(28 มี.ค. 49) เข้าร่วมการสัมมนา เรื่อง “สานเสวนาหาทางออก :
บทบาทของมหาวิทยาลัยในสถานการณ์ปัจจุบัน”
จัดโดย สภาคณาจารย์มหาวิทยาลัยมหิดล ร่วมกับ
ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี มหาวิทยาลัยมหิดล
และใช้ระบบการประชุมทางไกล (Tele Conference)
เชื่อมโยงห้องประชุม 3 ห้อง ได้แก่ (1) ห้องประชุมเอนกประสงค์ ชั้น 2
สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท ศาลายา (2) ห้องประชุมอารี วัลยะเสวี ชั้น
2 คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี พญาไท (3) ห้องประชุมสุขุม ภัทราคม
ตึกจุลชีววิทยา ชั้น 1 คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล
บางกอกน้อย
ในภาคเช้า
(ซึ่งผมไม่ได้เข้าร่วม)
เป็นการสานเสวนาเกี่ยวกับทางออกจากวิกฤตการณ์ทางการเมืองในปัจจุบัน
และระดมความคิดเห็นเกี่ยวกับการเลือกตั้งที่จะมีขึ้นในวันอาทิตย์ที่ 2
เมษายน 2549 และทิศทางการเมืองหลังการเลือกตั้ง
ในภาคบ่าย
(ซึ่งผมเข้าร่วมด้วย) เป็นการระดมความคิดเกี่ยวกับ
“บทบาทของมหาวิทยาลัยในสถานการณ์บ้านเมืองปัจจุบัน”
ซึ่งผมได้ให้ความเห็นว่า มหาวิทยาลัยควรมีบทบาทสรุปได้ 3 ด้าน คือ
(1) การสร้างความรู้ (2) การจัดการความรู้ (3) การส่งเสริมการเรียนรู้
และควรดำเนินการกับ 3
กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ (1)
อาจารย์และบุคลากรของมหาวิทยาลัย (2) นักศึกษา (3) ประชาชน
(ที่มหาวิทยาลัยพึงเข้าถึงได้)
ส่วนการที่อาจารย์คนใดคนหนึ่งหรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง
จะแสดงความคิดเห็นและหรือดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งตามที่ตนเห็นสมควรโดยไม่ผูกพันกับมหาวิทยาลัยหรือหน่วยงานของมหาวิทยาลัย
ก็น่าจะทำได้ด้วย
ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม
30 มี.ค. 49
