กตัญญู กับ มนุษยธรรม

เพราะรับผิดชอบต่อภาระที่ตนทำต่อภรรยา

แต่ด้วยภรรยาเป็นคนจน  มาจากชาวไร่ วุฒิเพียง ป.๔ มันต่างกันอย่างฟ้ากับดินก็จริง  แต่ฐานะความยากจนไม่ใช่อุปสรรคของความรักของคนที่พร้อมจะเป็นหัวหน้าครอบครัว   จึงจำต้องกลายเป็นลูกอกตัญญู  ไม่ทันได้เลี้ยงพ่อ - แม่  แต่กลับต้องมาดูแลรับผิดชอบครอบครัวเพราะห่วงว่าลูกเล็กทั้งสองคนจะเป็นตราบาปในชีวิตตลอดไป

๒๖ ปีเต็มที่ต้องทนถูกด่าว่าหยามเหยียดจากคนในครอบครัว  ด้วยความอดทน  ไม่โต้ตอบ  ตั้งหน้าตั้งตาหากินอย่างสุจริต  พัฒนาตนเองให้ดีที่สุด  และไม่ทำสิ่งผิดอีกต่อไป  บุตรและภรรยาคือกรรมที่เกิดจากตัวเราเป็นผู้สร้าง กลับต้องมารับรู้เรื่องที่ไม่ดีไม่งาม ผมจึงต้องให้ความรัก สร้างความอบอุ่นให้ครอบครัว  และสร้างความสำเร็จให้วงศ์ตระกูลเพื่อพ่อ-แม่ท่านจะได้ภูมิใจ

เราในฐานะสามีคนกลางที่ต้องดูแลครอบครัวให้ดีที่สุด  และในขณะเดียวกันก็ต้องกตัญญู ไปมาหาสู่ตอบแทนคุณพ่อแม่เมื่อมีโอกาส และต้องสร้างรอยยิ้มให้ท่านภูมิใจในลูกและหลานให้ได้

บัดนี้  คราบนำตาไม่มีไหลอีกแล้ว  ผมมีแต่ความสุขสมหวังด้วยบุญที่สร้างทำ  ไม่ต้องทนรับกรรมที่ก่อเพราะเชื่อว่าหมดกรรม  ผมรู้ซึ้งแล้วว่าบุญวาสนามีจริง  ขอเพียงเรามีขันติพอหรือไม่เท่านั้น