ฤดูแห่ง...การอำลา
เป็นประจำทุกปี ที่ช่วงเดือน ตุลาคม จะมีการเลี้ยงอำลาเกิดขึ้นมาก หรือจะเรียกว่า เป็นฤดูกาลแห่งการอำลา ก็ว่าได้ ความรู้สึกที่ไม่รุนแรงเท่าไรนัก สำหรับงานเลี้ยงที่จัดขึ้นสำหรับคนเก่าที่ย้ายไป ถ้าเป็นที่รักของผู้ใต้บังคับบัญชาก็จะตามไปส่งกันจนถึงที่ แล้วพอกลับมา ก็เลี้ยงรับผู้บังคับบัญชาคนใหม่ที่ย้ายมา เลี้ยงรับ - เลี้ยงส่ง เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยสะเทือนใจเท่าไร แต่...สำหรับ งานเลี้ยงที่จัดขึ้นเพราะหมดหน้าที่หรือเกษียณอายุราชการ นี่สิ มันทำให้ใจหายทั้งคนเลี้ยงและคนมาร่วมงาน เพราะนั่น หมายถึง....การลาจาก อาจจะได้เจอกันอีกหรือ..ไม่เจอ ก็เป็นไปได้ สิ่งที่สำคัญอีกอย่างหนึ่ง ที่ผู้เกษียณต้องทำใจยอมรับนั่น หมายถึง การมีอายุมากขึ้น เตรียมตัวเป็นผู้สูงอายุต่อไปในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ซึ่งนับวันจำนวนผู้สูงอายุจะเพิ่มมากขึ้นทุกปี สิ่งที่อยากจะบอกให้ทุกคนที่เป็นลูกหลานได้รู้และจดจำว่า ผู้สูงอายุต้องการการดูแล เอาใจใส่ ต้องการความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจ จากลูกหลานมากกว่าต้องการจากผู้อื่น มีหลายคนที่พ่อแม่ของตัวเองเริ่มเข้าสู่วัยสูงอายุ ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ ก็เริ่มหาเด็กหรือคนอื่นไปดูแลท่านหรือไม่ก็เอาไปไว้ในสถานสงเคราะห์ เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง ขอร้องนะคะ ดูแลท่านให้มาก ๆ ท่านจะได้อยู่กับเราไปนาน ๆ และมีความสุขในบั้นปลายของชีวิตท่าน แค่นี้ก่อนนะคะ แล้วค่อยคุยกันใหม่ค่ะ
ความเห็น (3)
คนแก่มีทุกปีนะครับ ยังไม่ขึ้นเวทีอำลา แสดงว่ายังไม่แก่
ว่าแต่ว่า ชื่อเล่นชื่อตุ๊กแกหรือเปล่าครับ เห็นเกาะผนังได้ทะมัดทะแมงมาก
ขอบคุณค่ะสำหรับความคิดเห็น จริงๆแล้วคนเรามีความแก่ทุกคนละค่ะ ยังไม่ขึ้นเวทีก็แก่ได้ค่ะ เช่น แก่ความรู้ แก่ประสบการณ์ แก่แดด ฯลฯ จริงมั้ยค่ะ ส่วนคำถามนั้นขอตอบว่าชื่อเล่นไม่ได้ชื่อตุ๊กแก ค่ะ