จากประสบการณ์ในการทำงานของผม บางครั้งผมต้องตกเป็นที่ระบายอารมณ์โกรธของใครบางคน
ต้องยอมรับว่า “ทำใจลำบาก” เหมือนกันครับ ในเรื่องของการรองรับอารมณ์โกรธ เพราะตามความคิดของผมเอง ผมคิดว่าผมไม่ผิด แล้วทำไมต้องมาแสดงอารมณ์โกรธกับผม หรือบ้างครั้งก็ผิดเล็กน้อยในประเด็นปลีกย่อย ก็น่าจะพูดกันดีๆก็ได้ ทำไมจะต้องถึงขั้นแสดงอารมณ์โกรธด้วย
ตอนหลัง หลังจากที่ได้ศึกษาเกี่ยวกับสาเหตุของความโกรธ ผมจึงเริ่ม “ทำใจ” ได้ครับ และพยายามหาประโยชน์จาก “ความโกรธ” ของคนอื่น ดังนี้ครับ
1. คนโกรธ เป็น โจทย์ฝึกสติได้เป็นอย่างดีครับ ทุกครั้งที่ผมคาดคิดว่าจะต้องเจอกับคนโกรธ ผมจะต้องเตรียม “ตั้งสติ” มาเป็นอย่างดีครับ คิดเอาไว้ล่วงหน้าว่าถ้าเขาโกรธขึ้นมา เราจะตั้งรับอย่างไร เมื่อเจอจริงๆผมก็พอตั้งรับได้ครับ โดยผมมี “คาถา”ป้องกันอารมณ์ของคนโกรธว่า “เช่นนั้นเอง เช่นนั้นเอง”
2. คนโกรธ เป็นโจทย์ฝึกเมตตาได้ครับ เพราะลึกๆแล้ว คนโกรธ มาจาก 2 สาเหตุ ที่น่าสงสาร ครับ คือ ขลาด และ ขาด
เพราะเขาขลาดกลัว เขาจึงต้องโกรธ และ อีกสาเหตุ เพราะสภาพจิตใจของเขา “ขาด” เขาก็จึงต้องโกรธ ดังนั้นความโกรธ ไม่ได้เป็นอารมณ์ของ “คนเก่งคนกล้า” แต่อย่างใด แต่เป็นอารมณ์ของคนขลาดกลัว และ คนขาดความมั่นคงทั้งทางวัตถุและจิตใจครับ ดังนั้นจึงเป็นคนน่าสงสารที่น่าจะให้อภัย
เมื่อเจอคนโกรธ ผมจึงคิดว่าเป็นประโยชน์ที่เราจะได้ฝึกสติ ฝึกวิธีคิดของเรา ให้มีความตั้งมั่นในการที่จะรองรับกับคนโกรธได้อย่างมั่นคงปลอดภัยด้วยจิตใจที่ดีครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับท่านอาจารย์สุรเชต
ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยม
แล้วจะเข้าไปติดตามอ่านธรรมะที่แนะนำครับ
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ขจิต
เมื่อเราไม่โกรธตามเขา ก็จะมีสติ (ดีมากครับ)
รูปนี้เป็นรูปปัจจุบัน "ลดพุง" มาบ้างแล้วครับ
เลยพอโชว์ได้ ถ่ายเมื่อ 25 ก.ย.51
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ ครูคิม
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณครับสำหรับการชมภาพปัจจุบัน
บันทึกความคิดเห็นของครูคิมดีมากครับ
ผมจะพยายามไม่โกรธตอบคนที่โกรธ
ขอให้ทำงานอย่างมีความสุขนะครับ
อ่านแล้ว ปฎิบัติตามได้เลย มีประโยชน์จริง ขอบคุณมากค่ะ