เมื่อวัน 25-26 ที่ผ่านมาได้ไปร่วมการอบรมพัฒนาทักษะทางภาษาไทย ซึ่งครูเครือข่ายภาษาไทยของสพท.ตาก เขต 1 เป็นวิทยากร การอบรมจัดแบ่งเป็น 5 ฐาน คือ ฐานการฟัง ฐานการพูด ฐานการอ่าน ฐานการเขียน และฐานหลักภาษาไทย แต่ละฐานก็มีการให้ครูได้ฝึกวินิจฉัยข้อบกพร่องของนักเรียนด้วยกิจกรรมต่าง ๆ มีการแนะนำนวัตกรรมสำหรับการแก้ปัญหา และแนวทางการวัดและประเมินผล สังเกตดูคุณครูทั้งหลายก็สนุกสนานกันดี ไม่เคร่งเครียด ได้ไปแอบฟังฐานการพูดซึ่งมีการให้ครูแต่ละคนได้พูด ซึ่งแน่นอนที่ต้องมีคนพูดผิด พูดถูกกันบ้าง และเป็นธรรมดาที่เมื่อมีคนพูดผิด คนฟังก็ต้องหัวเราะ (เหมือนเด็ก ๆ เลย) คนพูดก็ยิ่งเงอะงะ และรู้สึกอาย แต่วิทยากรก็ให้กำลังใจในทันทีด้วยคำพูดที่ว่าไม่เป็นไร นี่เป็นมุขที่อยากให้คนฟังรู้สึกดี ๆ ทำให้ครูสามารถรับมุขได้ ดิฉันรู้สึกชื่นชมวิทยากรที่ดำเนินการคือคุณครูรัชนี สุขพงษ์ และคุณครูมาลี นวลนิ่ม ซึ่งท่านได้แสดงความเป็นมืออาชีพออกมา ถ้าเราสอนนักเรียนแล้วแก้ไขสถานการณ์ให้เด็กที่พูดผิดไม่รู้สึกอาย เด็กก็มีกำลังใจที่จะพูดต่อที่สาธารณชนได้ แต่ส่วนใหญ่ที่พบ คุณครูมักจะห้ามนักเรียนในห้องว่าอย่าหัวเราะเพื่อนซิ เดี๋ยวเพื่อนจะอาย แต่นักเรียนที่เป็นผู้พูดรู้สึกอายไปเสียแล้ว ขาดความมั่นใจในการพูดไปแล้ว ทำให้แก้ไขยาก คุณครูลองปรับวิธีการใหม่ อาจได้นักพูดรุ่นเยาว์เพิ่มขึ้นอีกเยอะทีเดียว
ขอบคุณค่ะได้ความรู้เพิ่มเติมการเป็นครูมืออาชีพ