บนโลกใบหนึ่ง
ท้องฟ้าสีครามคล้ายโลกใีบนี้
พื้นดินยังเป็นดิน พื้นน้ำยังเป็นน้ำ
สายลมยังพัด แสงแดดยังส่อง
แต่คนบนโลกนั้นมีความสุข...ในความโดดเดี่ยว
ความสงบและนิ่งงันหาทรัพย์ใดในโลกนี้เทียบเทียมได้
ทรัพย์ล้ำค่าคือพรหมจรรย์อันพิสุทธ์
เถิดโลกนี้หาใครเข้าใจได้ยากแท้
ฉันเดินผ่านมา
ลองหันกลับไปมองด้านหลัง
นั่นก็ฟ้าผืนเดียวกัน
แต่ทำไมฉันรู้สึกต่าง
ดอกคูน
๒๗ ก.ค. ๕๑
ห้องเรียนวัฺฒนธรรม
ไม่มีความเห็น