สำนึกพระคุณแม่
พระคุณแม่เลิศฟ้ามหาสมุทร พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล
พระคุณแม่เลิศกว่าสุธาธาร ใครจะปานแม่ฉันั้นไม่มี
อันพระคุณใครใครในพิภพ ยังรู้จบแจ้งคำมาพร่ำขาน
แม่และพ่อมีคุณต่อบุตรสุดประมาณ ขอกราบกรานระลึกถึงซึ้งพระคุณ
เจ้าข้าเอ๋ยใครหนอใครให้กำเนิด จึงก่อเกิดเติบใหญ่ด้วยไออุ่น
ทั้งกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมาด้วยการุณ ช่วยค้ำจุนให้รอดพ้นเป็นคนมา
ถึงลำบากร่างกายใจห่วงลูก ด้วยพันผูกดวงใจให้ห่วงหา
หัวอกใครจะอุ่นเท่าอีกเล่านา คอยปลอบเช็ดน้ำตาคราระทม
เป็นแดนใจใสสะอาดปราศกิเลศ เป็นสรรเพ็ชญ์ของบุตรพิสุทธิสม
ความรักเปี่ยมเตตาน่านิยม ประดุจลมโชยเย็นใครเห็นดี
หอบสังขารทำงานเลี้ยงลูกน้อย เกรงจะด้อยใจทรามต่ำศัักดิ์ศรี
จึงส่งให้ได้ศึกษาวิชามี ให้ได้ดีกว่าแม่พ่อหวังรอคอย
เหมือนนกกาหาเหยื่อมาเผื่อลูก เปรอความสุขหาทรัพย์ไว้ให้ใช้สอย
ยามไกลพรากจากอุราตั้งตาคอย ใจละห้อยนอนสะอื้นขื่นขมทรวง
กว่าลูก ๆ จะสำนึกพระคุณท่าน ช่างเนิ่นนานบ้างชีวาลาลับล่วง
บ้างก็ป่วยจนแทบสิ้นแดดวง ลูกจึงห่วงเอาใจใส่ในกายา
อย่าให้รอใกล้ตายจึงกราบไหว้ เป็นศพไปจึงรู้บุญคุณท่านหนา
ยามท่ามอยู่ควรรู้ชัดสร้างศรัทธา ตอบแทนคุณมารดาบิดาเอย
"สุรสีห์"
ความเห็น (3)
ขออนุญาตนำไปสอนนักเรียนได้ไหมคะ ไพเราะและความหมายดีมากๆๆคะ
สวัสดีครับ
- บทกลอนไพเราะ ลึกซึ้งกินใจมากครับ
- ขอร่วมรำลึกคุณแม่ด้วยคนครับ
ขออนุญาตใช้เผยแพร่ในเสียงตามสายในหน่วยงานนะครับ / ขอบคุณมากครับ