35 ปี กับอีก 4 เดือน

วันสุดท้ายของการสอนป้าทัยแจกเงินเด็กๆคนละ 20 บาท พร้อมกับบอกเด็กๆว่า ต้องทำตัวเป็นเด็กดี ช่วยเหลือพ่อแม่และเพื่อนๆ ต้องขยัน .....

หลายครั้งที่ร้านกาแฟสดของผมได้มีโอกาสต้อนรับ เหล่าบรรดาสมาชิกครูอาวุโสหลายๆท่านที่มานั่งสนทนากันในวัยใกล้เกษียณเต็มที..... ป้าทัย ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นสมาชิกขาประจำ เหตุก็เพราะว่า ป้าทัยนั้น นอกจากจะเป็นครูประถมมานานถึง 35 ปี แล้ว ป้าทัย ยังเก็บหอมรอมริบ เพื่อมาสร้างห้องเช่าไว้เก็บค่าเช่าเป็นรายได้ยามเกษียณอายุราชการอีกด้วย และผม ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เป็นลูกค้าของป้าทัย เพราะเช่าห้องป้าทัยไว้ห้องหนึ่งเพื่อเปิดร้านกาแฟ..........

วันนี้ป้าทัย มากับลุงโรจน์ซึ่งเป็นสามี และมีเพื่อนป้าทัยอีก 2 ท่าน มานั่งที่ร้านกาแฟของผม พร้อมกับสั่งเมนูโปรดนั่นคือ กาแฟปั่น และก็สั่งเครื่องดื่มอีก 3 แก้ว ให้ลุงโรจน์และเพื่อน....การนั่งคุยกันในวันนี้ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเศร้าหรือเรื่องสนุกก็ไม่ทราบได้ เพราะเท่าที่สังเกตุเห็นคือ เดี๋ยวป้าทัย ก็ยิ้ม หัวเราะร่า อีกซักพัก ป้าทัยก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กๆมาซับน้ำตา ผมแอบสังเกตุการณ์อยู่ห่าง ๆ เพราะรู้สึกเป็นห่วงป้าทัยในอากัปกริยาที่ผมไม่เคยเห็นท่านมาก่อน......

พอเพื่อนๆป้าทัยกลับ ลุงโรจน์ก็ขึ้นไปตรวจตราห้องเช่า เหลือป้าทัยเพียงคนเดียวที่ยังนั่งอยู่ ซักพักหนึ่งป้าทัยก็เดินมาจ่ายเงินค่ากาแฟ แล้วก็เล่าให้ผมฟังถึงประเด็นที่นั่งคุยกันเมื่อครู่ที่ผ่านมา.....

ป้าทัยเล่าว่า วันนี้ เป็นวันที่ป้าทัยรู้สึกดีใจและเสียใจพร้อมๆกันเลย ..... เรื่องดีใจคือ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ได้ทำงานหนักมาตลอด 35 ปี กับ 4 เดือน หลังจากนี้คงสบายเสียที....ป้าทัยพูดด้วยสีหน้าอมยิ้มแบบเศร้า..... ส่วนอีกเรื่องหนึ่ง ป้าทัยบอกว่า การเกษียณอายุราชการของป้าทัยในวันนี้ ป้าทัยรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก ทั้งความรู้สึกของการจากลากับเพื่อนครูที่โรงเรียน และอีกเรื่องที่สำคัญมากๆกับจิตใจของป้าทัย ก็คือ เรื่องที่ต้องทำใจจากลาจากเด็กๆอันเป็นที่รัก....ป้าทัยพูดจบ น้ำตาก็รื้นขึ้นมาที่ขอบตาอีกรอบ ทำเอาผมต้องแอบหลบตาแล้วซับน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาด้วย..... ป้าทัยบอกต่ออีกว่า ถึงแม้จะไม่ได้ไปสอนเด็กๆอีกแล้ว แต่ก็อดเป็นห่วงเด็กๆไม่ได้..... เด็กๆที่ป้าทัยสอน เป็นเด็กชนบท ที่ขาดความพร้อมทั้งอุปกรณ์การเรียน และความพร้อมของครอบครัวที่จะให้เด็กๆได้เรียนต่อในชั้นสูงๆ..... วันสุดท้ายของการสอนป้าทัยแจกเงินเด็กๆคนละ 20 บาท พร้อมกับบอกเด็กๆว่า ต้องทำตัวเป็นเด็กดี ช่วยเหลือพ่อแม่และเพื่อนๆ ต้องขยัน .....และอีกหลายเรื่องที่พร่ำบอกเด็กๆในวันนั้น โดยที่เด็กๆไม่ได้รู้เลยว่า อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ครูป้าทัยของหนูๆจะไม่ได้มาสอนพวกหนูๆอีกต่อไปแล้ว........ ผมจินตนาการภาพตามคำพูดของป้าทัย ทำให้ผมอั้นน้ำตาไม่อยู่...ผมเข้าใจความรู้สึกของป้าทัยมากๆ ความผูกพันธ์ตลอดสามสิบกว่าปีในความเป็นครูของป้าทัยที่มีต่อเด็กๆนั้น มันลึกซึ้งจนเกินจะเอ่ยเอื้อนคำใดๆออกมา....

ป้าทัยครับ หากเด็กๆรับรู้ถึงความห่วงใยของป้าทัย เด็กๆคงเสียใจและเสียดาย ที่ไม่มีคุณครูที่เสียสละเพื่อพวกเขา มาพร่ำสอนและเสียสละมาสอนเด็กๆในที่กันดารแบบนี้.... ผมหวังแต่เพียงว่า ครูคนใหม่ที่มาแทน คงจะมาสานต่ออุดมการณ์ของความเป็นครูชนบทของป้าทัยให้สมบูรณ์และเต็มที่อย่างที่ป้าทัยเคยทำ

.......ผมยังเชื่อมั่นว่า วันนี้ แม้ป้าทัยจะหมดหน้าที่ของความเป็นครู ได้พักผ่อนตามวัยที่ควรจะได้พัก.... แต่ทุกลมหายใจของป้าทัย จะยังคงซึ่งความเป็นครูที่แสนดีและเสียสละเพื่อเด็กน้อยตลอดไป.............

เคารพรักครับป้าทัย

ครูต่อ

เขียนใน GotoKnow โดย สุรชัย เพชรวงษ์ ~natadee อีกคน
ใน เรือจ้าง

คำสำคัญ (Tags): #ครูชนบท#ครูเกษียณ

หมายเลขบันทึก: 213054เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2008 20:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:38 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (43)

ยศครับ

เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2008 20:44 น. ()

มาติดตามผลงานเหมือนเคยครับ

ข้าราชการบางคนหวังเพียงการทำงานในแบบราชการที่คิดว่าสบาย

แต่สำหรับป้าทัยแล้ว ไม่ใช่ชีวิตราชการแบบนั้น แต่เป็น "ข้า" ราชการ ที่แท้จริงครับ

หวังว่าคุณครูและอาจารย์ทุกๆ คนจะใช้ชีวิตการทำงานแบบป้าทัยนะครับ

เป็นกำลังให้ครูและอาจารย์ หรือผู้ที่กำลังจะเป็นครูครับ

ยศครับ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2008 20:48 น. ()

สวัสดีค่ะคุณครูต่อ

ร้านกาแฟน่ารักนะคะ เมื่อ 2540-2544

พี่คิมเคยทำร้านกาแฟสดค่ะ ตกแต่งแบบของเก่า

ก็สนุกดี ได้เพื่อนฝูง หลากหลายรูปแบบ

"ชื่นชมป้าทัยด้วยความนิยมและนับถือค่ะ"

สุรชัย เพชรวงษ์ ~natadee อีกคน