เมื่อไหร่หนอจะได้พบสบสายตา
ทุกทิวานอนเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
เมื่อไหร่หนอจะได้พบสบสายตา
ทุกทิวานอนเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ซึ้งสลักตราตรึงรำพึงหา
เมื่อไหร่หนอจะได้พบสบสายตา
ทุกทิวานอนเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ถึงความหลังครั้งเก่าเราเคยชื่น
ภิรมย์รื่นล้อเล่นกันทุกวันหมาย
สามทศวรรษที่ห่างกันทั้งใจกาย
ยืนหยัดได้เพลานี้ที่พบกัน
มาเถิดมาพวกเรามาสานฝัน
ร่วมสร้างสรรค์สังคมดีศรีสง่า
มาเถิดมาพวกเราอย่ารอช้า
ด้นกลอนมาให้สดชื่นรื่นฤดี
หลังหนึ่งเก้าตัวเราต้องไกลห่าง
มุ่งหนทางอย่างคุณครูสมศักดฺศรี
แม้อยากเรียนมอศอห้าก็ตามที
แม่ยินดีอยากให้ฉันนั้นเป็นครู
แสนยินดีเมื่อมีเพื่อนจากร้อยเอ็ด
ชื่อทองเพชรคนหน้าคมนิยมยิ่ง
แม้อยู่คนละห้องยังยลยิน
แม้ต่างถิ่นยังถวิลถิ่นกุมภวา
คิดคำนึงถึงเพื่อนเก่าแดนบ้านเกิด
ถึงเตลิดไปแดนไกลใจห่วงหา
มิลืมเลือนเพื่อนเก่ากุมภวา
มีเวลาจะมาเยือนเพื่อนทุกคน
ชวนเพื่อนพ้องกุมภวาทุกแห่งหน
อยากมายลพบปะประสาเพื่อน
เชิญบันทึกมาได้อย่าแชเยือน
ช่วยกันเตือนความหลังที่ฝังใจ
เพื่อนอยู่เหนือใต้ตกออกโปรดบอกกล่าว
ส่วนตัวเราบ้านอยู่ใกล้เจดีย์ใหญ่
ชัยมงคลเมืองหนองพอกร้อยเอ็ดไง
ขอเชิญไปเยี่ยมเยือนเพื่อนยินดี