เย็นวันนี้ อากีฟะห์ลูกสาวคนกลางเมื่อกลับถึงบ้านเธอเอาเหรียญทองมาอวดครับ เธอบอกว่าเธอและเพื่อนๆชนะการแข่งขั้นวิ่งผลัด 4x100 เมตร เธอบ่นนิดหนึ่งว่าอาเยาะกับอุมมีย์ไม่ไปเชียร์ ก็บอกกับเธอว่าอาเยาะไม่ทราบนี่ฟะห์ไม่ได้บอกไม่ใช่หรือ?... อุมมีย์(แม่)เอาโดนัทที่ซื้อไว้มาให้บอกว่ารางวัลสำหรับชัยชนะ แหม ช่วยกู้สถานการณ์ไว้ได้ทันท่วงที
ก่อนนอนผมเรียกอากีฟะห์มาบอกว่า "นี่ลูกอาเยาะดีใจนะที่ลูกชนะได้เหรียญทอง อาเยาะภูมิใจในความสามารถของลูกมาก แต่... อาเยาะจะดีใจมากกว่านี้ถ้าลูกได้เหรียญทองทุกวัน
เธอแย้งว่า "นั่นการแข่งขันกีฬานี่ค่ะ"
ผมบอกเธอไปว่า "ใช่ครับลูก เพราะลูกมีหลักชัยไงครับที่ลูกต้องไปให้ถึงก่อนใคร ลูกจึงชนะ แต่ในชีวิตประจำวันนั้นลูกก็มีหลักชัยนี่ครับ เช่น ต้องเตรียมตัวไปโรงเรียนทุกวันให้แล้วเสร็จก่อน 07.15 น. อย่าให้รถรับ-ส่งลูกต้องมาคอยเพราะลูกยังไม่เรียบร้อย ถ้าลูกทำได้ตามนั้นลูกก็ได้เหรียญทองเป็นเหรียญทองแห่งการชนะตนเองไง และมีหลักชัยมากมายในแต่ละวันที่รอลูกพิชิต"
เธอยิ้มบอกว่า "ซึ่งจังค่ะอาเยาะ" และเข้ามากอดและหอมแก้มอาเยาะอย่างที่เคยทำทุกวันก่อนนอนแล้วเธอก็ไปนอน
ผมบอกตามหลังเธอไปว่า "อย่าลืมนะลูก เหรียญทองของลูก"
และหลักชัยชนะที่ดีที่สุด คือการเอาชนะใจตนเอง
ชนะกับกิเลสตนเอง เช่นการเอาชนะความขี้เกียจ เอาชนะความอีโก้
ใช่ครับ ชนะสิ่งใดไม่เท่าชนะใจตนเอง
^^
น่ารักจัง
น่ารักจังค่ะ..อ่านแล้วนึกถึงตอนไปเที่ยวน้ำพุโป่งเดือดแล้วเห็นครอบครัวนึงเค้าพาลูกกาลังน่ารักประมาณสองขวบได้ไปด้วยกันพ่อแม่ลูก..พ่อเค้าน่ารักมากอุ้มลูกแล้วเอาลูกมาเล่นกับพวกเราด้วย..มองสายตาที่เค้ามองลูกแล้วรู้สึกว่า..เค้ารักลูกมากเลย..
เหมือนกับอ.อาลัมกะลูกสาวเลยค่ะ..มองเห็นถึงความรักที่ลึกซึ้งนี้จริงๆ..ขอบคุณบันทึกดีๆและซึ้งใจนี้ค่ะ.^^
ชุกร็อนครับคุณ kindness
ขอบคุณมากครับครูแอ๊ว