เตรียมพร้อม ระวัง ไป.... พร้อมแล้วกับการเรียนในเทอม2 หลังจากเทอมแรกผิดหวังกับการเรียนก็ไปนั่งคิดนอนคิดอยู่หลายวัน ว่าเราทำไมถึงเป็นแบบนี้ เพราะอะไร ก็ได้รุ้สาเหตุ คือ
" เราเล่นพอหรือยัง " ควรหยุดได้แล้ว การมาเริ่มต้นในตอนนี้ก็ถือว่าช้าแล้ว แต่มันยังไม่สายสำหรับผม ผมจะปรับตัวใหม่เพื่อความภาคภูมิใจของเราเองและพ่อแม่ และต่อไปนี้คือเรื่องราวสั้นๆที่ทำให้ผมคิดได้ว่า “ เราเล่นพอหรือยัง ”
มีอาจารย์ท่านหนึ่งครับ ซึ่งสอนภาษาอังกฤษ แล้วก็เป็นอาจารย์ที่สอนผมครับ
ในวันแรกที่เข้าเรียนใหม่ๆอาจารย์ก็เรียกเช็คชื่อครับเพราะเป็นคาบแรกแล้วชื่อผมก็ขึ้นต้น ก.ไก่
ผมก็นั่งรออาจารย์เรียก อ้าวเรียกอักษร ก หมดแล้วนิ ชื่อเราหายไปไหน ก็นั่งนึกในใจงานเข้าปล่าวเนี่ยไม่มีชื่อเรา และแล้วอาจารย์ก็เรียกชื่อผม แล้วยังเป็นชื่อสุดท้ายอีกซะงั้น
อาจารย์ก็พูดขึ้นมาว่า อ้าวนี่เธอมีเอกแล้วหรอ
เพื่อนๆก็หันมามองเอ่... ไอนี่แปลกมีเอกอยู่คนเดียวในเซค
เช็คชื่อเสร็จอาจารย์ก็ให้แบ่งกลุ่มตามความหมายของชื่อ ให้เข้ากลุ่มกันเสร็จแล้วก็มาแนะนำตัวกันโดยจะเรียก1คนเพื่อมาเป็นตัวแทนแนะนำคนในกลุ่มแบ่งเสร็จก็ส่งรายชื่อให้อาจารย์ อาจารย์ก็ยิ้มๆแล้วก็เรียกทันที1กลุ่มเพื่อนคนนั้นก็แนะนำคนในกลุ่มไปได้ด้วยดีซึ่งเป็นภาษาอังกฤษ
ในใจผมก็อย่าได้เรียกผมเลยยิ่งไม่รู้เรื่องอยู่ เดี๋ยวแนะนำผิดๆถูกๆอายเค้า โฮะๆ
เมื่อมาถึงในกลุ่มรายชื่อผม อาจารย์ยิ้มอีกแล้วครับมองมาทางผม โอวงานเข้าแล้วไง ทำไงดีเนี่ย
อาจารย์ เรียกเอ้า กอบโชค มาแนะนำคนในกลุ่มหน่อยเร็ว มีเอกแล้วน่าจะเก่งนะ
ทั้งที่มันไม่ใช่เลยครับอาจารย์ ผมก็แนะนำตัวเองก่อนแล้วก็เพื่อนอีกคนได้พอมาถึงคนที่สาม
เอ้ากำแล้วไงอ่านชื่อไม่ออกอ่านยากจัง ตัวสะกดตัวไหนเนี่ย ผมก็ได้แต่ยืนยิ้มแล้วก็มองหน้าอาจารย์ แล้วก็มีเสียงเอ่อ... อาจารย์ก็บอกว่าเอ้าเพื่อนในกลุ่มช่วยหน่อย
คนที่ลุกขึ้นมาช่วยเจ้ากรรม คนที่เราอ่านชื่อไม่ออก อิอิ เพื่อนก็ช่วยเสร็จสับ ผ่านไปด้วยดีก็นั่งลงแบบใจแป่วๆ
หลังจากหมดเวลาอาจารย์ก็เรียกไปหา อาจารย์ก็ถามว่าไหวไหม ผมก็เลยบอกตรงๆเลยไม่ไหวครับ
ไม่ได้เลย จำอะไรไม่ค่อยได้เหมือนมันไม่เปิดรับอะครับ อาจารย์ก็บอกต่อว่างั้นเธอว่างวันไหนบ้าง
อาจารย์ว่างจันทร์เย็น พุธเช้า ศุกร์บ่าย ผมก็บอกว่าว่างวันศุกร์ครับอาจารย์ไม่ติดเรียน
อาจารย์จะสอนต่างหากให้ผมครับ ดีใจจริง อาจารย์ตอนเรียนมัธยมบอกว่าเรียนมหาลัยแล้วไม่มีใครมาสนใจเธอหรอกนะ ความคิดผมเปลี่ยนก็นี่ไงครับอาจารย์มาสอนให้ผมดีใจจริงๆ ทุกวันศุกร์บ่ายก็ไปเรียนกับอาจารย์ที่ห้องพักอาจารย์ จนเกรดออกมา เกรดอังกฤษออกมาเน่า เสียแรงอาจารย์เลยครับทำตัวไม่ถูกเลย ก่อนสอบอาจารย์ก็เรียกไปหาแล้วบอกว่า คะแนนเก็บเธอไม่ดีเลย ผมก็ยิ้มๆอีกแล้ว อาจารย์ก็บอกว่าทำอะไรก็ยิ้มดีเนอะ ไม่ว่าได้หรือไม่ได้ แต่คำพูดหนึ่งคำพูดอาจารย์พูดออกมาว่า“ เธอเล่นพอหรือยัง ”คำๆนี้ก็ฝังในใจผมมาตลอด เธอเล่นพอหรือยัง ขอบคุณคำสอนอาจารย์จริงๆ ครับ มันช่วยทำให้ผมคิดได้ครับ
สุดท้ายนี้
ขอขอบคุณผู้มีพระคุณ ที่แนะนำ แนะแนว สิ่งต่างๆไว้นะที่นี้ด้วยครับ ถึงบางท่านจะไม่ได้รับรู้ก็ตาม
ขอบคุณครับ
ทุกความสำเร็จล้วนมาจากทุกความพยายาม แต่ทุกความพยายามไม่ได้นำมาซึ่งทุกความสำเร็จนะ
สวัสดีครับ อุ๊ยเขี้ยว
ทำไมนอนดึกจังครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับอย่านอนดึก
ผมว่าผมเล่นพอแล้วครับอุ๊ย
ขอบคุณครับที่เป็นกำลังใจให้
โชคดี แล้ว ลูกชาย ลุยเรียนเลยค่ะ
ครูอ้อย เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบใจ นะ จิ
จิ ไปดูหนังกัน เรื่อง โปรแกรมหน้าวิญญาณอาฆาตร
โฮะๆ ไปไหมๆ ออกค่าหนังให้ด้วยอะ 555+
สวัสดีครับ แม่อ้อย
ขอบคุณครับที่เป็นกำลังใจให้ครับ
ช่วงนี้ผมเงียบๆ ไม่ได้คุยกะ แม่เลยขอโทษด้วยนะครับ อิอิ
ยุ่งกับงานที่บ้านอะครับเศรษฐกิจไม่คงที่เลยครับ
อุ๊ยเขี้ยว สวัสดีครับ
ไปดูงาน อะไรหรอครับ
แล้วอากาศหนาวเนี้ย
อุ๊ยเขี้ยวเหมือนดอกไม้ที่เอามาให้ดูรึปล่าวครับ
โฮะๆ ฝันดีครับ
สวัสดีครับพี่โชค...อิอิอิ ขำคำนี้ครับ เธอเล่นพอหรือยัง อิอิ อึ้งมั้ยเด็กปรัชญา เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ สู้ สู้ สู้
วาไงโย่ อึ้งสักพัก อะโย่ ตอนนี้พี่กำลังปรับตัวครั้งใหญ่
เลิกเล่นเกมมา2เดือนแล้วเนี่ย โฮะๆ