เรื่องนี้ไม่เขียนไม่ได้ เพราะภาพที่วาดไว้ใกล้เสร็จและเป็นรูปร่างแล้ว...
"โครงการจิตอาสาโกทูโน-ปาย" ตามที่เพื่อนเอกได้เรียบเรียงออกมา ... จุดเริ่มนั้นน่าจะเป็นกิจกรรมดีดีที่คุณเอก หมอสุพัฒน์ พี่รอน และพี่น้องๆ อีกหลายๆ คนในเมืองปายทำกิจกรรมดีดีเช่นนี้ จากนั้นด้วยความที่เรามีหัวใจของการเป็นนักเดินทาง กะปุ๋ม-เอก-ดิเรก... ที่มีโอกาสได้พบปะ ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันหลายครั้ง ทำหน้าที่ที่คิดว่าเอื้อต่อการเกิดประโยชน์ต่อส่วนรวม ตามหน้าที่ของตน ได้พูดคุยกันเบาเบา แต่เสียงดังไปหน่อยว่า ไหนๆ เราก็มักเดินทาง เรามาเพิ่มคุณค่าการเดินทางนี้ให้มีความหมายยิ่งขึ้น
กะปุ๋ม : "คิดถึงปาย...คาดว่าจะกลับไปอีก"
เอก : "ไปปลายฝน ต้นหนาวแล้วกันครับ"
ดิเรก : "ครับ..." สั้นๆ คำเดียวแต่ให้ความหมายครอบคลุมทั้งจักรวาลดวงจิต
น่าจะดี หากว่าการไปนี้เราไปสมคบกับทางทีมคุณเอก ที่ต้องทยอยนำของที่ได้จากการบริจาคไปแจกจ่ายผู้คนอยู่แล้ว อันเป็นกิจกรรมที่ทำประจำอยู่ทุกปี... ข้าพเจ้าเองก็เริ่มมองว่าตนเองมีประโยชน์อะไรที่สามารถจะทำได้ ... ก็จะขันอาสา และด้วยความที่มีเครือข่ายคนหน้างานแห่ง รพ.ปาย อยู่แล้วจึงตั้งใจที่จะไปร่วมวงแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในเรื่อง R2R ที่นั่นไปพร้อมๆ ด้วย...
และแล้วด้วยความที่เราคุยเบาเบา แต่หัวใจเราเต้นแรงไปหน่อย พี่สาวที่แสนดีของเรา คือ พี่แก้วได้ยิน ขอยกมือร่วมรายการด้วย... พร้อมกันนั้นป้าแดง ผู้เคยมีพระคุณต่อการร่วมทุกข์ ร่วมสุขของเราก็ตะโกนมาอย่างเสียงดัง จากริมโขงว่าป้าเอาด้วย ร่วมกระบวนการนี้ด้วย...
ไม่รอช้า...ครอบครัวจิตอาสา แผ่นดิน-แดนไท ผู้มีสัญญาใจร่วมกันต่อการทำเพื่อกิจแห่งการอาสา...พร้อมยกขโยง...จะไปแจมด้วย ข้าพเจ้าฝันต่อไปว่า ... จิตอาสาโกทูโน...นี้น่าจะเป็นกิจกรรมที่เกิดประโยชน์มากกว่าการเป็นการพบปะสังสรรค์อย่างเดียวเท่านั้น แต่น่าจะเป็นอีกหนึ่งทางเลือกของผู้คนที่เลือกให้ชีวิตตนเองได้ทำสิ่งเล็กๆ ไม่ยิ่งใหญ่...แต่มีสุขใจที่มากมาย และพร้อมแบ่งปันสู่สรรพสิ่งรอบด้านด้วยหัวใจ อันปราศจากกิจหรือสิ่งเคลือบแฝงใดใด...ใครร่วมก็ได้ ไม่ร่วมก็ได้ ไม่มีการบังคับหรือขัดเคืองใดใด เป็นเพียงการบอกกล่าวกันต่อๆ กันไป... ไม่มีแบ่งพรรค แบ่งพวก หรือแบ่งกลุ่ม มีเพียงจุดร่วมเดียวกันคือ... หัวใจแห่งการแบ่งปันภายใต้สภาวะความเป็นมนุษย์ที่มีความเท่าเทียมกันของการมีลมหายใจเข้าและออกเท่านั้น
"เล็ก เล็ก...แต่ยิ่งใหญ่ในหัวใจของเราเอง"
ยืมภาพจากอนุทิน คุณเอก @24802
เป็นการเก็บเกี่ยวและร้อยเรียง...
เชื่อมใจเล็กๆ หลายๆ ดวงเข้าด้วยกัน... เรียบง่าย มากที่สุด ดึงพลังศักยภาพภายในออกมาให้มากที่สุด สละประโยชน์และศักยภาพแห่งตนออกมาใช้ มาให้...มากที่สุดเท่าที่โอกาส เวลา และเงื่อนแห่งปัจจัยอำนวย...
ผู้คนไม่ต้องมาก...ทำงานเป็นทีม
ณ วันนี้ ได้มองเห็นแล้วว่า... มีผู้คอยให้การสนับสนุนและร่วมเดินไปด้วยบนเส้นทางนี้ เพราะเพียงแค่มี "ใจ" อยากให้เท่านั้น ให้ คำเดียวสั้นๆ ไม่มีคำอธิบายใดใด ให้ไปแล้วไม่ได้มากำหนดกฏเกณฑ์อะไรมากมายว่า ผู้รับจะไปทำอะไรต่อ ... ผู้ขันอาสาทั้งหลาย ที่ผนวกแรงกายเข้าไปด้วย ได้ทำหน้าที่เพิ่ม คือ การเป็นสะพานเชื่อมต่อระหว่างผู้ให้และผู้รับเท่านั้น
ข้าพเจ้ามองว่านี่เป็น...หน้าที่เล็กๆ อีกหน้าที่หนึ่ง...
จากบทสนทนา...ของกัลยาณมิตร ในทุกๆ สถานการณ์ ทุกๆ กาลเวลา... วันนี้ความร้อยเรียงเกี่ยวก้อยกัน ได้เริ่มเป็นรูปร่าง แม้ว่าเส้นทางการเดินทางนี้จะมีเพียงเราห้าหกคน แต่เราก็จะยังคงทำและดำเนินกันต่อไป ไม่หยุด...
ขอบพระคุณผู้ร่วมเส้นทาง...ที่แม้เพียงนึกถึงเท่านี้ ก็เป็นกุศลทีเราได้ร่วมดำเนินไปเพื่อสร้างเหตุปัจจัยนี้ด้วยกัน..
______________________________________________________________________________________
Note: กิจกรรมนี้ไม่ได้จำกัดว่าจะทำ ณ ที่ปายนี้ที่เดียว...ใจเราปรารถนาทีอยากจะร้อยเรียงไปในทุกๆ ที่ทุกหนแห่ง เท่าที่กำลังเรามี อย่างน้อย...โต้โผใหญ่ทางอิสานนี้ ก็มีครอบครัว แผ่นดิน-แดนไท เป็นกุนซือสำคัญขับเคลื่อนในเรื่องกิจกรรมเพื่อชุมชน สังคม ... เราจะก้าวเดินกันไป ตราบที่มีเหตุปัจจัยเอื้ออำนวยให้เราได้ร่วมกันทำสิ่งดีดีด้วยหัวใจนี้...
ในส่วนของข้าพเจ้ามีผู้อยู่เบื้องหลังให้การสนับสนุนด้วยแม้เพียงเล็กๆ หากแต่เป็นเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึก...เพื่อนพ้องและกัลยาณมิตร...ที่สนับสนุน ทั้งทรัพย์ กำลังใจ และแบ่งปันสิ่งของ
ขอบพระคุณ...
-
คุณแม่เข็มเพชร ลครวงศ์ และคุณพ่อวีระ ลครวงศ์(ผู้ล่วงลับไปแล้ว) ที่ให้ชีวิตนี้เกิดมาได้มีโอกาสทำสิ่งต่างๆ มากมาย
-
คุณอัจฉรา - คุณสมนึก ศรีทองคำและเจ้าอะตอม ผู้อยู่เบื้องหลังทุกเรื่องราว ให้ข้าพเจ้าได้เดินทางไปในชีวิต อย่างไม่ต้องห่วงหน้ากังวลหลัง เพราะพี่ป้อมและพี่ตุ้ย รวมถึงพลังแห่งความรักของเจ้าอะตอมได้ดูแลแม่ผู้ประเสริฐของเราอยู่ตลอดเวลา
-
รศ.ดร.ตรีเพชร กาญจนภูมิ ... ผู้ที่จะเป็นศาสตราจารย์ในอีกไม่กี่วันนี้ เป็นบุคคลแรกที่สละทุนทรัพย์สนับสนุนให้ข้าพเจ้าได้ดำเนินกิจอะไรหลายอย่าง ในเรื่องการเพิ่มพูน ทานบารมีนี้...
-
เพื่อนพ้องน้องพี่ที่ทำงาน..และกำลังใจอันงดงาม จากเพื่อนผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุข มากมาย...ที่สนับสนุนต่อการก้าวเดิน....
--------------------------------------