แด่ คนที่รู้ใจ.. 19
ในร้านกาแฟ .. ร้านเดิม.. เวลาใกล้เคียงบ่าย..
"เป็นไรวะ..ตาแดงๆ..." เพื่อน ถาม
"แพ้อากาศว่ะ.. จามจนน้ำตาไหล..." ผม ตอบ
"อะไรวะ..ตัวออกใหญ่ดันแพ้อากาศ.."
"ของอย่างนี้มันไม่ได้ขึ้นกับขนาด..." ผม อธิบาย
"อืม..."
"แบบในนิทานไง..มดยังชนะช้างได้เลย.."
"เออ..ใช่..." เพื่อน รับคำ
"กูว่า..มีอีกเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับขนาด..." เพื่อน พูด
"อ้อ.."
"เรื่องอย่างว่าไง... ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่..ถ้ารู้จักปรับก็ให้ความสุขได้" เพื่อน อธิบาย
"อืม..."
"บางทียังให้ความสุขได้หลายคนพร้อมกันอีก."
"ไม่ต้องอธิบายมาก..กูรู้แล้ว.." ผม ตอบ
"มึงรู้ได้ไงว่ากูพูดถึงเรื่องขนาดของทีวี..." เพื่อน พูด
"อ้อ..."
"กูว่าอีกไม่นานมึงไปเป็นหมอดูได้แล้ว... อ่านใจคนอื่นได้..." เพื่อน พูดยิ้มๆ
"กูก็ว่าจะไปนั่งใต้ต้นมะขามที่สนามหลวง..." ผม รับคำ
สรุปเอาเองจากมุมมองของเรา เรียก โมเม
มีเรื่องรออยู่ แต่ไม่ตัดสินใจเรียก โลเล
ตัดสินใจเลือกทุกอย่าง จากมุมมองของเรา เรียก โลเม... (อิอิ...)
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (1)
สรุปเอาเองจากมุมมองของเรา เรียก โมเม
มีเรื่องรออยู่ แต่ไม่ตัดสินใจเรียก โลเล
ตัดสินใจเลือกทุกอย่าง จากมุมมองของเรา เรียก โลเม... (อิอิ...)
สรุปบ้าง โลเม ดีที่สุด ฮิ ฮิ ขอบคุณค่ะ มีความสุขมากๆ นะคะ 