การถักทอสายใยให้เด็กไทยรักการอ่านมิใช่งานที่ง่ายดั่งใจคิด สายใยเส้นนี้ต้องค่อย ๆ ประคองและทนุถนอมอย่างดียิ่ง ถ้าหากมอบให้โดยโยนให้ เหวี่ยงให้ อะไรจะเกิดขึ้น ความเบื่อหน่ายไงล่ะ ยิ่งถ้าส่งกระดาษให้เขียนบันทึกตามกฎเกณฑ์ บางคนเขาทำได้แต่บอกว่าขี้เกียจ ฟังแล้วอยากถอดใจ บอกลาก้นทีวิธีนี้
วิธีใหม่ที่ได้จากบทเรียนสอนใจของเขาเราไม่ทำแล้ว แต่สิ่งที่ทำก็คือบังคับให้ตื่นตัวโดยไม่รู้ตัว ต้องอ่านโดยไม่รู้ว่าต้องอ่าน ต้องเขียนโดยไม่รู้ว่าต้องเขียน ท่านฟังแล้วมึนไหมคะ ฟังต่อก่อนนะคะ
"เซียมซีทวีปัญญา" เป็นนวัตกรรมชิ้นหนึ่งที่มอบให้กับเด็ก ๆ เขาได้เสี่ยงทายวันละ 3 คน ในชั่วโมงการเรียนรู้ภาษาไทยวันละ 15 นาที ของนักเรียนโรงเรียนวัดเกตุ(ประชาราษฎร์บำรุง) โดยนักเรียนผู้แทนมาเขย่าติ้วเสี่ยงทาย ถ้าได้ติ้วที่ตรงกับเลขที่ของใคร คนนั้นต้องออกมาเล่าเรื่องในสิ่งที่ได้อ่านมา ส่วนแหล่งเรียนรู้ที่จะสืบค้นข้อมูล ให้อิสระในการสืบค้น การกำหนดจะกำหนดวันละ 1 สาระการเรียนรู้
เมื่อถึงวันสุดสัปดาห์จะมีกิจกรรมเสวนาปัญหาการอ่าน โดยแบ่งนักเรียนออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มที่หนึ่งเป็นกลุ่มนำเสนอปัญหา กลุ่มที่สองเป็นกลุ่มเสนอแนวทางแก้ปัญหา เพื่อนำมาพัฒนาวิธีการอ่านของตนเองในคร้งต่อไป
การประเมินผล จะประเมินทุกครั้งหลังจากการเล่าเรื่องที่อ่าน โดยให้นักเรียนตอบคำถาม จากแบบประเมิน
การปฏิบัติเช่นนี้เป็นสิ่งที่ดูแล้วก็งั้นแหละใช่ไหมคะ แต่....ไม่ใช่เลยนะคะ ผลงานเพียบเลยค่ะจากการบันทึกของเขา
เขาจะได้ความรู้ที่หลากหลายไม่ซ้ำกัน อีกประการหนึ่งเขาจะต้องตื่นตัวเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา ว่าตนเองจะได้เซียมซีไหมนะ
ประโชน์ที่ได้รับ อ่านมาก มีข้อมูลมาก ย่อมมิใช่เรื่องยากในการเขียน
ขอบคุณค่ะ กำลังใจ....จาก ricman