ชีวิตคือ : ความบังเอิญที่มหัศจรรย์ที่สุดในจักรวาล

คุณคิดว่า บังเอิญแค่ไหนที่คุณได้มาอ่านข้อความนี้

ในสมัยเรียน มีข้อสอบวิชาการพัฒนาคุณภาพชีวิต(โดย อ.นพ.บัญชา พงษ์พานิช) ข้อนึงถามว่า

ชีวิตคืออะไร  ตอนที่เห็นโจทย์ข้อนี้ผมแทบจะอุทานออกมาดังๆว่า "ให้ตายเถอะโรบิ้น" อ.ท่านถามมาได้อย่างไร..... ผมงงอยู่ตั้งนาน แล้วก็ตอบไปว่า ชีวิตก็คือชีวิต.... แล้วก็อธิบายเหตุผลประกอบ แต่ด้วยกาลเวลาผ่านเลยมาเนิ่นนาน  ทำให้ผมจำเหตุผลตอนนั้นไม่ได้

หลังจากได้ตอบคำถามในครั้งนั้นผมก็พยายามถามตัวเองแบบนี้เสมอมา ได้คำมากมายหลายอย่าง  จนมาหยุดที่คำตอบๆนึง ที่ผมใช้กับตัวเองตอนนี้

ชีวิตคือ  ความบังเอิญที่มหัศจรรย์ที่สุดในจักรวาล.... ลองคิดเล่นๆดูนะครับ ว่า

บังเอิญแค่ไหนที่เกิดโลกใบนี้ขี้นมา(ลองถามคนที่เรียนด้านวิทยาศาสตร์ดูนะครับ)....

บังเอิญแค่ไหนที่มีสิ่งมีชีวิตขี้นมาในโลก

บังเอิญแค่ไหนที่เกิดสิ่งมีชีวิตที่พิเศษสุดที่เรียกตัวเองว่า "มนุษย์"

บังเอิญแค่ไหนที่เกิดมาเป็นตัวเรา(เราคือผู้ถูกเลือกจากเชื่ออสุจิหลายร้อยล้านตัว)

บังเอิญแค่ไหนที่มนุษย์แต่ละคนได้รู้จักกัน ได้เป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้อง เป็นญาติ เป็นคนรักกัน(มีมนุษย์เป็นพันล้านคนในโลกนี้)

แล้วบังเอิญแค่ไหนที่คุณได้มาอ่านข้อความนี้..... ลองคิดเล่นๆดูนะครับ(อย่าคิดมากเดี่ยวปวดหัวแย่เลย)

เมื่อคิดได้แล้ว คุณจะรู้ว่าชีวิตของคุณมันวิเศษแค่ไหน มีคุณค่าแค่ไหน ภาคภูมิใจที่ได้มีชีวิตเถอะครับ....

 

[ดอกหญ้า]

ยิ้มมมมม
ถ้าเราคิดว่าทุกอย่างคือความบังเอิญ  เราจะสบายใจ
และที่เข้ามาอ่านไม่ได้บังเอิญหรอกนะ  เจตนาเข้ามาเลย

 

[ตุมปัง]

ขอบคุณครับ  (อาจจะบังเอิญที่เจตนาก็ได้นะครับ....ยิ้มๆ)

[Dr.Ka-poom]

ชีวิต..."ชีวิตก็คือชีวิต"

ชีวิต...ก็คือ...ความบังเอิญ
ความบังเอิญ...ก็คือ..ชีวิต
ก็เพราะ.."ชีวิตคือชีวิต"...
จึงไร้นิยามใดใด...
เพราะ...ชีวิตมีนัยอยู่ในชีวิต...อยู่แล้ว

[thaibannok]

<^_^!> ชีวิตคือตัวตนของเรา
ตัวตนของเราไม่ใช่ของใคร
ไม่มีใครบังคับจิตใจเราได้....

อ้อ..รู้แล้ว ชีวิตก็คือ จิตใจของเรา เองแหล่ะ

[ดอกไม้เปื้อนโคลน]

ทุกสิ่งในชีวิตคือความบังเอิญ?  ให้ตายเถอะโรบิ้น!!!

คนข้างบนอาจจะจงใจลิขิตไว้ก็ได้นะ

แล้ววิชานี้ได้เกรดอะไรมา...

[นายมณเฑียร สุขกุล]

ชีวิตเป็นเรื่องความยากลำบาก !!!!!

 เป็นความจริงข้อหนึ่งของอริยสัจ 4 ที่ว่าด้วย ทุกข์ 

 ที่ผมตั้งต้นแบบนี้ไมไช่มองว่า ชีวิตนั้นเป็นทุกข์ตลอดไปน่ะครับ  เพียงแต่ว่า ให้ได้ตระหนักถึงความจริงตามธรรมชาติ  เพื่อเราจะมองต่อว่า  เอ  แล้วเราจะใช้ชีวิตอย่างไร

รูปแบบการใช้ชีวิตก็มีหลากหลายครับ  เอาแน่นอนไม่ได้  แล้วแต่ใครจะใช้อย่างไร  แต่สิ่งที่สำคัญ  ผมมองว่าเราต้องรู้จักลำดับความสำคัญของปัจจัยที่จำเป็นเกี่ยวกับชีวิต  ผมจึงคิดว่าเรื่องเล่าต่อไปนี้  ที่อยากจะเอามาแลกเปลี่ยน  น่าจะเป็นคำตอบที่ชัดที่สุด  ดังนี้ครับ

เหยือกใบนี้ เต็มหรือยัง...??????
ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชน
 เพื่อให้เป็นวิทยากรพิเศษสอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโท เขาเตรียมการสอนอยู่หลายวัน
จึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้นด้วยแบบฝึดหัดง่าย ๆ แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด 
เขาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมด้วยของสองสามอย่างบรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ  เมื่อได้เวลาเรียน
เขาหยิบเหยือกแก้วขนาดใหญ่ขึ้นมา  แล้วใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็ม

 "พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง?"
เขาหันไปถามนักศึกษาปริญญาโท
แต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหนก่อนจะตอบพร้อมกัน...
"เต็มแล้ว..."
เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อหันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ หยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา
แล้วเทกรวดเม็ดเล็ก ๆ จำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบา ๆ
กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิส อัดจนแน่นเหยือก
เขาหันไปถามนักศึกษาอีก
"เหยือกเต็มหรือยัง?"
นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ
"เต็มแล้ว..."
เขายังยิ้มเช่นเดิม
หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา เททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก
เม็ดทรายไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย
เขาเทจนทรายหมดถุง เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก
เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง
"เหยือกเต็มหรือยัง?"
เพื่อป้องกันการหน้าแตกนักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน
ปรึกษากันอยู่นานหลายคนเดินก้าวเข้ามาก้ม ๆ เงย ๆ
มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้ง
มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน
....จวบจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาที หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทน
เดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น
"คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์"
"แน่ใจนะ"
"แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ"
คราวนี้เขาหยิบน้ำอัดลมสองกระป๋องออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ
ไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด
ทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่
เขาหัวเราอย่างอารมณ์ดี
"ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ ๆ ไง"  เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น
"ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้
เหยือกใบนี้ก็เหมือนชีวิตคนเรา ลูกเทนนิสเปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต
เช่น ครอบครัว คู่ชีวิต การเรียน สุขภาพ ลูก และเพื่อน
สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสนใจจริง
สูญเสียไปไม่ได้...."
"...เม็ดกรวดเหมือนสิ่งสำคัญรองลงมา เช่น งาน บ้าน รถยนต์ ทรายก็คือเรื่องอื่น
ๆ ที่เหลือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราจำเป็นต้องทำ
แต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้....
เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อน
คุณจะมัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆอยู่ตลอดเวลา
ชีวิตเต็มแล้ว...เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด
ไม่มีที่เหลือใส่ให้ลูกเทนนิสแน่นอน..."
"...ชีวิตของคนเราทุกคน..ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็ก ๆ
น้อย ๆ เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า...
เพราะฉะนั้นในแต่ละวันของชีวิต
เราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเราและครอบครัวมีความสุข ใช้ชีวิตเล่นกับลูก
ๆ หาเวลาไปตรวจร่างกาย พาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด
พากันออกกำลังกายเล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมงสองชั่วโมง
เพื่อสุขภาพและความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิต เราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริง ๆ
ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมด..."
"...หลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรา..."
นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
"แล้วน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับ
หมายถึงอะไร?"
เขายิ้มพร้อมกับบอกว่า
"การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า
ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้น
คุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ...."

[ดอกหญ้า]

"การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า
ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้น
คุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ...."

อยากให้เหยือก มีแต่น้ำจังเลยนะคะ  โลกคงน่าอยู่

[ตุมปัง]

คุณดอกไม้เปื้อนโคลน

ผมจำไม่ได้แล้วว่าได้เกรดอะไร แต่น้อยมากครับ (ไม่น่าจะเกิน C )

คุณมณเทียร

ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องเล่าดีๆ

[เพชร]

อยากได้ความหมายของคำว่าชีวิตคืออะไรครับที่ดูดีกว่านี้