บันทึกด้วยอารมณ์
บันทึกนี้ผมเขียนเมื่อ 7 มกราคม 2544 ยอมรับว่าเขียนด้วยอารมณ์ แต่เป็นอารมณ์ที่เกิดจากการใช้เหตุผลพิจารณาเรื่องราวที่พบเห็นขณะนั้น อ่านๆดูก็รู้สึกว่าทันสมัยอยู่นี่ ก็เอามาลงให้อ่านกันเล่นๆ หรือจริงจังก็ได้ ตามอัธยาศัยครับ ....
" ...... มีประเทศหนึ่งมีประชากรที่อาการน่าเป็นห่วงมาก คิดสั้น เห็นแก่ได้ มองอะไรแบบแยกส่วน เมื่อเผชิญปัญหา พวกเขามีปัญญาแค่เป็นขอทาน พอมีมนุษย์ ปลิ้นปล้อน ขี้โกง หน้าด้าน เอ่ยวาจาว่าจะเอาเงินมาหว่านให้ทั่วแผ่นดิน รวมทั้งพักหนี้สินที่ตนเป็นคนก่อ ก็รีบวิ่งเข้าหา ประหนึ่งว่าเทวดามาแล้ว สมองเขาไม่อาจทำหน้าที่คิดให้ไกลออกไปได้อีกแล้ว แค่คำถามต่อ อีกสักนิดว่าอัศวินม้าขาวจ้าวเล่ห์จะเอาเงินที่ไหนมา และจะไม่เป็นการก่อปัญหาไว้ให้ลูกหลานดอกหรือ?
เขาคิดไม่ได้ มันยากเกินกว่ามันสมองของคนประเทศนั้นจะหยั่งคิดติดตามได้ เงินที่หว่านให้ชาวบ้าน-นักเลงอิทธิพล เพื่อไปก๊งเหล้า ซื้อรถ ซื้อมือถือกันหรือไม่ คอยดูไปก็แล้วกัน ซื้อเสียงแบบปูพรมแบบเบ็ดเสร็จหรือไม่ คำตอบช่างคิดหาได้ยากเย็นมากใช่ไหมเล่า ... ก้มหน้าดูสิ เชือกเส้นนั้น ..ช้าอยู่ใย รีบหยิบมาร้อยจมูกเร็วๆเข้าสิ จะได้ไม่ต้องออกแรงเดินเองไง! เดี๋ยวเทวดาที่เจ้าเลือกจะขี่ม้าขาวมาคว้าเชือกลากเจ้าไปเองแหละ สบายดีออก เชื่อเถอะ อย่าเปลี่ยนความคิด เลยนะ อย่างนี้แหละฉลาดที่สุดแล้ว . "
7-01-44
ความเห็น (2)
เข้ากับสถานการณ์ จริงนะ มีวิสัยทัศน์ก้าวล้ำนำหน้ามาก่อนผม ตั้ง5ปีแล้วนี่ครับ