เมื่อเช้าวันพุธที่ 30 กรกฎาคม ที่ผ่านมา.... ภาควิชาวิสัญญีวิทยา มข.จัดให้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในหัวข้อ…. “R2R” โดยได้รับเกียรติจาก รศ.นพ. สมพนธ์ ทัศนิยม, รศ.นพ. สงวนศักดิ์ ธนาวิรัตนานิจ และคุณอุบล จ๋วงพานิช(พี่แก้ว)
อาจารย์ทั้งสามท่านเป็นผู้ทรงคุณวุฒิ และมีประสบการณ์สูงด้านวิจัยของคณะแพทย์ มข. ของเรา ได้เข้าร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในหัวข้อ…. “R2R” ....เปิดโอกาสให้วิสัญญีพยาบาลได้ฟัง ได้แลกเปลี่ยน และรับทราบมุมมองของผู้ปฏิบัติ
งานนี้ ศ.สมบูรณ์ เทียนทอง หัวหน้าภาคฯ ลงทุนวางรูปแบบของการจัดสถานที่เอง เพื่อให้ได้บรรยากาศการแลกเปลี่ยนเรียนรู้จริงๆ โดยมี คุณทิพยวรรณ มุกนำพร เป็นผู้ประสาน
ความรู้สึกเดิมของฉันคือถ้าพูดเรื่องวิจัยในคณะแพทย์ คงไม่พ้นรูปแบบเก่าๆ...รายงานยาวๆๆๆ... ทบทวนวรรณกรรมเยอะๆ ยากๆ...(ฉันฟังมาเยอะแล้ว...น่าเบื่อสำหรับผู้ปฏิบัติ เพราะการทำใช้เวลามาก กว่าผลงานวิจัยจะออกมา และหากจะนำผลมาใช้งาน ก็ไม่ทันใจ...คนพัฒนาคุณภาพที่เป็น dynamic)
เริ่มต้นโดย คุณอุบล จ๋วงพานิช(พี่แก้ว) คุณสุธันนี สิมะจารึก และฉัน เล่านำนิดหน่อยเกี่ยวกับบรรยากาศงานและประสบการณ์การทำ R2R ที่ มิราเคิลแกรนด์ ซึ่งผลงานได้รับรางวัลมาหมาดๆ....ที่เราทั้งสามทำไม่มีใครคิดมาก่อนว่ามันเป็น R2R
จากนั้น อ.สมพนธ์ ได้กล่าวถึง แนวคิดใหม่ของการทำ R2Rที่คณะแพทย์จะปรับ…. ฉันเชื่อว่าแนวคิดที่ อ.กล่าวถึง ถอดแนวคิด อ.วิจารณ์ พานิช มาได้อย่างสง่างามแน่นอน
อาจารย์พูดว่า...
“....Routine ใน R2R ก็คือปัญหาจากงานประจำ เพียงแต่นำมาเก็บข้อมูลสักนิด ....ก็เพื่อเอาผลมาใช้แก้ไขปัญหางาน...”
“...ผมว่า TQA HA CQI R2R มันก็อย่างเดียวกัน....”
“...R2Rทำได้ทุกกลุ่ม ทั้งธุรการ แม้คนกวาดพื้น ทำความสะอาดห้องน้ำ...”
อาจารย์พูดถึงปัญหาเก่าของการดำเนินกิจกรรม R2R เดิมของคณะฯ...
“.....เงินเหลือเยอะมาก....แบบเก่าไม่ได้ผล....”
“...เขียน paperอย่างดี แล้วให้นักวิจัยนั่งล้อม...ซักถาม...ไม่นานก็หายเงียบหมด...”
“....บางคนโดน(รุม)เสร็จออกมาน้ำตาร่วง....”
ประสบการณ์ที่ว่ามานี้ น้องของฉันโดนมาหลายคน ทุกคนบอกว่า
“ถ้าแบบนี้...ทุนเทินไม่เอาแล้ว”
“งานเดียวเข็ดเลย”
อาจารย์บอกต่อว่าคราวนี้จะมีการปรับรูปแบบใหม่ของ R2R
“...ทีมที่ปรึกษาจะลงมาหาท่านเอง...มาให้ท่านรุม...”
“ ให้เขียนไม่เกิน 1 หน้า Angsana 16 กั้นหน้ากั้นหลังนิ้วครึ่ง ต้องกำหนดอย่างนี้ไม่งั้นลูกเล่น ทำตัวเล็กๆ... สายตาสว.ไม่ไหว (...ฮาๆๆๆ....)
· จะซอยทุนให้เล็กลง เพราะกิจกรรมเล็กๆ ใช้ทุนไม่มาก
· ....ไม่ต้องคิดถึงจำนวน sample size หรือ ค่า p< 0.005.....
· ไม่จำเป็นต้องเขียนมาจนเสร็จโครงการ แค่ท่านจับกลุ่มคุยกัน เห็นปัญหาก็แจ้งเราได้เลย เราจะมาคุยด้วย จะมาช่วย...
· จะให้ความช่วยเหลือโดย มี Facillitator ที่เข้าเป็นพี่เลี้ยง ช่วยเหลือจริงๆ ไม่ใช่เข้ามาเพิ่งเห็นหน้ากันวันนำเสนอ paper.....
....เราถอยหมดแล้ว...เรายอมหมดแล้ว...เราถอยสุดๆๆ...ยอมทุกอย่าง...”
....ฮาๆๆๆ....
ท้ายๆการบรรยายทางทีมงานทำท่าว่าจะนำแบบฟอร์มการเขียนอะไรสักอย่างของงานวิจัยมาแจ้ง... อาจารย์รับไว้และฉันเห็นอาจารย์คว่ำมันลงที่โต๊ะ...อาจารย์บอกว่า
“....เรื่องเขียนนี่เอาไว้ทีหลัง...พวกท่านนั่งคุยกันก่อน...หาปัญหามาแล้วเราจะเข้ามาช่วยท่านเอง...ไม่ต้องกังวลเรื่องการเขียน....”
ฉันฟังแล้วพูดได้คำเดียวว่า... มันใช่เลย(ง่ะ)... R2R เกิดขึ้นแล้วจริงๆ...ที่คณะแพทย์ มข.
ที่ฉันกล่าวว่า...เกิด...ฉันหมายถึงหาก R2R มีแนวคิดนี้ก็ไม่ยากที่ผู้ปฏิบัติซึ่งพัฒนาคุณภาพอยู่แล้วด้วยการ CQI งานใน HA เดิม จะขยับคุณภาพขึ้นมาสักนิด เพื่อให้ข้อมูลที่เก็บมีความน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น....และทำต่อไปเรื่อยๆเหมือนสิ่งมีชีวิตที่มีวันเติบโต...มิใช่เกิดแล้วดับ...
และเมื่อ R2R แตะมือกับ...HA...โดยประยุกต์เอา KM มาช่วยจัดการ ...เท่านั้น...อะไรๆมันก็ง่ายขึ้นเยอะ
สำคัญที่ว่าบทบาทของพี่เลี้ยงนี่แหละ ผู้ประสาน... อย่าให้เป็นนักวิจัยจ๋ามาเลย ขอเป็นผู้มีเทคนิคโค๊ช ให้กำลังใจเก่งๆดีกว่า เรียกว่ารู้ทั้งใจ รู้ทั้งวิจัย แค่นี้แหละ....
...เป็นอย่างนี้แล้ว...(ความยาก)มันจะเหลือรึ?
|
R2R พาสร้างสรรค์ ร่วมพลัง สู่ LO
เรียน ท่านอ.JJค่ะ
เรียน ท่านพี่ติ๋ว กลับมาแล้วครับ พอไปได้ครับ งานนี้ทีมคณะแพทยืไปสามชีวิต ครับ
กลับมาแล้วคงวางแผนการทำงานกันแน่เลย...รอติดตามนะคะ
ตามมาให้กำลังใจ
ลองค้นหาดูนะคะว่าเราอยากแก้ปัญหางานของเราเรื่องแรกคืออะไร แล้วทำไปสักพัก ถ้าคิดว่าน่าจะทำวิจัยต่อก็เขียนขอทุน R2R ต่อไปเลยค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้เพื่อนค่ะ
คิดถึงเสมอค่ะ
ท้อได้ แต่อย่าถอยนะคะ
ถอยได้ อนุญาต เพียง 1 ก้าวค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
ดีใจจังที่หากระทู้นี้เจอ ผมอ่านที่พี่ติ๋วเขียนแล้วรู้สึกว่าไม่ยากเกินไปที่จะทำ ตอนนี้ก็ช่วยพี่ๆวิสัญญีพยาบาลที่แผนกทำอยู่บ้าง ตัวผมเองอยากไปเรียนระบาดฯ จัง จะได้เอามาทำวิจัยบ้าง แล้วจะหาเวลาไปเยี่ยมบ้านเดิม บ้านที่สร้างผมขึ้นมาได้ทุกวันนี้...วิสัญญี มข.
คิดถึงพี่ติ๋วและพี่ๆพยาบาลทุกคนครับ
หมอจิ
สวัสดีค่ะ หมอจิ....
(ปล.ชาววิสัญญี มข.คิดถึงหมอจิเสมอค่ะ...โดยเฉพาะพวกพี่ๆวิสัญญีพยาบาล ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ....)
คิดถึงเสมอค่ะ
พี่ติ๋ว.