ก็วันนี้ เป็นอีกวันที่ มีความคิดในสมองที่มันแล่นผ่านเข้ามาตอนที่นังทำงานอยู่ ว่าวันนี้เราก็เป็นอีกหนึ่งคนที่โชคดีกว่าใครหลายคนที่ขาดโอกาศที่จะเรียนหนังสือหรือขาดแคลนแม่แต่เงินจะซื้อข้าวกิน อันความจริงเราก็ไม่ได้รำรวยอารัย แต่อยากจะช่วยคนที่ไม่มีโอกาศเท่าเรา และอาจจะทำให้ผู้ใหญ่หลายคนเห็นความสำคัญและหาทางช่วยเหลือพวกเขาเหล่านั้น ถึงแม้สิ่งที่เราจะทำมันไม่ได้เงินมากมายแต่ทางจิตใจเราได้มันเต็มๆๆเลย ถ้าจะว่าไปแล้วชีวิตคนเรามันแสนจะสั้นนัก บ้างท่านเผลอแป๊ปเดียวเพิ่งรู้ว่าตัวเองแก่จนจะเข้าโลงอยู่แล้วแต่ไม่ได้ทำให้ชีวิตมีความหมายเลย นี้คืออีก 1 สาเหตุที่อยากจะช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันถึงไม่มากมายแต่ก็เต็มใจที่จะทำมันอย่างเต็มที่ ความสามารถที่เรามีก็คือการเล่นดนตรีและก็ชวนเพื่อนๆๆมาเล่นดนตรีเปิดหมวกเพื่อรับบริจากจากผู้ที่เห็นค่าของสังคมที่จะดีขึ้นในวันหน้า วันนี้อาจเป็นวันเริ่มต้น (แต่เคยจำคำของพระท่านว่าแม้แต่การคิดที่จะช่วยหรือจะทำบุญก็เป็นบุญแล้ว) นี้ยิ่งเราช่วยมนุษย์ด้วยกันยิ่งได้บุญเป็นหลายพันเท่า หากใครได้อ่านแล้วอยากร่วมแจมหรือช่วย ก็ เมลล์มาคุยกันก็น่าจะดีนะครับ ขอให้สังคมโลกมีแต่สิ่งดีดี ด้วยเถิด
รอยยิ้มของเด็กๆๆช่างมีความสุขจริงๆๆ
เห็นด้วยครับ