ว่างจากความไม่รู้
เมื่อรู้เพียงน้อยนิดแล้วอหังการแปลว่ากำลังอหังการในความไม่รู้อันยิ่งใหญ่ของตนมนุษย์เราโง่ที่สุดตอนไม่รู้แม้แต่เรื่องของตัวเองเกิดอย่างไม่รู้อยู่อย่างไม่รู้ตายอย่างไม่รู้ไม่มีใครอยากเป็นทุกข์
แต่ถ้าขยันสร้างเหตุแห่งทุกข์ก็ต้องทนทุกข์ไม่มีลดหย่อนจะอ้างว่าไม่รู้ไม่ได้และถึงแม้อยากดับทุกข์
แต่ไม่รู้วิธีดับทุกข์อย่างไรก็ต้องทุกข์ต่ออยู่ดีถ้าอยู่ไม่ถึงแก่ก็ไม่รู้ว่าความแก่น่าเอือมเพียงใด
ถ้าไม่เห็นภาพการเกิดใหม่หลายหนก็ไม่รู้ว่าการเวียนว่ายตายเกิดน่าเบื่อขนาดไหน
เริ่มจากรู้ตัวว่าไม่รู้แล้วรู้จักภาวะที่กำลังเป็นอยู่ก็เริ่มรู้ต่อไปได้ถึงเหตุผลต้นปลาย
รู้ว่าโลกไม่ตามใจเราแต่โลกตามใจเหตุผลรู้ว่าตนเป็นอุปาทานรู้ว่าหมดอุปาทานคือหมดตนรู้ว่าความอยากได้อยากมีเป็นที่ตั้งของอุปาทานรู้ว่าหมดอยากก็หมดที่ตั้งของอุปาทาน
รู้ว่าสุขลวงใจเป็นเครื่องล่อให้กระหายอยากได้อีกไม่อยากหลีกไปไหน
๕๒
รู้ว่าทุกข์แน่นอกเป็นเครื่องบีบให้อยากโจนทะยานหนีหาทางลี้ไปสู่ความเป็นอื่นที่น่าใคร่อยาก
รู้ว่าสุขทุกข์ไม่เที่ยงรู้ว่าหมดความไยดีสิ่งที่ไม่เที่ยงเสียแล้วก็หมดเครื่องล่ออันใดให้กระหายอยากได้อีก
เมื่อหมดอุปาทานในตัวตนหมดความอาลัยไยดีในสุขทุกข์อันไม่เที่ยงทั้งปวงก็ย่อมรู้ที่จิตว่าพ้นแล้ว
ปราศจากเครื่องหมักดองให้ติดอยู่ในภาวะทั้งหลายแล้วไม่มีอันต้องเสวยทุกข์ทางใจแล้ว
นั่นคือรู้ว่าได้ทำทุกข์ถึงที่สุดแล้วเป็นหนึ่งในผู้หยุดเกิดตายเพราะหายโง่แล้วความว่างอันเป็นที่สุดคือการยุติทุกข์อย่างถาวรการยุติทุกข์อย่างถาวรคือมหาสมุทรแห่งบรมสุข
อันไพศาลเหนือการประมาณทั้งปวง
(จากคิดจากความว่าง)ดังตฤณ
ความเห็น (7)
สวัสดีค่ะ ด้านบน อ่านไม่รู้เลยค่ะ เห็นด้วยกับความว่างค่ะ เพราะวางจึงว่าง ขอบคุณมากๆค่ะ
สวัสดีครับ
ยุติทุกข์ ลึกซึ้งมากครับ
บางครั้งยาก บางครั้งไม่ยาก ครับ
สวัสดีคุณpaula ที่ปรึกษา~natadee จะปรับปรุ่งใหม่นะครับ ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายนะครับ
สวัสดีครับผศ. เพชรากร หาญพานิชย์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สุญญตา ครับ ว่าง อิอิ
(สงสัยคนเขียนอย่างผมจะว่างเหมือนกัน อิอิ)
ขำๆกับธรรมะยามเย็นครับ
ใจว่าง กายว่าง ปล่อยว่าง
ความรู้สึกของความสุขที่ได้รับนั้น เป็นอะไรที่ลึกซึ้งครับ
สวัสดีครับคนพลัดถิ่น
ว่างแต่ไม่ใช่ปล่อยวางนะครับ
ขอบคุณที่แวะมาทักทาย
มันจะมีความบางสิ่งอยู่ในความว่างนะ...เช่นเมื่อบ้านว่างก็มีคนไปเช่าอยู่ต่อ
อิ อิ อิ