ครูผมอยากปลูกผัก...ประโยคนี้ประโยคเดียวทำชีวิตครูคนนี้เปลี่ยนไป นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 อายุ 8 ปี อยากปลูกผัก (เป็นแปลงน่ะ ไม่ใช่ในถุงหรือในกระถาง) ครูถนัดสอนภาษาไทย ผลสอบ nt ของนักเรียน ก็ไม่ตำกว่า 50 % ไม่เคยทำสวนผัก เคยทดลองปลูกผักสวนครัวเองที่บ้าน 2-3 ครั้ง
เขาว่ากันว่านักเรียนอยากทำอะไรต้องตามใจ สอนภาษาไทยมาก ๆ นักเรียนเบื่อ เอ้าลองดู ทั้งครูทั้งเด็กเป็นเกษตรกรหัดใหม่ เรียนรู้ไปด้วยกัน ก็พยายามชักนำทุกอย่างที่ทำเอามาบูรณาการกับภาษาไทยและคณิตศาสตร์( ก็สอนอยู่คนเดียวเกือบทุกวิชา) ทุกคำ ทุกกิจกรรม ทุกอุปกรณ์ เอามาสอนภาษาไทยหมด ไม่รู้ว่าผลสุดท้ายความสามารถทางภาษานักเรียนจะพัฒนาได้แค่ไหน ยังต้องรอดูผลปลายปีก่อน
แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้ ผลการเป็นเกษตรกรฝึกหัดออกมาเป็นรูปเป็นร่างพอประมาณ มีภาพมาฝากให้ดูกันเล็กน้อย
ครูผมยกจอบไม่ไหวแล้ว อันเล็กกว่านี้มีไหมครู
กว่าจะโตเท่านี้เหนื่อยน่ะคร้าบ
วัดกันหน่อย สูงแค่ไหนแล้วเนี้ย อย่าลืมนับใบด้วยน่ะ
ได้เวลาที่รอคอย กวางตุ้งจ๋า ฉันเก็บแล้วน่ะ
นี่เธอเก็บเร็ว ๆ ซิ เดี๋ยวไม่ทันกลุ่มผักกวางตุ้ง
ประชัน สองฝ่าย
โฉมหน้าเหล่าเกษตรกรน้อย
เอาผักใส่หม้อเลย....หิวแล้ว
นี่แหล่ะ..ที่ผมรอคอย ...อาหร่อยมากๆ
ครูอย่าถ่าย...เดี๋ยวโตขึ้นถูกแ__นใช้แย่เลย
เจริญพร คุณโยมเตี้ยเสี่ยวเหม่ย
ดีมาก ๆ เด็กได้รู้จักเรื่องการทำเกษตร จะได้สามารถกลับไปช่วยทางบ้านได้
สวัสดีครับ
เห็นด้วยครับ การเรียนรู้ ไม่ใช้เรียนแต่ในตำรา การเรียนรู้เพื่อการดำรงชีพ ก็มีความสำคัญ ครับ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น
กำลังใจดีขึ้นเยอะ จะพยายามพัฒนาต่อไปให้ดีที่สุด
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ