให้ญาติพี่น้องไปเที่ยวเกาะไหหลำไปไหว้บ้านของบรรพบุรุษบ้างและน้าก็จะเขียนจดหมายมาหาน้าบูรณ์ทุกปี..แต่เราก็ไม่เคยตอบจดหมายเขาเลยสักฉบับ...มีเหตุผล2-3ข้อ คือ 1.อ่านไม่ออก..ช่วงแรกเขาเขียนเป็นภาษาจีนมาเราอ่านไม่ได้..ตอนหลังน้าจ้างคนทางนั้นเขียนจดหมายเป็นภาษาไทยเราก็ยังอ่านไม่เข้าใจอยู่ดีไม่รู้ว่าเขาจะให้ตอบหรือเล่าเรื่องอะไร เพราะในจดหมายเขาข้อความวกวนไปมาอ่านแล้วจับใจความไม่ได้จับได้แต่ว่าจะขอให้ส่งเงินไปให้ทำโน่นทำนี่  2.น้าบูรณ์ไม่ยอมตอบจดหมายเพราะอ่านไม่ออกและกลัวถูกหลอกให้เสียเงินเพราะจดหมายบางฉบับเหมือนจะบอกให้ส่งเงินไปช่วยซ่อมบ้านและศาลบรรพบุรุษ..ก็อย่างที่บอกว่าครอบครัวฉันนั้นมีความเป็นจีนน้อยมาก(แม้หน้าตาจะดูไชนีสมากๆก็ตาม)....จดหมายล่าสุดเมื่อเดือนตุลาคมปีนี้บอกว่าลูกสาวคนสุดท้องของน้าจะแต่งงานที่สิงคโปร์ในวันที่9พฤศจิกายนมีให้ชื่อและที่อยู่ของใครบางคน(ว่าที่ลูกเขยของน้า)ที่เขาพอจะพูดภาษาอังกฤษได้..ช่วงที่ได้รับจดหมายนั้นฉันเพิ่งสูญเสียน้าสาวที่สนิทไปพร้อมๆกัน2คนจากอุบัติเหต..รู้สึกถึงความไม่แน่นอนของชีวิตและคล้ายๆกับว่าอยากเปลี่ยนสถานที่ไปทดลองผจญภัยเล็กๆน้อยๆจากที่เคยอ่านหนังสือแนะนำการท่องเที่ยวแบบแบกเป้ไม่ต้องง้อทัวร์พบว่าสิงคโปร์เป็นที่เที่ยวที่ง่ายมากและค่อนข้างปลอดภัย...ด้วยเหตุนี้หลังจากที่ไถ่ถามน้าน้อยน้าบูรณ์เพื่อหาคนร่วมทริปด้วยแต่ไม่มีใครไปด้วย(แต่ฝากตังค์ไปช่วยงานคนละเล็กละน้อย)ฉันก็เลยตัดสินใจเดินทางไปคนเดียวและเนื่องจากมีงบน้อยจึงต้องอาศัยพี่อารีวรรณ(ผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวประจำสำนักงานของฉัน)แนะนำข้อมูลเกี่ยวกับการจองตั๋วเครื่องบินโดยในตอนแรกฉันกะว่าจะไปสิงแฟลตของญาติที่นั่นอยู่แต่ปรากฏว่าอีก10วันกำลังจะเดินทางไป (ตอนนั้นหนังสือเดินทางก็เพิ่งไปทำ) ญาติ(ว่าที่น้องเขย)เขียนอีเมล์บอกขอโทษว่าที่พักบ้านเขาแน่นและส่งเว็ปแนะนำโรงแรมทั้ง2ดาวไปจนถึง4ดาวมาให้เลือก..สอบถามราคาทางอินเตอร์เน็ตแล้วห้าหกพันบาทเป็นอย่างน้อย..นึกถึงเพื่อนชาวสิงคโปร์คนหนึ่งเลยลองส่งอีเมล์ไปติดต่อขออาศัยอยู่กับเขาสัก2-3คืน..เพื่อนตอบโอเค..เขายินดีจะยกห้องนอนให้เรามาพักอยู่กับเขาได้ก็นัดหมายกันว่าจะเจอกันอย่างไรเพราะบ้านเพื่อนนี้อยู่แถวBukit punjarเกือบๆจะถึงSentosa นั่งรถเท็กซี่จากสนามบินชางจีไปประมาณ30กว่านาทีได้แถมวันที่ไปเพื่อนอยู่เวรเช้าบ่ายจะเข้าบ้านเขาได้ในเวลาประมาณ5ทุ่มขึ้นไปดังนั้นฉันจะต้องหากิจกรรมและที่รอไปก่อน...ตอนนั้นฟังดูแล้วก็ไม่คิดว่ามีปัญหาอะไรก็เลยตัดสินใจจองซื้อเฉพาะตั๋วเดินทางไปกลับของสายการบินโลว์คอสมาที่หนึ่ง...ลงทุนขนาดนี้แล้วไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไปลุยเดี่ยวในสิงคโปร์ให้ได้

หมายเลขบันทึก: 222749เขียนเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2008 22:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน 2012 19:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท