ข้อคิดที่ ๘ ตัดเชือกเสีย

ไม่ยอมตรวจสอบข้อผิดพลาด

ข้อคิดที่ ๘ ตัดเชือกเสีย

            มีเรื่องสนุก ๆ เล่าถึงผู้ชายสองคน  ซึ่งไปเมาอยู่บนเกาะแห่งหนึ่ง  ในราวเที่ยงคืน ชายสองคนนี้ก็เดินโซเซมายังเรือลำเล็กของเขา  จับไม้พายขึ้นและเริ่มพายเรือ  เขาควนไปถึงแผ่นดินใหญ่ได้ภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น  แต่รุ่งเช้า วันรุ่งขึ้น เขาก็ยังพายเรือฉับ ๆ อยู่ที่เกาะนั่นเอง  เพราะเขาลืมแก้เชือกที่ผูกเรือไว้กับเกาะออกเสียก่อน

            เราหลายคนก็เหมือนกับชายสองคนนี้  เราทำงานแล้วทำงานเล่า แต่ก็ดูเหมือนจะไปถึงไหนเลย  เราไม่เมาหรอก แต่เราไม่แยแสไม่สนใจ  เราพายเรือจ้ำไปโดยหวังว่าจะแล่นตรงไปข้างหน้า  แต่เราก็ลืมแก้เชือกที่ผูกเราไว้กับความผิดพลาดบกพร่องของเราเสียก่อน  จึงไม่น่าสงสัยเลย  ที่เราไม่อาจก้าวหน้าไปถึงที่ไหน  เราวางแผนการสูงส่งสำหรับอนาคตไว้อีกมากมาย แต่กลับไม่เต็มใจที่จะตรวจสอบอดีตเลย !

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วชอบค่ะ เป็นคนที่ชอบพายจ้ำ ไม่เหลียวหน้าแลหลัง...ในการทำงานเช่นกันค่ะ...คราวนี้จะลองหันไปทบทวนว่าแก้เชือกที่ผูกไว้หรือยัง...

ขอบคุณค่ะ..^_^...