เขียนเอาไว้เตือนตน : ...เราทำสำเร็จ...
วันนี้ค้นพบคำสอนที่ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยให้ไว้นานแล้ว
เกรงว่าจะทำหายอีกจึงนำมาบันทึกเอาไว้เตือนตนเอง ดังต่อไปนี้ครับ...
สร้างสรรค์แต่ไม่ครอบครอง
ทำงานแต่ไม่หวังชื่อเสียงเกียรติยศ
เสร็จกิจแล้วลืมมันเสีย ผลงานจะดำรงอยู่ตลอดกาล
การกระทำที่ไม่นึกถึงตน จึงบรรลุผลเต็มเปี่ยม
หลีกเลี่ยงการต่อสู้ ไม่ตำหนิติเตียน
ขาดแคลนดีกว่าได้มาอย่างเหลือล้น
แสวงหาความมั่งคั่งและยศฐาบันดาศักดิ์หายนะจะตามมา
เสร็จงานแล้ววางมือ รับเข้าไว้แต่ไม่เป็นเจ้าของ
ในการปกครองชั้นเยี่ยมผู้คนจะไม่รู้สึกตัวว่าถูกปกครอง
ในการปกครองชั้นดี ผู้คนจะชื่นชอบ
ในการปกครองชั้นต่ำ ผู้คนจะเกรงกลัว
ในการปกครองขั้นต่ำสุด ผู้คนจะชิงชัง
เมื่อการปกครองเป็นไปด้วยดี ผู้คนจะพูดกันเซ็งแซ่ว่า ...เราทำสำเร็จ...
ความเห็น (7)
สวัสดีครับ
คล้ายๆ "เต๋า" นะครับ
เป็นหลักที่ใช้ในการทำงานได้ดีมากครับ
ขอบคุณครับ
โห เยี่ยม เลย ท่านอาจารย์
ชอบมาก โดนใจมากค่ะ ขอบคุณค่ะ
อรุณสวัสดิ์ทุกท่านครับ
- ขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมแต่เช้าเลยครับ
- เป็นคำสอนของ "เต๋า" ครับ
- อ่านเมื่อไหร่ ก็จรรโลงใจเมื่อนั้น
- แต่ก่อนอ่านอย่างไรก็ไม่เห็น พึ่งมาเห็นปีนี้เองครับ
มีแบบนี้สื่อบ่อยๆก็ดี อาจจะไปปลุกจิตสำนึกกันได้บ้าง ขอชมครับดีมากๆ
สวัสดีครับ
- บางที เราก็เพลินไปกับชีวิตและการงาน พอเจอกิเลสหนัก ๆ แล้วขาดหลักยึดเราก็เขว
- ผมว่าคำสอนเต๋าบทนี้ เป็นเสมือนหลักในการดำเนินชีวิตและการงานที่ดีมาก ๆ ซึ่งต้องใช้ความเพียรเพื่อฝึกฝนและปฏิบัติให้ได้
- ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ
จากที่ว่า อ่านรอบนี้แล้วเห็นต่างออกไปกว่าที่ผ่านมา หมายความว่าเช่นไร ขอถอดความเห็นออกมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ดังนี้ครับ
จากท่อนที่ว่า...
สร้างสรรค์แต่ไม่ครอบครอง
ทำงานแต่ไม่หวังชื่อเสียงเกียรติยศ
เสร็จกิจแล้วลืมมันเสีย ผลงานจะดำรงอยู่ตลอดกาล
การกระทำที่ไม่นึกถึงตน จึงบรรลุผลเต็มเปี่ยม
ผมเห็นว่า : เป็นธรรมะขั้นสูง ต้องลดอัตตา หรือตัวตนออกให้ได้ จึงจะทำได้ นั่นหมายความว่า ต้องมีภูมิธรรมพอสมควรจึงจะเชื่อและปฏิบัติได้
ขาดแคลนดีกว่าได้มาอย่างเหลือล้น
ผมเห็นใน 2 มุมมอง คือ
1. การมีอย่างเหลือล้น ก็ทำให้เราหลงไปในทางเสื่อม
2. การขาดแคลนนั้นเป็นทุกข์ ทุกข์สามารถนำมาใช้ประกอบการพิจารณาทุกขกิริยาได้เป็นอย่างดี
แสวงหาความมั่งคั่งและยศฐาบันดาศักดิ์หายนะจะตามมา
มีตายมันเริ่มมาตั้งแต่เกิด ไม่เกิดก็ไม่ตาย
ดวงตะวันขึ้นก็ต้องลง มียศก็ต้องมีเสื่อมยศตามมาแน่นอน
เสร็จงานแล้ววางมือ รับเข้าไว้แต่ไม่เป็นเจ้าของ
คนที่จะทำอย่างนี้ได้ต้องถอดตัวตนได้ก่อน ต้องมีสติ และปัญญายิ่ง