คิดฮอด "เราชาวท่าคันโท"

                        

วันนี้นั่งทบทวนเรื่องราว เหมือนคนแก่ เริ่มคนแก่เริ่มคิดถึงความหลังวันวาน

                คิดถึงบรรยากาศเก่า ที่นี่ให้ประสบการณ์การทำงาน

         ประสบการณ์.....การพยาบาล

          ประสบการณ์.....การบริหาร

            ประสบการณ์.....การทำงาน

              ประสบการณ์.....การประสานงาน

 

        มีทั้งความสนุกสนาน .. เศร้า ... ร้องไห้... ท้อแท้ ....ฮึกเฮิม .. สู้ สู้

               

      เมื่อขึ้นทำงานบรรยากาศการทักทาย....เล่นหัว (แถมเล่นหางกันก็มี)พูดคุยยิ้มแย้ม โกรธกัน ทะเลาะกัน สุดท้ายร่วมหัวจมท้าย .. สุดท้ายที่.....ศาลาธรรม ( แต่ทำไมมีดีกรีทุกที )

       ว่างไม่ได้ ...นั่งจับวงกิน ...แล้วก็กิน..... ส้มตำ ไก่ย่าง ..เนื้อย่าง ..ตำซั่ว....ไม่เคยหยุดปาก

เย็นก็นั่งวงกิน....แล้วก็กิน...ทั้งเด็กและผู้ใหญ่.....ชมรมแม่ลูกอ่อน  พ่อลูกอ่อน  อุ้มลูก ป้อนข้าว ร้องไห้โยเย ...พี่ ๆ ประถมปั่นจักรยาน......

       พี่หมอ ...พี่พยาบาล...คนอื่น ๆ ...วิ่งออกกำลังกายรอบ ๆ โรงพยาบาล   หรือไม่ก็ลากโต๊ะปิงปอง

      คิดถึงโต๊ะปิงปอง ...พี่ไก่ ...น้องโก้..ก๊อปปี้  ไม่ได้ท้าดวลกันอีก..คงนาน

        สนุกกันไป

  "ไม่มีใครตามงาน จู้จี้อีก..สบาย แต่เเหงาเหมือนกัน" ใครจะสานต่อหนอ....สู้ ต่อไป

                               

 หน้าหนาว ....หมอกลงบาง ๆ ตอนเช้า ...ทิวทัศน์สวยงาม เหมือนทางเหนือ ...เขาใหญ่.....ภูเขา...แม่น้ำ

หน้าฝน...หมอกลงฝนนำความชุ่มชื่น   

          มหกรรมวันต่าง ๆ ที่จะจัด ...งานอยากกินต่าง ๆ จัดได้ทุกวัน

                         " องค์กรมีชีวิต "   ต้องที่นี่

 

[นาย อาทิตย์ เลิศล้ำ]

ไม่ได้เห็นหน้ากันนาน จริงๆแล้วก็ย้ายไปโคราชเหรอ

คนเคยทำงานก็อย่างนี้ล่ะนะ ตอนทำก็รู้สึกว่ามันยุ่ง มันหนัก เป็นอะไรที่บอกไม่ถูก แต่พอเราวางมันลงด้วยหน้าที่การงานกลับรู้สึกว่าขาดอะไรบางอย่าง นี่คือเสน่ห์ของงาน

นอกจากคิดฮอดชาวท่าคันโทแล้วก็คิดฮอดชาวโซน 5 บ้างเด้อ

[เพชรน้อย]

สวัสดีค่ะคุณอา

- คิดถึง can do team ค่ะ และคุณอามาก อดไปเที่ยวด้วยจัง ....น่าเสียดาย

ฝากความคิดถึงทุกท่านด้วยค่ะ ..และคุณหมอแมวกับคุณหมอหลุยส์ค่ะ ไม่ได้ลา ..