ของฝากจากมาเลเซีย: ยาฉีดที่บ้าน
ดูรูปข้างบนนะครับ ผมไม่ใช่จัดฉากหรือใส่สีให้ดูสวยงามแค่นั้น แต่เป็น ยาฉีดที่ญาติของผู้ป่วยคนหนึ่ง ย้ำ คนเดียวเท่านั้น เอามาคืนหลังจากผู้ป่วยเสียชีวิตแล้ว
จะเห็นได้ว่า ยาที่ผู้ป่วยและญาติเอาไปฉีดเองนั้นมากมายหลายชนิด และแต่ละชนิดก็มากปริมาณจริงๆ มีทั้งยาระงับปวด-มอร์ฟีน ยานอนหลับ-ไมดาโซแลม ยาแก้อาเจียน-ฮาโลเพอริดอล
การให้ยาผู้ป่วยที่บ้าน ที่นี่เขาจะใช้วิธี แพทย์ไปประเมินและสั่งยาไว้ พยาบาลก็จะแทงเข็มแบบใต้ผิวหนัง (subcutaneous) ไว้ให้ แล้วก็เตรียมยาฉีดสารพัดชนิดอย่างตัวอย่างในรูปให้ญาติ แล้วสอนญาติฉีดเอง ว่า ถ้าปวด ให้ฉีดยาตัวที่ ๑ จำนวนเท่าไร ให้ซ้ำได้อีกเท่าไร ถ้าหอบเหนื่อย ฉีดยาตัวที่สอง เท่าไร
ยาที่ใช้ก็ไม่ใช่ยาธรรมดา เป็นยาที่ต้องควบคุมทั้งสิ้น ซึ่งถ้าเป็นบ้านเรา เวลาใช้ยาประเภทนี้ อาจจะต้องถึงขนาดเอาซากขวดยาที่ต่อยใช้แล้วกลับมาแสดงเป็นหลักฐานด้วยซ้ำ แต่ของเขาเลิกระบบนั้นไปแล้ว โดยใช้วิธีนับตรวจสอบจำนวนขวดยาที่เบิก จำนวนขวดยาที่ใช้กับผู้ป่วยแต่ละคน และจำนวนคงเหลือเท่านั้นเองแทน เพราะเป็นความเสี่ยงของพยาบาลเกินไปที่จะต้องยุ่งวุ่นวายกับของแหลมคมแบบซากขวดยาพรรค์นั้น
ผมไม่แน่ใจว่า โรงพยาบาลอื่นยังใช้มาตรการเก็บซากขวดยาควบคุมนี้กันอยู่อีกหรือเปล่า
ผมเห็นว่า เราเข้มงวดเกินไป ในกลุ่มเป้าหมายผิดกลุ่มอย่างบุคลากรสุขภาพ ผู้ป่วยระยะสุดท้าย แต่กลับไม่จริงจังกับผู้ผลิต ผู้จำหน่ายยาเสพย์ติด
ความเห็น (23)
- เห็นแล้วหวาดเสียว
- อิอิๆๆ
- บ้านเรามักควบคุมผิดที่ ผิดทางเสมอ
- นึกแล้วเศร้าใจแทนแพทย์และพยาบาลครับ
อาจารย์ขจิตครับ
- ยังไวเหมือนเดิมนะครับอาจารย์
- เดี๋ยวผมจะออกไปรับอาจารย์เอกที่สนามบิน ไปก่อนนะครับ
- เห็นด้วยๆๆๆๆ
- เพราะสมัยก่อนตอนอยู่ ward พี่ยังต้องเก็บ Vial ยาที่เคาะใช้แล้ว นึกแล้วยังหวาดเสียว
- เดี๋ยวจะเอาบทความนี้ไปแนะให้หัวหน้า ward เขา ลปรร.กันเพื่อปรับมาใช้กับงานตัวเอง
- แต่คงต้องปรึกษาเภสัชก่อน
- ขอบคุณค่ะ
มาอ่านความรู้ค่ะ
* เห็นแล้วหวาดเสียวค่ะ
* ไม่ถูกกับเข็มฉีดยาค่ะ
แพ้ รพ. แต่ ไม่แพ้นพ. :)
- ท่านอ. อิ่มอร่อยอาหารค่ำนะคะ -
ชมบรรยากาศหาดใหญ่ยามราตรีเผื่อด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ ...
เข้ามาแจมค่ะ
คิดถึงโอเลี้ยง กับ ชาเย็น
สวัสดีค่ะ ท่านอ.หมอค่ะ
* ...
มาบอกว่าจำท่านอ. หมอไม่ได้เลยค่ะ จากภาพนี้
ท่านอ.หล่อมากมายค่ะ ... อิ่มอร่อยอาหารเย็นนะคะ
สวัสดีครับอาจารย์
รพ.ผมเบิกมอร์ฟีนฉีดออกไปใช้นอก รพ. ยังยากเลยครับ
พี่มนัญญาครับ
- ผมเพิ่งคุยกับพี่ฝ่ายเภสัชมา
- การควบคุมเข้มงวดของเรานั้น เป็นเพราะดันมีคนเอายาควบคุมกลุ่มนี้ไปใช้อย่างผิดประเภท ซึ่งถ้าจะพูดไปแล้ว คนพวกนี้เป็นเพียงคนส่วนน้อยในวงการสาธารณสุข แต่กลับทำให้คนส่วนใหญ๋เดือดร้อน
น้องปูครับ
- ที่นั่งข้างอาจารย์เอกในรูปหนะ มัน น้องชายผม ครับ 555
สวัสดีครับคุณหมอ
- ไม่ทราบพอจะเล่าวิธีปฏิบัติของเรื่องนี้ที่นครสวรรค์ด้วยได้มั๊ยครับ
น้องโรจน์ครับ
- ยากเหมือนกันแหละครับ แต่คงต้องหาทางปรับแก้ไปเรื่อยๆ ผมคิดว่าจะนัดฝ่ายการพยาบาล เภสัช มานั่งโต๊ะกลมคุยแลกเปลี่ยนเพื่อหาทางออกกันครับ
ที่ศรีนครินทร์ ยังควบคุมเข้ม เรื่องเก็บซากเพื่อแลก การมีข้อจำกัด บางครั้งทำให้ control pain แก่ผู้ป่วยไม่ทันการ แต่ภาพรวมการจัดการความปวด มีแนวปฏิบัติดีขึ้นกว่าเดิมมากค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านอ. หมอ
... ส่งความระลึกถึงจากเมืองอุบลฯ ไปถึงเขาคอหงส์ค่ะ ....
ทางนี้ฝกตกพรำพราย ฝั่งคอหงส์ อากาศเป็นไงบ้างค่ะ
ท่านอ. สบายดีนะคะ .. อ้าว ในภาพนั่นน้องชายรึคะ ? :)
มีความสุขในวันศุกร์ สุขสันต์ค่ะ ....
อยากบอกคุณปูว่า พี่ชาย อ.หมอเต็ม อ่อนเยาว์ยิ่งกว่าครับ
ฮึ ฮึ ระวังเป็น multiple personality ก็แล้วกัน แต่ดูๆแล้วพี่น้องบ้านนี้น่ารักตุ้มต๊ะตุ้มตุ้ยทั้งบ้านเลยนิ น่าฟัดน่ากอดดี ฮิ ฮิ
เพื่อนพี่ ( หมอบุญแสง จากศูนย์ 12 ยะลา ) ชมว่าอาจารย์หน้าใส เอ! หรือเขาดูมาผิดคน ???
น้องเกศครับ
- เคยคุยกับทางเภสัชบ้างมั๊ยครับ ที่โน่นเขาว่าอย่างไรบ้าง
น้องปูครับ
- ไปทำอะไรที่อุบล ครับ
- คอหงส์ ฝนตกราวพายุเข้า หน้าต่างบ้านผมพังไปบานนึงเลยครับ
อาจารย์เอกครับ
- ตอนนี้ถึงไหนแล้วครับ มาใต้อีกก็ส่งข่าวกันบ้างนะครับ
สกลครับ
- อายุมากแล้วท้วม เขาว่ามีสง่าราศีครับ
พี่มนัญญาครับ
- พี่บุญแสง น่าจะเป็นเพื่อนแพทย์ม.อ. รุ่นเดียวกับพี่สาวผมนะครับ
- ไม่แแน่ใจว่า พี่เขาตัดแว่นครั้งสุดท้ายเมืิ่อไร
ยังเป็นงงอยู่เลยค่ะอาจารย์ ว่าการสอนหรือการเตรียมยาให้ญาติฉีดยาเองที่บ้าน ตามกฏหมายบ้านเรานั้นทำได้ด้วยหรือ...ถึงแม้ในบางรายเราอยากจะทำก็ตาม!
- ผมไม่ทราบเรื่องกม.นะครับ
- แต่เราสอนผู้ป่วยและญาติฉีดยาอินซูลินสำหรับเบาหวานกันมานานแล้ว ถ้าสิ่งนี้ผิดกม. ก็แสดงว่า กม.บ้านเราล้าหลังมากครับ