วิญญาณครู
"ทำผิดคือวิสัยของปุถุชน ให้อภัยคน คือวิสัยของผู้ประเสริฐ " ครูระเบียบ ครูวินัย เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเด็ก ครูระเบียบเข้าใจว่าเด็กก้าวร้าว ไม่เชื่อฟัง เด็กเข้าใจว่าครูระเบียบจู้จี้ขี้บ่น วางอำนาจ เมื่อต่างฝ่ายต่างจะเอาชนะกัน ไม่เข้าใจกัน ก่อให้เกิดพิษภัยอันร้ายแรง ผลเด็กเบื่อการเรียน การเรียนตกต่ำ เครียด ขาดเรียน อาจถึงกับเป็นเหยื่อสังคม ปัญหานี้ต้องช่วยกันแก้ไข ครูต้องเป็นนักจิตวิทยา ลองหันมาพูดจาภาษาดอกไม้กับนักเรียน สร้างความไว้วางใจ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส สำคัญครูต้องใจเย็น คำพูดที่ให้กำลังใจจากครูเปรียบเสมือนหยาดน้ำฝนที่ชะโลมใจอันเหือดแห้งของศิษย์ เด็กทุกคนต้องการคำพูดที่ไพเราะอ่อนหวานจากครู ซึ่งเด็กบางคนไม่ได้รับมาจากที่บ้านเนื่องจากพื้นฐานครอบครัว ส่วนเด็กที่ครอบครัวเพียบพร้อมนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเขา เพราะเขามีครอบครัวที่พร้อมส่งเสริมทุกด้านอยู่แล้ว เพียงเราเสริมความรู้ให้เขาเท่านั้นก็เพียงพอ เพราะความอบอุ่นเขาได้จากครอบครัวเขาแล้ว แต่เด็กที่เป็นส่วนใหญ่ที่มาจากครอบครัวที่ปัญหานั้นเราต้องเอาใจใส่ นักเรียนทำผิดเราต้องเรียกมาพูดคุย ครูนอกจากเป็นครูแล้วต้องเป็นจิตแพทย์อีกทางหนึ่ง ครูเป็นได้ทุกอย่าง เป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นพี่ เป็นเพื่อน อื่น ๆ อีกมากมายที่นักเรียนตั้งฉายาให้ เด็กที่ทำผิดเขาจะมีจุดเปลี่ยนพฤติกรรมให้ถูกต้อง ขอเพียงครูเข้าใจ ให้อภัย ใจเย็นรอคอยวันที่เขามีจุดเปลี่ยน ในทางที่ดีขึ้น สิ่งที่สำคัญคือการเสริมแรงให้เปลี่ยนแปลงจากครูด้วยความรักและเมตตา
ความเห็น (1)
//สวัสดีครับคุณครู เพ็ญ
//ชื่นใจจริงๆ ที่ครูเป็นครู ทั้ง กาย - จิต -และวิญญาณ/
ยืนยัน เมตตาเป็นเคื่รองค้ำจุนโลก/////