เคยเป็นไหมคะ..โรคห้ามหยุดทำงาน

หลังจากที่นอนซมด้วยพิษไข้มา 1 วันและ 1 คืนเต็มๆ  ตื่นมาตอนเช้าก็เลยสะลึมสะลืมว่าจะลงไปทำงานไหวหรือเปล่า...หรือจะพักต่ออีกซักวันให้หายดี

หลังจากที่นั่งลังเลอยู่....ก็นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องที่ต้องทำอีกหลายอย่างเลยวันนี้...จึงลุกขึ้นแต่งตัวไปทำงานทานอาหารเช้าและยาเรียบร้อย

พอย่างก้าวเข้าสำนักงานแค่นั้นแหละ  จะต้องทำโน่นนี่ตลอดไม่ได้หยุดเลย...สายๆต้องติดต่อเคลียร์หลักฐานโครงการต่างๆที่โรงพยาบาลพะโต๊ะร่วมครึ่งวันจนบ่ายๆเลยนั่งร่างแบบและทำเกียรติบัตรให้น้องๆที่ไปเข้าค่ายอบรมแกนนำเด็กไทยทำได้จนกระทั่งเย็น  รู้สึกว่าปากคอขมๆ แห้งๆ  ก็เลยไปซื้อส้มตำที่หน้า รร.พะโต๊ะวิทยามาทานซะเลย  (ไม่รู้ว่าจะหายป่วยแล้วท้องเสียแทนหรือเปล่า)

ในระหว่างที่ทำงานมาทั้งวันไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองเป็นไข้ไม่สบายอยู่  ลืมแม้กระทั่งทานยาตอนเที่ยง  จนหอบของขึ้นบ้านพักเท่านั้นแหละอาการไข้ก็กลับมาทันที รู้สึกหนาวๆร้อนๆ ปวดหัวขึ้นมาทันใด ก็เลยทานยาซะเลย

นั่งซักพักอาการไม่ดีขึ้น ก็เลยหยิบ N/B มานั่งทำเกียรติบัตรต่อ  เอ...รู้สึกว่าไม่มีอาการดังกล่าวแล้วแหะ...แปลกใจจัง...สรุปแล้วเราเป็นโรคอะไรเนี่ย

โรคห้ามหยุดทำงาน...หรือว่าโรคอย่าขี้เกียจกันแน่...หุหุ

เอ...เห็นทีคงต้องทำงานกันทั้งวันทั้งคืนละมั้ง....ถึงจะหาย

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

[นารีรัตน์]

• ขอบคุณค่ะ ท่านผอ.ประจักษ์
• มีดอกไม้ส่งมาให้กำลังใจเช่นกันค่ะ