ภาพนี้มีแง่คิด ๑
กวี คือผู้เสพความงามเป็นอาหาร แต่...ชาวบ้าน เสพอาหารเพื่อ ...ความงามของชีวิต
ภาพนี้มีแง่คิด ๑
ในท่ามกลางเวิ้งว้างของสายน้ำหลี่เจียงแห่งกุ้ยหลิน
ความงามยามพลบค่ำ
เงาแห่งขุนเขาในจินตภาพสะท้อนผิวน้ำงดงามราวกับกวีแต่งแต้มไว้มิปาน
สีสันแห่งสายัณห์สมัยมีเสน่ห์ลึกล้ำยิ่งนัก
ชีวิตหนึ่งกับแพแลกลมกลืนกับฉากอันน่าพิสมัยนั้น
นกกาน้ำสองตัวเกาะนิ่ง รอคำสั่งเพื่อล่ามัจฉาใต้ผิวน้ำอันเรียบใสราวผิวกระจก
ฉากไล่ล่ามัจฉาอันน่าระทึกใต้ผิวน้ำอันสงบถูกซ่อนไว้
ชีวิตหนึ่งถูกล่าเพื่อความอยู่รอดของอีกชีวิตหนึ่ง
แม้ในยามเวลาอันควรน่าอภิรมย์
แม้ชาวประมงจะดูมุ่งมั่นเพื่อหาเลี้ยงชีวิต
ดูเหมือนจิตมิเคยคิดพิสมัยในฉากอันงดงามราวสวรรค์บนดิน
เพราะชีวิตที่งดงามคือการอิ่มท้อง
เพราะชีวิตที่ยังหิวโหย
เพราะอีกหลายชีวิตรออาหารมื้อค่ำที่จะมาถึง
จะไยดีอะไรกับฉากอันน่าชวนฝันนั้นเล่า
แต่สำหรับกวีแล้ว ชีวิตที่ประทับกับฉากนั้น น่าตื่นตาตื่นใจราวกับได้อาหารอันโอชะ
กวี คือผู้เสพความงามเป็นอาหาร
แต่...ชาวบ้าน เสพอาหารเพื่อ ...ความงามของชีวิต
หมายเลขบันทึก: 213985เขียนเมื่อ 4 ตุลาคม 2008 10:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:39 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (6)
ภาพนี้ สวย สงบ มากๆครับ
สวัสดีค่ะ
***ขอบคุณที่ชวนชมทั้งความงามของภาพและถ้อยคำ
- แวะมาอ่านอาหารของกวี
- กินไม่ได้แต่ชุ่มชื่นใจ
- อิ อิ
สวัสดีครับคุณจตุพร
ความสงบภายนอกส่งผลให้ความรู้สึกภายในสงบลงได้ ดังนั้น คนเราทั้งหลายจึงมักแสวงหาความสงบ วิเวก เพื่อความสงบแห่งภายใน พระภิกษุทั้งหลายถือเป็นเป็นภิกษุวัตรที่พึงปฏิบัติ แต่ฆราวาสเช่นเราก็ย่อมนำมาใช้ได้ โดยเฉพาะในยามวุ่นวายของสังคมที่แก่งแย่งชิงดีกันในสังคมเมือง ครับ พักผ่อนจิตใจกันบ้างก็ดีนะครับ
สวัสดีครับคุณกิติยา
ขอบคุณเช่นกันที่แวะมา อาหารตาแลอาหารใจเป็นเรื่องที่เราควรได้สัมผัสกันบ้างในแต่ละวันเพื่อความเบิกบานและสงบใจครับ
สวัสดีครับคุณมนัญญา
ขอบคุณมากๆ ครับ ผู้รักในสุนทรียภาพย่อมเข้าใจในผู้รักสุนทรียภาพด้วยกันครับ