เมื่อตามเด็กๆ ไปสวนสนุก

ปล่อยแก่ เสี่ยงตาย ...รอดมา up blog ได้...นายแน่มาก

มีเหตุให้ต้องไปเที่ยวสวนสนุก...เที่ยวสวนสนุกคราวนี้ ห่างจากการเที่ยวครั้งแรกถึง 20 ปี 

ครั้งแรกได้ไป เพราะมีคนจีบอาเรา...ทำเป็นชวนหลานๆ ไปเที่ยว

ครั้งนี้ไปเพราะเด็กๆ อยากไป อยากเที่ยวสวนสนุก ทั้งๆ ที่เป็นสถานที่ไม่น่าจะให้เด็กเล่นที่สุดเลย

ก็หลานเรา โตสุดแค่ 8 ขวบ มีเครื่องเล่นสำหรับเด็กอายุช่วงนี้ ความสูงไม่เกิน 130 แค่ไม่กี่อย่าง

ทำไปทำมา เหมือนเอาเด็กบังหน้า แล้วผู้ใหญ่ 10 กว่าก็ไปเที่ยวเล่นกันซะมากกว่า 

ไปแล้วก็ต้องเล่นล่ะ 

ทดสอบความกล้ากันด้วย "เฮอริเคน"  คนคิดก็ช่างคิดซะจริง ชิงช้าขนาดใหญ่แกว่งไปแกว่งมา ก็งั้นๆ 

แต่ชิงช้านี้ หมุนได้อีกด้วย .....ไม่กรี๊ดคราวนี้ ก็ไม่รู้จะให้ไปกรี๊ดกันตอนไหนแล้วล่ะ 

อยู่บนนั้นนานแค่ไหนไม่รู้ล่ะ  แต่รู้สึกโชคดีที่ไม่ได้กินอะไรหนักๆ ไป ...ไม่งั้นคงต้องคายของเก่าออกแหงๆ 

ผ่านอันนี้มาแล้ว อันต่อไปก็ธรรมดา 

ก็แค่รถไฟเหาะ (ไม่ตีลังกา) แต่เหมือนนั่งห้อยขาบนชิงช้าเท่านั้นเอง ....แรงเหวี่ยงก็ทำให้เราต้องออกเสียงตะโกนเหมือนคนอื่น

ไม่เท่าไหร่หรอก...เล่นไป 2 รอบ.....หนุกหนานดี

อันนี้ดีกว่า ....เลื่อนลงมาหาน้ำให้เปียกเล่นๆ เย็นใจ 

เด็กๆ นะเหรอ ไ้ด้เข้า "บ้านบอล" ก็สนุกแล้ว แต่แถม รถไฟฟ้าให้อีกรอบละกัน 

ที่สนุกกันที่สุดก็คือที่ "เมืองหิมะ" 

สมัยเรียนหนังสือ รุ่นเราไ่ม่มีพาไปทัศนศึกษาที่สวนสนุกบ้างเลย....

เพื่อนๆ ชวนกันไป...ก็ไม่ไป ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่า "ฉันกลัว" 

แต่พอแก่ตัวลง ทำไมกลับกล้าเล่น ก็ไม่รู้นะ 

 

รึว่าอยากตะโกนร้อนแก่เครียด....เท่านั้นเอง