กวีวรรคทอง ๔ ศิลปิน-ศิลปะ
กวีวรรคทอง ๔ ศิลปิน-ศิลปะ
ศิลปินดื่นดาษขาดศิลปะ
เหม็นยิ่งกว่ากองขยะที่ส่งกลิ่น
แมลงวันแมลงหวี่ที่ตอมบิน
ยังสูงกว่าศิลปินที่สิ้นคิด
จากศิลปิน-ศิลปะ
จวงจันทร์ จันทร์คณา (“พรานบูรพ์”)
ความเห็น (5)
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย
(จาก...เพลงยาวถวายโอวาท)
วรรคทองอีกวรรคหนึ่งของวรรณคดีไทย
ขอบคุณครับคุณครูวรางค์ภรณ์
ที่มาช่วยร่วมกันค้นหาวรรคทองของมวลกวีไทย
ทุกวันนี้ศึกไกลเราไม่ห่วง
แต่หวั่นทรวงศึกใกล้ไล่ข่มเหง
หากคนไทยหันมาฆ่ากันเอง
จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
อาจไม่ใช่วรรคทองของวรรณคดี แต่อาจเป็นวรรคทองของแผ่นในปัจจุบัน (อย่าเข้าใจผิด นะ นี่ไม่ใช่ฝ่ายใดทั้งสิ้น ) เป็นคำร้องขอต่อคนไทยทุกคน
ข้อมูลเพิ่มเติม
บทกวีของครูคำทศ มาจากบทกวีที่ชื่อ เพลงชาติ
แต่งโดย นภาลัย(ฤกษ์ชนะ) สุวรรณธาดา ปี พ.ศ. ๒๕๑๐
ขอบคุณครับครูทศ ที่ร่วมกันค้นหากวีวรรคทอง
เพื่อเยาว์มิตรของเราในอนาคต
คมตาบาดฝากแดไว้แผลแล้ว
อาวรณ์แววไว้บ้างยามห่างเหิน
จะได้ปลอบขวัญกระเจิดพอเพลิดเพลิน
วานอย่าเมินแมกหมองให้ต้องตรม
แม้ไม่เอื้ออาถรรพ์สมานแผล
โปรดลงแซ่ซ้ำใจเสียให้สม
หวดตรงขั้วหัวใจให้สิ้นลม
อย่าใช้คมตาเฉือนแล้วเบือนเลย
ขออภัยจริง ๆ ที่ไม่ทราบนามผู้แต่ง แต่ขออนุญาตผู้แต่งไว้ ณ ที่นี้ว่าขอเป็นวรรคทองในใจของครูวรางค์ภรณ์ และเป็นมาตั้งแต่ครูวรางค์ภรณ์อายุ 17 ปีแล้ว...