หน่วยจ่ายกลาง โฮงยาไทย สุดยอด ความสะอาด ของโรงพยาบาล


“ภูมิใจที่ไม่ได้ทำบาป แต่ทำบุญ” ครับ

 เยี่ยมหน่วยงานจ่ายกลาง

วันที่ 18 .9.51

 

คุณอำนวย :คุณลำดวน พี่จิ๋ว ดร.สง่า  คุณลิขิต: น้องเอ้ย น้องแดน 

 

ทีมเยี่ยม เดินกัน สัญจรมาที่ ส่วนหลังสุด ติดรั้วท้ายโรงพยาบาล

 

เราพบอาคารสร้างใหม่ ผู้คนเดินกันขวักไขว่ ทำงานกันชุลมุน

 

 ทั้งส่งของใหม่ ทั้งรับของใช้แล้ว ทั้งแช่ ทั้งล้าง ผึ่งแห้ง ห่อแพ็ค เครื่องมือ อุปกรณ์ทางการแพทย์ ผ้าต่างๆ วัสดุ ต่างๆเป็นชุดๆแล้ว นำไปอบ นึ่ง ฆ่าเชื้อโรค เอาออกมาวาง เรียง เตรียมจ่ายออก เพื่อให้ทันกับ งานของทั้งโรงพยาบาล ที่ให้บริการ ผู้ป่วยนอก วันละ 2000 คน  ผู้ป่วยใน เกือบ 800 เตียง ไม่ให้ยุ่ง ได้อย่างไร

 

โอ กว่าจะจัดกันลงนั่งคุย เพื่อทบทวน งานที่ดี บนภาระงานที่มากมายนี้ได้ ก็ใช้เวลารวมพลพอสมควร ในที่สุด ก็จับตัว มดงาน ที่ชุลมุนอยู่ ดึงออกมาจากงาน ลงนั่งเล่าเรื่องราว  เล่าความรู้สึกดีๆ ในการทำงานดังนี้

 

คุณอำพร : อยู่ที่หน่วยงานแห่งนี้ตั้งแต่ปี 18 ที่หน่วยงานแห่งนี้ดีที่สุดแล้วก็กำลังคิดมากอยู่เพราะว่าปีหน้าก็เกษียณแล้ว(ฮือๆ ไม่อยากให้ป้าไป)

 

ทุกคนในหน่วยงานนี้มีอะไรก็แบ่งปันกันเสมอและหัวหน้าทุกคนที่เคยร่วมงานมาต่างก็มีความรู้ใหม่ๆมาสอนเรื่อยๆรู้สึกประทับใจมาก แต่ก็อยากให้แก้ไขนิดหน่อย คืออยากให้ปรับปรุงให้สถานที่มันกว้างกว่านี้เพราะ ค่อนข้างคับแคบ

 

คุณชาลี : ย้ายมาหน่วยงานเด็กแรกคลอด ตอนปี34

อยู่ที่หน่วยจ่ายกลางมาหลายอาคารแล้วจนได้มาอยู่อาคารใหม่หลังนี้

 

ทำงานในหน้าที่ตั้งแต่ด้านเอกสารการรับส่งของจัดเตรียมของบางทีหากคนไหนพอมีเวลาก็มาช่วยกันก็รู้สึกสบายใจ เราก็จะบริการได้ทุกที่และทุกหน่วยงานที่มารับบริการที่เราเลย  ถึงแม้จะไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์

 

ภูมิใจที่เราสามารถให้บริการเขาได้และเขามีของใช้ค่ะ

 

พี่อ้อย : เราได้เข้าร่วมโครงการเวชภัณฑ์ปลอดเชื้อเพื่อลดวันนอนผู้ป่วยและของญาติในการมาดูแลผู้ป่วยทำให้ต้นทุนลดลงด้วยซึ่งในส่วนนี้ก็ทำให้เรารู้สึกภูมิใจมากเพราะว่าเขาจะได้หายเร็วขึ้นและกลับไปใช้ชีวิตปกติได้เร็ว

 

สมชาติ : ทำงานในหน่วยงานนี่มา 12 – 13  ปีแล้ว

สามารถนึ่งของจนปราศจากเชื้อได้  100%(อื้อฮือ) เพื่อให้ตามตึกคนไข้ต่างๆได้ใช้

 เพราะเครื่องมือที่ผ่านการนึ่งไม่มีเชื้อ ร้อยเปอร์เซ็นต์จริงๆครับ

 

 ภูมิใจที่ไม่ได้ทำบาป แต่ทำบุญครับ(สังเกตุว่า วลีนี้ เป็นคำขวัญในใจของที่นี่ พูดติดปากทุกคนเลย)

 

ป้ายา :  ทำงานมาตั้งแต่ปี 16 ไม่เคยย้ายไปหน่วยงานไหนเลยรักมากๆคิดว่าจะอยู่จนเกษียณเลย

 

ป้าวิ : ครั้งแรกทำงานที่โภชนาการมาก่อนแล้วจึงย้ายมาทำงานที่นี้ในปี  26 เพราะมีปัญหาเรื่องสุขภาพ

 งานที่ทำเวลาเบิกจ่ายพัสดุสามารถ รู้สึกดีที่ทำได้ตามที่ต้องการทำให้ของของพอใช้ไม่ขาดแคลน เราไม่ทำบาปเพราะเครื่องมือของเราปราศจากเชื้อเสมอเมื่อเราจ่ายของออกไป

 

ป้าติ๋ม :  ได้เข้าร่วมโครงการจิตอาสาฯการมีจิตอาสาจากนอกโรงพยาบาลเข้ามา ทำให้ลดค่าใช้จ่ายลงได้เยอะมาก    ภูมิใจในหัวหน้า

: ทำงานมา 14 ปีแล้วไม่คิดจะย้ายไปไหนเพราะทุกคนร่าเริงมีน้ำใจและมีการทำงานที่เป็นทีมช่วยเหลือกันตลอดเวลา   ห่วงใยกันเสมอ รักทีมงานมาก

 

น้องใหม่:เป็นคนใหม่ของหน่วยงานค่ะ

ทำงานมาได้เจ็ดเดือนแล้วก็รู้สึกว่าทุกอย่างเป็นสิ่งที่แปลกใหม่และไม่เคยสัมผัสมาก่อน สนุกในการทำงาน

 

จำรัส:อยู่ที่นี่มาสิบกว่าปี ดีใจ สุขใจที่ได้ทำให้ถุงมือสะอาดปลอดภัยครับ

หมายเลขบันทึก: 217300เขียนเมื่อ 18 ตุลาคม 2008 06:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 14:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

+ มาร่วมภูมิใจด้วยคนค่ะคุณหมอ.....

+ อ่านแล้ว...แต่ละคนเขารุ้หน้าที่ทั้งนั้นเลยนะค่ะ...ที่สำคัญทำหน้าที่ของตัวเองด้วยความมุ่งมั่น รับผิดชอบต่อหน้าเต็มร้อย...แถมไปร่วมด้วยช่วยกันอีกต่างหาก...

+ ฮ่า ๆ แบบนี้เขาเรียกว่า เจริญกายเจริญใจ ค่ะ.....

+ คิดถึงค่ะ...คุณหมอรักษาสุขภาพกายและใจด้วยนะค่ะ...

ทำงานกัน มุ่งมั่นชนิด ดร สง่า ซึ่งเป็นทีมเยี่ยมเล่าให้ฟังว่า กว่าจะดึงมานั่งทบทวนงาน กัน ในวงเวที ก็ ยาก พอควร

เพราะ เป็นห่วงงาน ดึงได้มา ปุดหนึ่ง ก็ ได้ 1 คน ทีละคน

ที่เหลือ ที่ไม่ยอมมา ก็เพราะ วิ่งวุ่นทำงาน

ขอบคุณน้องแอมแปร์ แทน ชาวหน่วยจ่ายกลาง โฮงยาไทยค่ะ

พอได้คำชม ยิ่งจะทำให้เจ้าหน้าที่ ทำกันมากกว่านี้ ยิ่งกว่านี้ หรือเปล่าน้า

  • หมอหน่อยขยันจริงค่ะ
  • ในความเป็นจริงแล้ว เมื่อลงไปสัมผัสใกล้ชิด
  • ทุกคนในร.พ.มีความตั้งใจจะทำหน้าที่ของตน
  • การลงไปสัมผัสพวกเขาทำให้ได้พบว่ากลไกบางอย่างในระบบไม่อยู่ในสมดุล
  • กลไกที่สำคัญที่สุดที่พบ และสำคัญหากขาดหายไป คือ ระบบความสัมพันธ์ระหว่างคนต่อคน
  • เขียนให้อ่านบ่อยๆนะค่ะ
  • เรื่องที่เล่าออกมามันช่วยสะท้อนให้เห็นพื้นที่ที่ยังเป็นพื้นที่ปลอดที่ควรใส่ใจและให้ความสำคัญของร.พ.ค่ะ
  • .......
  • เสียดายที่ไปถึงถิ่นแล้วไม่เจอตัวเป็นๆกันเน้อ

 โอ อาจารย์ หมอ เจ้มาเยี่ยม

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลย อยากบอกซ้ำอีกว่า

เห็นพื้นที่ที่ยังเป็นพื้นที่ปลอดที่ควรใส่ใจและให้ความสำคัญของร.พ.

ในความเป็นจริงแล้ว เมื่อลงไปสัมผัสใกล้ชิด ทุกคนในร.พ.มีความตั้งใจจะทำหน้าที่ของตน

ได้แรงบันดาลใจ เขียนต่อ ใน บล็อกนี้ ค่ะ

และ.....ขอพระอภัยมณี เป็น อย่างสูงเจ้าค่ะ ที่ไม่ได้มีโอกาสเจอ กัน

อาจารย์ หมอ เจ้ ท่านอุตส่าห์มาถึง เชียงรายแล้วไม่เจอตัวเป็นๆกัน  เสียดาย จริงๆ ด้วยค่ะ

คราวหน้า ถ้าจะต้องเจอ กันที่ กระบี่ หรือเปล่า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท