ความสุขเล็กๆของคนตัวเล็กๆๆ

วันนี้ทุกคนในทีมงานคุยกันเรื่อง Happynews คะ ความสุขเล็กๆของคนเล็กๆ

สี่ซี่จึงขอหยิบเอาความสุขเล็กๆของตัวเองขึ้นมาเล่าเลยแล้วกัน

เคยคิดว่าการทำงานร่วมกับเด็กยากที่สุด และไม่เคยคิดอยากเป็นครูสอนเด็กๆเลย แต่สุดท้ายงานที่ทำและรักมากงานหนึ่งก็คือ งานสอนเด็ก แถมยังเป็นเด็กประถมอีกด้วย

คิดแล้วน่าขำมาก เพราะสาเหตุที่ทำให้ไม่เลือกเรียนคุรุศาสตร์เนื่องจากสมัยมัธยมเคยทำตัวเป็นครูสอนพิเศษหลานชายตัวเอง สอนภาษาอังกฤษ (สอน A-Z)

สอนได้แค่วันเดียวคะ เลิกเลย สาเหตุก็มาจากสั่งให้หลานชายเขียน A-Z อย่างละ 1 หน้ากระดาษ เดาดูไหมคะว่าผลเป็นอย่างไร

ผล....เขียน A-Z มาทุกตัวคะ ตัวเท่ากับหนึ่งหน้ากระดาษ

โอ้โห คนสอนโกรธควันออกหูเลยคะ เลิกสอนเลย ตัวใครตัวมัน

และนี่คือสาเหตุที่ทำให้ตัดสินใจว่าจะไม่เลือกเรียนครูเด็ดขาด

แต่สุดท้ายก็ต้องมาสอน โดยที่ทุกวันนี้มีความสุขทุกครั้งที่สอน ไม่ว่าจะเจอลูกศิษย์แบบไหน ก็ยังคงบอกตัวเองว่าตราบใดที่ยังมีคนอยากเรียน ก็ยังจะสอนต่อไป

ทุกวันนี้มีลูกศิษย์ไม่มากหรอกคะ เลือกที่จะสอนเด็กที่มีปัญหากับการเรียนที่ รร ซะมากว่า เพราะรู้สึกว่ามีอะไรให้ทำมากกว่า(ไม่ใช่คนดีอะไร แค่ว่างมากเกินไปก็เท่านั้น)

อย่างลูกศิษย์คนแรก(ในปัจจุบัน)ที่เข้าเป็นเหยื่อ คือหนุ่มน้อยตาตาร์ เรียน ป3แต่ยังไม่สามารถอ่านหรือเขียนภาษาอังกฤษได้เลย (เขียนไม่ได้แม้แต่ A-Z) ครั้งแรกที่รู้

ตายละ งานเข้าแล้ว(ยืมคำมะปรางมาใช้)

แต่เมื่อรับว่าจะสอนก็ต้องลองสอน

งัดทุกยุทธวิธี ทุกหลักการทางจิตวิทยา ลืมบอกไปว่าตาตาร์เกลียดภาษาอังกฤษมากๆๆ

ตั้งแต่ไม้อ่อน ไม้แข็ง โอยเกือบหมดไม้ สอนไป ลูกศิษย์ร้องไป (เหมือนนางมารยังงัยก็ไม่รู้)

เวลาผ่านไปเกือบ 3 เดือน ความเปลี่ยนแปลงมาเยือนคะ ตาตาร์เริ่มรักการเรียนภาษาอังกฤษ ปัจจุบันเป็นพี่ใหญ่ที่เป็นแบบอย่างให้น้องๆได้ (วันหน้าจะนำวีรกรรมแสบๆๆ คันๆๆของตาตาร์มาเล่าให้ฟังคะ)

ตลอดระยะเวลาที่ร่วมฝ่าฟันกันมาทั้งกับตัวเอง ครอบครัวของตาตาร์ หรือแม้แต่ตาตาร์เอง

ทำให้วันนี้ สี่ซี่ บอกได้ว่าความสุขเล็กๆของคนเล็กๆคนนี้ คือการได้สอนเด็กคะ

นี่ละคะความสุขเล็กๆของคนเล็กๆ

แล้ววันนี้ความสุขเล็กๆของคุณคนเล็กๆทั้งหลาย คืออะไร

บอกเล่ากันบ้างนะคะ