จากใจ ต.ต้น ถึงอาจารย์แหวว : วิธีสอนลูกศิษย์มีเป้าหมายเดียวกัน ก็คือ เพื่อสร้างสุขให้พวกเธอไง แต่ตัววิธีการอาจต่างกัน จะรีดผ้าไหมและผ้าฝ้ายด้วยความร้อนเท่ากันได้ไงเธอ
แล้ววันหนึ่ง หนุ่มต้น...จุฬาวุฒิ คณารักษ์ ก็ส่งอีเมลล์มาบอกความในใจ หลังจาก อ.แหววส่งอีเมลล์ไปเคี่ยวเข็ญให้ ต.ต้น ทำไฟล์บทความสรุปวิทยานิพนธ์เพื่อเผยแพร่ในอินเทอร์เน็ต ก็เขาทำวิทยานิพนธ์ในเรื่องยาก กล่าวคือ “สถานะบุคคลของบริษัท แอลจี อีเลคทรอนิคส์ (ประเทศไทย) จำกัด ตามกฎหมายเอกชน” ช่างเป็นประโยชน์ต่อสังคมไทย จะให้ทิ้งไว้ในห้องสมุดได้ไงคะ
อีเมลล์ของต้นมีใจความว่า ....
“ขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำครับ และขอบพระคุณอย่างสูงที่ทำให้ผมเริ่มคิดเป็น เริ่มเขียนเป็น
ทำให้ผมสามารถทำงานที่ต้องเขียนรายงานได้ดีขึ้น โดยเฉพาะการเขียนรายงาน Due Diligence ให้กับผู้บริหารอ่าน
นอกจากนี้ ผมยังสามารถช่วยคิดประเด็นให้กับน้อง ๆ ที่กำลังทำวิทยานิพนธ์ด้วย แต่ทั้งหมดนี้ ก็เป็นผลมาจากการสั่งสอนอบรมของอาจารย์
ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมอาจารย์ไม่เคยบอกอะไรผมเลย ตอนทำวิทยานิพนธ์ แต่กับน้อง ๆ คนอื่นอาจารย์ก็ยังพอบอกบ้าง
ผมก็น้อยใจ แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า ถ้าอาจารย์บอกผมทั้งหมด ผมก็คงคิดเองไม่เป็น และก็คงไม่รู้วิธีการเพาะพันธ์ปลา
ขอบพระคุณมาก ๆ นะครับ
อาจารย์ครับไม่ทราบว่าอาจารย์จะสามารถร่วมถ่ายรูปกับผมทั้งวันที่ 10 และวันที่ 14 สิงหาคม หรือไม่ครับ ถ้าอาจารย์ไปทั้ง 2 วันผมจะได้ถ่ายรูปกับอาจารย์ทั้ง 2 วันเลยครับ อาจารย์แต่งตัวสวย ๆ นะครับ
แต่อาจารย์ยังติดนัดทานข้าวกับผม 1 มื้อนะครับ เพราะตอนนั้นอาจารย์บอกว่าจะรอ อาจารย์ชลก่อน
เดี๋ยววันศุกร์ถ้าอาจารย์ชลลงมาซ้อมรับปริญญา ผมจะนัดอาจารย์ชลอีกทีครับ
ขอแสดงความนับถือ
ต้น”
ดูนะ หนุ่มตัวโตมีอาการน้อยใจอีกด้วย ก็เลยต้องตอบกันเสียหน่อย
“ใครว่า อ.แหววไม่สนใจสอนต้น แต่อาจมีเวลาให้น้อย ในช่วงที่ทำงานที่รัฐสภา อ.ก็รู้สึกผิด แต่มันทำอะไรไม่ได้ คนแต่ละคน ใช้วิธีการสอนไม่เหมือนกัน
เหมือนผ้าที่ต่างกัน ก็ใช้ระดับความร้อนในการระดับที่ต่างกัน ในการรีดให้เรียบ วิธีสอนลูกศิษย์มีเป้าหมายเดียวกัน ก็คือ เพื่อสร้างสุขให้พวกเธอไง แต่ตัววิธีการอาจต่างกัน จะรีดผ้าไหมและผ้าฝ้ายด้วยความร้อนเท่ากันได้ไงเธอ”
เรื่องทานข้าวกัน ก็ดีนะ มิวเสนอวันที่ ๑๓ เย็น ชล สุวิมล และคนอื่นๆ ว่าไง ฉลองทั้งที ต้องพร้อมหน้าไหมนะ ???
--------------------------------------------------- ดู MV การสอบเค้าโครงวิทยานิพนธ์ของต้นเมื่อวันที่ ๒๙ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๐ คลิกเลยค่ะ ตรงนี้ !!! แต่ไม่ได้ทำให้ ตอนสอบตัวจริง เพราะเจ้าลูกศิษย์ที่ไปฟัง ถ่ายรูปมาน้อยเกินไป ต้นไปต่อว่า น้องๆ เอาเองนะคะ
ความเห็น (18)
จะตีสองแล้ว อ.แหวว ยังไม่หลับไม่นอนเหมือนเคยนะคะ
จำได้ สมัยก่อน(เกือบสิบปีแล้ว..ตอนที่ยังทำงานกะ อ.แหวว) ช่วงเวลาประมาณนี้ อ.ยังยกหูโทรศัพท์มาคุยงานอยู่เลย เวลา อ.คิดอะไรปิ๊งๆ ออกมาได้
นี่แหละค่ะ วิธีรีดผ้าผืนนี้ของ อ.แหวว !!
อย่าลืมพักผ่อนมากขึ้นด้วยนะคะ ๑๐ ปีผ่านมาสุขภาพคงไม่สู้ ๑๐ ปีก่อนมังคะ
รักและเป็นห่วงเสมอค่ะ
คิดถึงล่ะ เจ้าตัวร้าย
ไปแม่ฮ่องสอนกันซิเธอ
รัตน์ก็ไม่รู้ว่าพี่ต้นเป็นผ้าฝ้ายหรือผ้าไหม
แต่ที่สำคัญคือพี่รู้วิธีรีดผ้าแล้วคะ
ทั้งต้น และรัตน์น่าจะวิเคราะห์ตัวเองซิคะ ว่าเป็นผ้าลักษณะไหน ควรใช้ความร้อนระดับใดในการรีด อ.แหววเคยรีดรัตน์จนเกือบไหม ด้วยไม่มีประสบการณ์กับเด็กในลักษณะของรัตน์ จำได้ไหมคะ แต่ด้วยความเป็นผ้าที่มีชีวิต ก็เลยไม่ไหม้เสียหาย และกลับมาทอฝันได้จนถึงทุกวันนี้
ตอบต้นว่า ต้นเป็นผ้าไหม รีดลำบากเหมือนกัน ใช้ความร้อนน้อย แต่ต้องรีดให้เป็น แต่อุปสรรค ก็คือ คนรีดผ้า และผ้า ก็ไม่ค่อยมีเวลาคุยกันจริงๆ บางเรื่อง มันต้องจ้องตาคุยกัน มันสื่อผ่านไอที ลำบากนะคะ งานของต้นในรอบแรกๆ จึงแห้งมาก แต่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่เวลาที่หมดก่อน ทำให้เราทำไม่ได้ตามฝันทั้งหมดที่เรามี
รัตน์คงเป็นผ้าฝ้ายหนา ๆ ที่ต้องใช้เวลารีดนาน ๆ และต้องใช้ไฟแรง ๆ
กว่าจะเรียบ
สำหรับผ้าผืนนี้ต้องขอบคุณคนรีดผ้าอย่างอ.แหววที่ยังคงมีเวลามารีดผ้าให้อีกเป็นครั้งคราวคะ
อยากไปลาวด้วยคะ แต่อาจจะไปเจอกันที่หนองคายเลย
ไม่ว่าผ้าจะเป็นอย่างไรถ้าจะรีดให้เรียบก็อยู่ที่คนรีดด้วยนะคะว่าตั้งใจรีดแค่ไหน
ผ้าทุกชิ้นอ.แหวว ก็รีดอย่างตั้งใจ แต่อยู่ที่น้ำที่ฉีดเข้าไปว่าจะซึมเข้าไปในผ้าได้มากน้อยแค่ไหนต่างหาก
เอาล่ะซิ อะไรคือความหมายของ "น้ำ" ล่ะคะ
- ยินดีด้วยค่ะที่สำเร็จการศึกษากันแล้ว
- อยากให้ตัวเองมีวันนี้เหมือนน้องๆ ที่สำเร็จการศึกษาจัง
- อาจารย์แหววก็เคี่ยวเข็ญแล้วนะค่ะ
- แต่ยังมึนๆ งงๆ อยู่ค่ะ คาดว่า เร็วๆ นี้จะจริงจังสักที
วันทนาคะ มาคุยกันเรื่องไปลาวเถอะ
และมาคุยกันเรื่องหัวข้อวิทยานิพนธ์กันเถอะ
ไม่ต้องนัดพบ Real World ก็ได้ มาพบกันบน Electronic World
อ.แหววได้รับอีเมลล์จากปุ้มตั้งแต่ Tue, 12 Aug 2008 21:06:15 -0800 แต่ยังไม่ได้ตอบ เดี๋ยวนี้ เอาแต่ง่วงนอน ปุ้มเขียนมาว่า
"สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์สบายดีไหมค่ะ ยังคงทำงานเยอะและนอนดึกเช่นเคยแน่ๆ รักษาสุขภาพนะค่ะ
อาจจะไม่ได้เจอกันหรือคุยกับอาจารย์ แต่คิดถึงเสมอค่ะ
สำหรับปุ้ม อาจารย์เป็นอาจารย์ที่สร้างคน(โดยเฉพาะคนที่ไม่ค่อยมั่นใจอย่างปุ้ม) ให้คิดเป็นและจะพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ ตามคำสอนที่ได้รับค่ะ
รักและเคารพค่ะ
ปุ้ม (ภัทราภรณ์ โกมลวัจนะ)"
อ.แหววก็คิดถึงปุ้ม และยังเป็นห่วงอยู่มาก เพราะทราบว่า ปุ้มยังไปไม่ถึงฝัน แต่ก็อยากให้มีกำลังใจ วิถีชีวิตของแต่ละคนนั้น ส่วนหนึ่งอยู่ที่เรากำหนด อีกส่วนหนึ่งเป็นเรื่องของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่จะอำนวยพรต่อเรา
น่าจะหาเวลาว่าง มาคุยกันดีไหมหนอ แต่การคุยกันทางอีเมลล์ก็น่าจะคลายความคิดถึงได้ค่ะ
ท่านอาจารย์แหววสอนทั้งวิชาการความรู้ และวิชาการใช้ชีวิตด้วย ผมดีใจมากมายเลยครับผม ที่ได้เรียนกับท่านอาจารย์
โอ๊ตคะ
อ.แหววก็เริ่มต้นรีดผ้ากับโอ็ตแล้วเหมือนกัน โอ็ตก็เป็นที่รีดไม่ยาก แต่ยับง่ายนะคะ ต้องรีดกันบ่อยๆ แต่ไม่ค่อยได้มีเวลารีดค่ะ
โอ็ตเริ่มต้นงานช่วยเหลือประชาชนทางกฎหมายแล้ว ขอให้ทำงานต่อไปนะคะ นักวิชาชีพต้องการการฝึกฝนนะคะ
อยากชวนมาค้นคว้าเรื่องลาวนะคะ มาทำโครงการลาวศึกษากันค่ะ
ได้เลยครับผม
และต่อไปผมจะพยายามทำให้ตัวเอง "รีดง่าย ยับยาก" ครับผม
ถ้าโอ๊ตไม่ไปไหน ไปส่งศรีนวลกับ อ.เตือนซิคะ
แล้วก็เขียนบันทึกให้อ่านอีกซักครั้งซิคะ
มาแอบอ่านนานแล้ว
แอบแว๊บมาเยี่ยมเยียนอาจารย์แหววบ้าง
ตอน ป.ตรีผมตั้งใจลงเรียนกับอาจารย์และเข้าเรียนทุกคาบด้วยครับ
คุณกฤษณ์ วงศ์วิเศษธร
ขอบคุณค่ะ ที่ยังคิดถึงกันค่ะ
รู้สึกเป็นเกียรติกับลูกศิษย์คนนี้มากที่อาจารย์ไปเม้นท์ใน Blog ขอบพระคุณมากครับ
เรื่องนักกฎหมายมหาชนกับงานกฎหมายสัญชาติ น่าสนใจครับ