มืด และ ไฟ


ทั้งสามมืด รู้แก้ไข ให้สว่าง

มืด

                 มืดราคะ                     นั้นเพราะพิษ                  ดำกฤษณา

มืดเขียวมา                                  คลุมจิต                         พิษฉมัง

เป็นยางเหนียว                             เกี่ยวจิต                         อย่างติดตัง

จะดึงรั้ง                                       อย่างไร                         มันไม่คลอน ฯ

                 มืดโทสะ                     นั้นเพราะฤทธิ์                 แห่งพิษโกรธ

มืดแดงมา                                    หฤโหด                          กว่าสุมขอน

มันไม่ดู                                        หน้าใคร                        ในต้นตอน

แล้วต้องนอน                                 ถอนใจ                          เมื่อปลายมือ ฯ

                 มืดโมหะ                      นั้นเพราะพิษ                  แห่งฤทธิ์โง่

มือดำมา                                       พาโล                            โง่มืดตื้อ

ยิ่งกว่าบอด                                    ยอดก่อกรรม                 ร่ำตะพือ

แล้วยังดื้อ                                      แดกดัน                         เมื่อท่านเตือน ฯ

                 ทั้งสามมืด                    รู้แก้ไข                          ให้สว่าง

กิเลสสร่าง                                     สิ้นไป                            ใจเสมือน-

บรรยากาศ                                    ส่องสาด                         ด้วยแสงเดือน

มีเค้าเงื่อน                                     แห่งสว่าง                        อย่างเยือกเย็นฯ


ไฟ

                  ไฟราคะ                      เสียวกระสัน                     มันนั่นแหละ

ไฟเปียกแฉะ                                  สกปรก                           ลามกหลาย

ลากดวงใจ                                     คล้ายน้ำร้อน                    ตอนลวกกาย;

คนเมามาย                                    ชอบมันลวก                     สวกหัวใจฯ

                  ไฟโทสะ                      นั้นปะทะ                          อย่างโหดเหี้ยม 

ไฟไหม้เกรียม                                 กร่ำกล้า                          พาจิตไหว

เป็นผีบ้า                                         ขึ้นมา                             ขณะใด

เป็นต้องได้                                     กัดกันแน่                         แม้ผัวเมียฯ

                  ไฟโมหะ                       มืดหนา                           ปัญญาอับ

ไฟหมกทับ                                     หมักหมม                         อารมณ์เสีย

จิตระส่ำ                                         ใจระสาย                         หทัยเพลีย

ไม่อาจเขี่ย                                      ทุกข์ไป                          จากใจตนฯ

                   ทั้งสามไฟ                    รู้จักไว้                            ให้เพียงพอ

จะไม่ก่อ                                         ไฟไหน                           ให้สับสน

จะเยือกเย็น                                     แสนเย็น                         ได้เป็นคน

ประสบผล                                       แห่งมนุษย์                       สุดยอดเย็นฯ


 

วันนี้สี่ซี่นำคำสอนของท่านพุทธทาสภิกขุมาทั้ง มืด และไฟ นะคะ

อ่านแล้วเตือนสติตนได้อย่างดีเชียวคะ

 

หมายเลขบันทึก: 219158เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2008 20:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

คัดลอกมาจากหน้าธรรมดาใช่ไหม

ต้องเข้าไปขอแก้ไขใหม่สินะคะ

ลองดูหน่อย พี่คิมมก็เคยประจำแบบนี้

ขออยู่ตรงกลางระหว่างไฟกะมืด

อุ่นๆและสลัวๆ

มืดไปก็กลัวผี

ใกล้ไฟมากไปก็กลัวเกรียม

5555

ไม่ยักกะมี ไฟโลภะ เน๊าะ อิอิ ขอบคุณสำหรับกลอนเตือนสติครับ

บางเวลา ผมมีตั้งหลายไฟ เหอๆๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท