การแข่งขัน...ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย ทั้งที่รู้ ๆ ว่า...มันเป็นกฏเกณฑ์ของสังคม..ที่ทำให้อะไรหลาย ๆ อย่างดีขึ้น หรือพัฒนาขึ้น แม้แต่ตัวเราเอง...
แต่ในสถานการณ์จริง...การแข่งขัน..เป็นการสร้างความเครียด ...สร้างความเห็นแก่ตัว...สร้างความรู้สึกชิงดีชิงเด่น..ไม่มากก็น้อย....
การแข่งขันมีทุกวงการ...แม้แต่วงการศึกษา....ซึ่งเป็นสถาบันที่พัฒนาคน...แต่เต็มไปด้วยภาวะการแข่งขัน...ที่ไม่ธรรมดา...บุคคลตัวอย่าง...มองการแข่งขัน..เป็นอะไร...เอาเป็นเอาตาย...หรือมองการแข่งขันเพื่อพัฒนา...หรือมองการแข่งขันเป็นช่องทางเพิ่มโอกาสให้ชีวิต...
แล้วบุคคลที่กำลังมองหาตัวอย่างล่ะ....เขากำลังถูกปลูกฝังอะไร....เขากำลังมองการแข่งขันอย่างไร...ตรงนี้น่าคิดมากกว่า...
เคย...มีชีวิตที่ไม่ต้องแข่งขันอยู่พักหนึ่ง...รู้สึกสบาย....เอามากมาก...แต่อีกใจก็มองว่า...แล้วความก้าวหน้าอยู่ไหนล่ะ...เพราะชีวิตที่ไม่ต้องแข่งขันคือเรื่อย ๆ ....ไม่ได้คิดอะไร...ไม่ต้องมองคนอื่น...รับผิดชอบแต่ตัวเราเอง...ทำให้เสร็จ...และดีที่สุด...
....ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด....
ตื่น...กลับมาโลกปัจจุบัน....การแข่งขันมีทุกหย่อมหญ้า...มันแทรกเข้าไปทุกอณูของความรู้สึกคน...จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้..
...จริงป่าว...
ไม่มีความเห็น